expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

11.10.12

Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας, από τα πιο εμβληματικά μνημεία των ΗΠΑ



Μνημεία όπως το άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη ή το Μνημείο πολέμου του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, στη Βιρτζίνια, αποτελούν κάτι παραπάνω από απλά αξιοθέατα. Είναι κομμάτια της ιστορίας και του πολιτισμού των ΗΠΑ.

Υπάρχουν κάποια μνημεία στις ΗΠΑ που είναι κάτι παραπάνω από αξιοθέατα για τους τουρίστες και τους ντόπιους. Αποτελούν εμβληματικά κομμάτια της ιστορίας και του πολιτισμού της χώρας, είτε σύγχρονες εντυπωσιακές κατασκευές και μια φωτογραφία τους –πόσο μάλλον το να τα αντικρύσει κανείς από κοντά- δημιουργεί θαυμασμό και μπορεί να φέρει στο μυαλό σημαντικά γεγονότα, ακόμη και συναισθήματα. Δείτε τη λίστα που αναφέρει το smartertravel.com.
Gateway Arch, St Louis, Missouri
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Η θρυλική αψίδα St. Louis, γνωστή και ως η «πύλη προς τη Δύση», φτάνει τα 192 μέτρα και βρίσκεται στο πάρκο Jefferson National Expansion Memorial και κατασκευάστηκε μεταξύ 1963 και 1965, ως ένα μνημείο για την επέκταση προς τα δυτικά των Ηνωμένων Πολιτειών. Το μνημείο αυτό ( www.gatewayarch.com ) είναι ψηλότερο από το Μνημείο Ουάσιγκτον και το Άγαλμα της Ελευθερίας. Όσοι δεν πάσχουν από υψοφοβία, μπορούν να φτάσουν μέχρι την κορυφή της αψίδας με ένα ειδικό σύστημα τραμ και να απολαύσουν την εκπληκτική θέα μέχρι και 50 χλμ. μακριά.
Άγαλμα της Ελευθερίας, Νέα Υόρκη
Φωτογραφία: http://el.wikipedia.org
Το Άγαλμα της Ελευθερίας (http://statueofliberty.org ), αποτελεί επίσημο Εθνικό Μνημείο και ανεγέρθηκε το 1886 για να τιμήσει το τέλος του εμφυλίου πολέμου των ΗΠΑ και την κατάργηση της δουλείας (σπασμένα δεσμά βρίσκονται στο κάτω μέρος του αγάλματος). Αλλά για τα εκατομμύρια των μεταναστών που έφταναν στις ΗΠΑ λίγο πριν την αυγή του 20ου αιώνα, το άγαλμα συμβόλιζε επίσης την ελπίδα και τα νέα ξεκινήματα στην Αμερική. Αποτελεί έναν γιγάντιο, φιλόξενο φρουρό σε ένα νησάκι στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης και έχει γίνει σύμβολο της μετανάστευσης από τον 20ο αιώνα.
Είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο σύμβολο στον κόσμο, το σύμβολο της ελευθερίας και του αμερικάνικου ονείρου, που επί 100 και πλέον χρόνια υποδεχόταν τα εκατομμύρια των μεταναστών που έφταναν στο Έλις Άιλαντ.
Το άγαλμα ζυγίζει 225 τόνους και καλύπτεται από ένα περίβλημα χαλκού. Το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση διπλασιάζεται.
Μνημείο Ουάσιγκτον, Washington, DC
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Η Washington DC, είναι γεμάτη με σημαντικά μνημεία, όπως το μνημείο Lincoln, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, το μνημείο Thomas Jefferson και το πρόσφατο Εθνικό Μνημείο Martin Luther King, Jr. Αλλά ο οβελίσκος του μνημείου Ουάσιγκτον ( www.nps.gov/wamo/index.htm ), που θεωρείται «η πιο σημαντική κατασκευή στην Ουάσιγκτον, DC», είναι όντως ένα από τα πιο εμβληματικά μνημεία και σήμα κατατεθέν της πόλης. Κατασκευάστηκε το 1884 στη μνήμη του George Washington, έχει πάνω από 170 μέτρα ύψος και προσφέρει θέα σε απόσταση πάνω 50 μέτρα.
Εθνικό Μνημείο του όρους Rushmore, Νότια Ντακότα
Φωτογραφία: http://el.wikipedia.org
Τρία εκατομμύρια άνθρωποι πηγαίνουν στο Black Hills της Νότιας Ντακότα κάθε χρόνο για να δουν τα τεράστια γλυπτά των George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln και Theodore Roosevelt, τεσσάρων προέδρων των Η.Π.Α. Χρειάστηκαν 14 χρόνια και 400 εργάτες για να χαράξουν τα πρόσωπά τους, ύψους περίπου 20 μέτρων, στο γρανίτη του βουνού ( www.nps.gov/moru/index.htm ). Οι επισκέπτες στο όρος Rushmore, εκτός από το να δουν από κοντά αυτά τα εντυπωσιακά γλυπτά, μπορούν να κάνουν αναρρίχηση ή να παρατηρήσουν τα άγρια ζώα που ζουν στην περιοχή.
Γλυπτό Cloud Gate, Σικάγο, Illinois
