O τόπος μου: Νέα Υόρκη

του Βασίλη Μακρή

Θα ήθελα η Νέα Υόρκη να ήταν ο τόπος μου. Αλλά αυτό δεν γίνεται. Δεν γίνεται γιατί η Νέα Υόρκη, δεν μπορεί να είναι τόπος κανενός. Κανενός, όμως. Είναι η πιο ελεύθερη πόλη του κόσμου. Δεν δεσμεύεται από κανέναν και δεν δεσμεύει κανέναν. Και δεν υπάρχει διαπραγμάτευση για αυτό.

Η Νέα Υόρκη δεν είναι προορισμός, είναι ταξίδι. Ένα ταξίδι στην ελευθερία. Οι σκέψεις και, κυρίως, οι αισθήσεις ελευθερώνονται και παράγουν μία άγνωστη (μέχρι εκείνη τη στιγμή) ένταση, για οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε.
Για παράδειγμα, ξαφνικά ανακαλύπτεις τη μυρωδιά αυτής της πόλης. Ναι. Η Νέα Υόρκη έχει την δική της μυρωδιά. Μοναδική και ίδια, τόσα χρόνια τώρα.
Έχει και τον δικό της ήχο. Ένα συνεχές βουητό, με μία σειρήνα ασθενοφόρου η πυροσβεστικής, στο βάθος, που δεν σταματάει ποτέ. Και όταν σηκώσεις τη ματιά σου ψηλά, για να δεις, θα πεις "δεν το πιστεύω". Καί δεν θα το πεις από μέσα σου. 

Η Νέα Υόρκη, είναι το κέντρο του κόσμου. Αλλά μπορεί να είναι και η άκρη του κόσμου. Η μία, ή η άλλη. Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει ότι μπορεί να είναι και τα δύο μαζί.
Μπορεί να έχει ένταση και ηρεμία ταυτόχρονα. Να έχει φως και σκοτάδι μαζί. Ευγένεια και βαρβαρότητα. Πολιτισμό και βία. Είναι ακριβή και φτηνή. Κάνει πάρα πολύ κρύο και πάρα πολύ ζέστη. Βλέπεις τις πιο όμορφες γυναίκες και τις πιο άσχημες. Έχει δικαιοσύνη και είναι και άδικη μαζί. Δίνει ευκαιρίες και τις παίρνει πίσω, όποτε θέλει. Σε θέλει, αλλά δεν της καίγεται και καρφί. Σου δίνει χρόνο, αλλά δεν φτάνει ποτέ.
Πως να φτάσει. Γίνονται πάντα περισσότερα από αυτά που προλαβαίνεις. Βλέπεις αυτά που δεν ξέρεις ότι υπάρχουν, βλέπεις αυτά που υπάρχουν και είναι σαν να μη τα ξέρεις. Σου μιλάνε και είναι αλλιώς. Μιλάς και ακούς και η φωνή σου αλλιώς. Σαν να ξαναγεννιέσαι. Ή, μήπως ξαναγεννιέσαι.

Σίγουρα, όμως, είναι μία πολύ ισχυρή δόση, σε όλες τις αισθήσεις. Μία ισχυρή δόση που δεν "καίει" το μυαλό μας, αλλά "καίγεται" αυτή, η ίδια, στο μυαλό μας. Και τότε χρειαζόμαστε την επόμενη...

Οι δικές μου, είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Οχτώ.

http://www.protagon.gr

Cutty Sark

Όχι το αγαπητό σε πολλούς ποτό, μη πάει αμέσως εκεί το μυαλό σας! 

Αναφερόμαστε το μαγευτικό, βρετανικό ιστιοφόρο του 19ου αιώνα...

Ναυπηγήθηκε το 1869 για την ναυτιλιακή εταιρία Jock Willis. Ήταν ένα από τα ταχύτερα και τα τελευταία ιστιοφόρα του είδους του. Ύστερα από πολλά εν ενεργεία χρόνια (93) ως εμπορικό πλοίο, μετατράπηκε ουσιαστικά σε μουσείο. Το 2007, υπό εργασίες συντήρησης, ξέσπασε φωτιά στο πλοίο καταστρέφοντας μεγαλό μέρος του. Η εταιρία Grimshaw Architects ανέλαβε την πλήρη αποκατάστασή του. Τον Απρίλη του έτους μας, το ιστορικό, πανέμορφο ιστιοφόρο ήταν έτοιμο. Σήμερα δεσπόζει στο Ναυτικό Μουσείο του Λονδίνου.

via

Τα πιο όμορφα ελληνικά χωριά

όμορφα ελληνικά χωριά. 