Το ανακλαστικό γλυπτό Cloud Gate στο Millennium Park του Σικάγο, είναι το νεότερο μνημείο σε αυτή τη λίστα. Όμως, λίγο αφότου κατασκευάστηκε, το 2004, αυτό το έργο σε σχήμα φασολιού, από ανοξείδωτο ατσάλι, το οποίο αντανακλά τον ορίζοντα της πόλης, έγινε το σύμβολο του Σικάγο. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και πάντα περιτριγυρισμένο από πλήθος θεατών, χρειάστηκε χρόνια για να τελειώσει και κόστισε 21 εκατ. δολάρια. Λέγεται μάλιστα πως είναι ένα από τα πιο φωτογραφημένα μέρη στη γη.
Μνημείο Bunker Hill, Βοστώνη
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Όπως και το μνημείο Ουάσιγκτον, το Bunker Hill είναι ένας οβελίσκος, 67 μέτρων ύψους. Το μνημείο σηματοδοτεί το σημείο όπου ξεκίνησε η Αμερικανική Επανάσταση, το 1775: Η μάχη του Bunker Hill στο Charlestown (μια γειτονιά της Βοστώνης) ήταν η πρώτη μεγάλη μάχη στον πόλεμο για την ανεξαρτησία των ΗΠΑ. Ένα μουσείο απέναντι από το μνημείο φιλοξενεί εκθέματα από τη μάχη, όπως μια αυθεντική μπάλα κανονιού και άλλα όπλα. Για να μάθετε ακόμη καλύτερα την αμερικανική ιστορία όσο βρίσκεστε στη Βοστώνη, περπατήστε την 4 χλμ. διαδρομή Freedom Trail, για να δείτε 16 ιστορικά σημαντικές τοποθεσίες, όπως το Μνημείο Bunker Hill (www.nps.gov/bost/historyculture/bhm.htm ).
Μνημείο πολέμου του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, Arlington, Βιρτζίνια
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Μία από τις πιο γνωστές εικόνες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, μνημονεύεται στο χάλκινο γλυπτό στο George Washington Memorial Parkway, στην επαρχία Arlington της Βιρτζίνια. Το μνημείο αυτό κατασκευάστηκε για να τιμήσει τους πεζοναύτες που έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο και άντλησε την έμπνευσή του μετά την περίφημη φωτογραφία που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια της μάχης της Iwo Jima στην Ιαπωνία. Το άγαλμα απεικονίζει μια ομάδα πεζοναυτών που σηκώνουν τη σημαία των ΗΠΑ στο όρος Suribachi. Κάθε Τρίτη, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, την ώρα του ηλιοβασιλέματος, γίνεται παρέλαση του Σώματος Πεζοναυτών, με μουσική και βηματισμούς.
Καμπάνα της Ελευθερίας (The Liberty Bell), Φιλαδέλφεια
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Η Liberty Bell είναι ένα εθνικό σύμβολο της ελευθερίας, καθώς και μια συμβολική εικόνα της Φιλαδέλφειας, όπου βρίσκεται. Αρχικά, η καμπάνα χτυπούσε κανονικά, από τη Βουλή της Πολιτείας της Πενσυλβάνιας, μέχρι που ράγισε στις αρχές του 19ου αιώνα. Η επιγραφή στην καμπάνα, «κηρύξτε την ελευθερία σε όλη τη Γη προς όλους τους κατοίκους της», συγκέντρωσε την προσοχή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1830 και η καμπάνα μετατράπηκε σε ένα σύμβολο της ελευθερίας για τους σκλάβους.
Μνημείο ΗΠΑ «Arizona», Χονολουλού, Χαβάη
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Το USS Arizona Memorial, ένα Εθνικό Μνημείο, βρίσκεται στο νερό, στο σημείο που βυθίστηκε το θωρηκτό USS Αριζόνα, στον πυθμένα του ωκεανού στο Περλ Χάρμπορ της Χονολουλού. Το μνημείο τιμά εκείνους που έχασαν τη ζωή τους στις επιθέσεις στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Το Περλ Χάρμπορ έχει ανακηρυχθεί ως Εθνικό Ιστορικό Γεωγραφικό Ορόσημο (National Historic Landmark District) και Επίσημη Εθνική Ιστορική Τοποθεσία (National Register of Historic Places) από την Αμερική.
Γέφυρα Golden Gate, Σαν Φρανσίσκο
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Μια γέφυρα μπορεί να μην είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας, όταν μιλάμε για μνημεία, αλλά η γέφυρα Golden Gate δεν είναι μια απλή γέφυρα. Εκτός από ένα λειτουργικό πέρασμα, αποτελεί μια όμορφη, εμβληματική κατασκευή για την πόλη του Σαν Φρανσίσκο. Η κόκκινη art-deco κρεμαστή γέφυρα είχε το μεγαλύτερο μήκος στον κόσμο, όταν ολοκληρώθηκε το 1937. Παρά το γεγονός ότι η γέφυρα δεν είναι πλέον η πιο μεγάλη, θεωρείται ως ένα μνημείο για την αμερικανική καινοτομία και ως ένα από τα επτά θαύματα του σύγχρονου κόσμου, σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Πολιτικών Μηχανικών.