«Στρατοπεδεύουμε» στα ορεινά, αλλά και στα πεδινά, περιδιαβαίνουμε λιθόστρωτα καλντερίμια, υποκλινόμαστε μπροστά σε μεγαλειώδη αρχοντικά και αποτίνουμε φόρο τιμής στα 21 πιο όμορφα χωριά της Ελλάδας.

ΣΥΡΡΑΚΟ

 

Θαρρείς πως οι βράχοι γεννούν, όταν αντικρίζεις ένα ολόκληρο χωριό «ντυμένο» με γκρίζα πέτρα!

Το Συρράκο, σκαρφαλωμένο στην απότομη πλαγιά του όρους Περιστέρι (ή Λάκμος) σε ύψος 1.200 μ. και σε απόσταση 52 χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης των Ιωαννίνων, είναι παιδί της πέτρας. Κάθε κτήριο στο Συρράκο, από τα χαμόσπιτα μέχρι τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά και τα παντοπωλεία, αποτελεί τμήμα μιας λίθινης ενότητας, αδιάσειστος μάρτυρας παρελθοντικής οικονομικής ευημερίας. Ξενώνες και εστιατόρια τηρούν κατά γράμμα το νόμο των Τζουμέρκων, ενώ το βουκολικό τοπίο ολοκληρώνουν οι βρύσες και τα καλντερίμια.

ΑΡΑΧΩΒΑ

Το 16ο αιώνα, στο άκουσμα της λέξης «Αράχωβα» σκεφτόταν κανείς τον ήσυχο οικισμό στους πρόποδες του Παρνασσού. Σήμερα, όμως, η Αράχωβα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το πιο κοσμοπολίτικο χειμερινό θέρετρο της Ελλάδας! Το πέτρινο ρολόι μάς προϋπαντεί στην κουκλίστικη κωμόπολη, ο κεντρικός δρόμος μάς οδηγεί στην Πλατείας Λάκκα και τα σκαλιά του Εγκάρσιου μάς προκαλούν να τ' ανεβούμε. Αφού απολαύσουμε τη θέα από την εκκλησία του Αϊ Γιώργη, κατηφορίζουμε στον κεντρικό δρόμο με σκοπό να υποκύψουμε σε gourmet πειρασμούς και παραδοσιακές γεύσεις!

ΑΒΔΗΡΑ

Στην κεντρική πλακόστρωτη πλατεία των Αβδήρων, στην Ξάνθη, μας υποδέχονται τα διώροφα παλιά σπίτια, το άγαλμα του φιλοσόφου Δημόκριτου και το παλαιό διδακτήριο-νυν Λαογραφικό Μουσείο. Τα αρχοντικά μάς προκαλούν να τους ρίξουμε μια ματιά, ενώ τα γραφικά δρομάκια να αφήσουμε πάνω τους τα ίχνη μας.

ΔΙΚΟΡΦΟ

Δίκορφο, ένα ανόθευτο κομμάτι γης, στα Ζαγοροχώρια, όπου ο τουρισμός δεν κατόρθωσε να διεισδύσει. Τα πρώτα «σκιρτήματα», όμως, είναι εμφανή, με κουκλίστικους ξενώνες και εστιατόρια που υμνούν την ηπειρώτικη κουζίνα.

ΑΝΩ ΔΟΛΙΑΝΑ

Τα Άνω Δολιανά «στέκουν» περήφανα στις πλαγιές του Πάρνωνα. Αμφιθεατρικά χτισμένα σε υψόμετρο 1.050 μ., έχουν χαρακτηριστεί ως το «μπαλκόνι της Αρκαδίας». Πραγματικά, το βλέμμα ταξιδεύει στο οροπέδιο της Τρίπολης, ενώ ευδιάκριτα είναι το Μαίναλο και ο Χελμός. Σημαντικό αξιοθέατο είναι το αρχηγείο του Νικηταρά.

ΑΣΠΡΟΠΟΤΑΜΟΣ

Ένας ποταμός με δύο ονόματα, Ασπροπόταμος ή Αχελώος, «ευλόγησε» την ομώνυμη περιοχή, στην Πίνδο. Βαθιές χαράδρες, άγρια βλάστηση και δεκάδες πηγές συνθέτουν το τοπίο. Από τις εικόνες που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας είναι αυτή της Μονής Δολιανών.

ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ - ΨΑΡΑΔΕΣ

Οι Πρέσπες, ανακηρυγμένες, σε εθνικό δρυμό -τον μεγαλύτερο της χώρας μας- προστατεύονται από τη Συνθήκη Ramsar και συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Γηραιάς Ηπείρου. Τα χωριά που αγγίζουν τις όχθες τους ελάχιστα. Σημαντικότερα εξ αυτών, ο παραδοσιακός οικισμός των Ψαράδων στη Μεγάλη Πρέσπα και ο Άγιος Αχίλλειος, το νησάκι που «πλέει» στα γαλήνια νερά της Μικρής. Σύμφωνα με ένα θρύλο λέγεται ότι μόνο 11 σπίτια υπάρχουν εκεί, καθώς το δωδέκατο πάντα καταρρέει! Ευτυχώς, το ένα έχει μετατραπεί σε ξενώνα! Όσο για τους Ψαράδες, είναι ο μοναδικός ελληνικός οικισμός στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας. Στο παραλίμνιο χωριό βρίσκονται αρκετά ενοικιαζόμενα καταλύματα και ψαροταβέρνες.

ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ

Στον πολυτραγουδισμένο βράχο στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού Λακωνίας, βρίσκεται η μοναδική βυζαντινή καστρόπολη που έφτασε έως το σήμερα σχεδόν ανέπαφη από το χρόνο. Η Μονεμβασιά παραμένει ζωντανή, με ιππότες να «ξεπηδούν» από τα καλντερίμια και ζευγάρια να ζουν το απόλυτο όνειρο σε έναν τόπο με άρωμα Μεσαίωνα. Βαδίζουμε στην οδό Γιάννη Ρίτσου, το κεντρικό λιθόστρωτο καλντερίμι με μαγαζάκια τοπικών προϊόντων, λιγοστά cafes, εξίσου λιγοστά ταβερνάκια.

ΑΝΩ ΠΟΡΟΪΑ

Ο γραφικός οικισμός, χτισμένος αμφιθεατρικά στις δυτικές πλαγιές του όρους Μπέλες, αγναντεύει από υψόμετρο 395 μ. τα προστατευόμενα από τη Συνθήκη Ramsar ύδατα της λίμνης Κερκίνης. Το πλησιέστερο στον ξακουστό υδροβιότοπο χωριό χαρακτηρίζεται από σπίτια μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής. Τα νερά από τις πηγές του Μπέλες κυλούν άφθονα, ενώ οι δεκάδες πέτρινες βρύσες που «ξεπηδούν» σε κάθε γωνιά χαρίζουν δροσιά σε ντόπιους και περαστικούς. Η «καρδιά» του χτυπά στην κεντρική πλατεία, εκεί όπου τα μικρά καφενεδάκια σφύζουν από ζωή.

ΔΙΛΟΦΟ

Μόνο 32 χλμ. από τα Ιωάννινα απέχει το βασίλειο της πέτρας. Εν μέσω πυκνής βλάστησης και κοντά στη χαράδρα του Βίκου, το Δίλοφο μας συστήνει έναν τόπο, όπου τα πάντα είναι λιθόχτιστα. Καλντερίμια, αρχοντικά και χαμόσπιτα, εκκλησιές, βρύσες και τοξωτά γεφύρια δηλώνουν υποταγή στο πιο σκληρό και άκαμπτο φυσικό υλικό. Η πρώτη ονομασία του χωριού ήταν Σομποτσέλι (στα βλάχικα σημαίνει «τόπος με πολλά νερά») απόλυτα δικαιολογημένη καθώς σε κοντινή απόσταση βρίσκονται οι ποταμοί Βοϊδομάτης και Μπαγιώτικος που προσφέρονται για extreme sports, όπως rafting.

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ

«Βλέπει» δύο λίμνες και μαγεύει τον ταξιδιώτη με την πέτρινη όψη του. Ο Άγιος Γερμανός, το πιο μεγάλο και ζωντανό χωριό στις Πρέσπες, με πολλές επιλογές διαμονής και σίτισης, ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός, είναι από τους λίγους που έχουν διατηρήσει εξολοκλήρου την παλιά αρχιτεκτονική του τόπου. Δεν είναι παρόχθιος, ωστόσο απέχει μόλις 7 χλμ. από τις μαγικές υδάτινες αγκαλιές και αποτελεί ιδανικό ορμητήριο για να τις εξερευνήσει κανείς.

http://news.youropia.gr