Η Κρήτη κόμβος της Μεσογείου





Η κρήτη είναι από τα μεγαλύτερα νησιά της Μεσογείου και βρίσκεται σε προνομιακή θέση.
Αναπόφευκτα με την ανάπτυξη των οδικών δικτύων και υποδομών ο τουρισμός και η οικονομία της Κρήτης θα πολλαπλασιαστούν και ο τρόπος και η ποιότητα ζωής θα βελτιωθούν σημαντικά.
Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητώναπαρτίζεται από τέσσερις Ομοσπονδίες Αποδήμων Κρητών από όλο τον κόσμο: την Παγκρητική Ένωση Αμερικής, την Παγκρητική Ομοσπονδία Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, την Παγκρητική Ομοσπονδία ευρώπης και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Κρητικών Σωματείων. Επίσης συμμετέχει, τιμής ένεκεν, η Κρητική Ένωση της Νοτίου Αφρικής.
Οι Κρητικοί της διασποράς ήδη προωθούν έναν άλλο οδικό άξονα για να ενωθούν Φαλάσαρνα και Ιεράπετρα και θα στοιχίσει 2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι Κρητικοί της διασποράς φαίνονται διατεθειμένοι να προσφέρουν και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του νησιού. Τους ενοχλούν πολύ τα αρνητικά δημοσιεύματα για την ελλάδα και την Κρήτη, λόγω της οικονομικής κρίσης και πιστεύουν πως δεν μας αξίζουν, γι' αυτό και αγωνίζονται για να ανατρέψουν την εικόνα αυτή, με στοχευμένες καμπάνιες, για την ανάδειξη της ιστορίας, του πολιτισμού και των ανθρώπων της Ελλάδας.
πληροφορίες λένε, ότι έχει ήδη δρομολογηθεί η ίδρυση του Γραφείου Αποδήμων Κρητών στην Περιφέρεια Κρήτης.
Οι πύλες της Κρήτης
-1η Νότια Πύλη της Κρήτης
Λιμένες Τυμπάκι-Ιεράπετρα σύνδεση με Αίγυπτο και Ασία
-2η Νότια Πύλη της Κρήτης
Από Παλαιόχωρα προς Αφρική (Τυνησία και Λιβύη)
-Δυτική Πύλη Κρήτης
Προς Ιονία Οδό και Δυτική Ελλάδα ταχεία σύνδεση με Ferry Boats από Καστέλλι Κισάμου με Καλαμάτα - Γύθειο και μέσω αυτών με την Ιονία Οδό, με την Πελοπόνησσο και Δυτική Ελλάδα και επίσης, σύνδεση με Ιταλία
-Ανατολική Πύλη Κρήτης
Από τον Λιμένα της Σητείας θα γίνει σύνδεση με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Μέση Ανατολή.
Η Μινωική οδός της Κρήτης μαζί με τους κάθετους άξονες και την δημιουργία των Πυλών επικοινωνίας θα καταστήσουν την Κρήτη Συγκοινωνιακό κόμβο της Μεσογείου.
Τέλος, η δημιουργία του νέου αεροδρομίου Καστελίου Πεδιάδας και τα υπάρχοντα Βόρεια λιμάνια και αεροδρόμια θα συνδέουν την Κρήτη με όλο τον σύγχρονο κόσμο.
Όχι κι άσχημα θα λέγαμε!

''Κρητικά Νέα''


Σμύρνη: «κοιτάζοντας» τη Χίο και αναπολώντας την Ελλάδα



Η σημερινή Σμύρνη, μια «ανάσα» από τη Χίο, εκτός από ένα τμήμα της, σε τίποτα δε θυμίζει την ανατολίτικη όψη της παλαιάς Σμύρνης, με το ιπποκίνητο τραμ της προκυμαίας, τα στενά σοκάκια και τα ξύλινα σπίτια. Ταξιδέψτε στη σημερινή πόλη, όπου τίποτα σχεδόν δε μένει για να θυμίζει την παλιά, ελληνική ιστορία της.

Φωτογραφία: http://www.izmir.bel.tr
Στον ανατολικό μυχό ενός κόλπου απέναντι από τη Χίο, στα κεντρικά τουρκικά παράλια του Αιγαίου πελάγους, βρίσκεται η ιστορική πόλη της Σμύρνης ( http://bit.ly/Q4AMt8 ), μία από τις αρχαιότερες πόλεις και λιμένες της Μεσογείου, που καταστράφηκε και πυρπολήθηκε, από τους Τούρκους, το 1922 και κατοικήθηκε από ελληνικούς πληθυσμούς από την αρχαιότητα και μέχρι τότε.
Μέχρι πριν τη μικρασιατική καταστροφή του 1922, η Σμύρνη (μόνο η πόλη) αριθμούσε 370.000 κατοίκους, εκ των οποίων 165.000 ήταν Έλληνες, 80.000 Οθωμανοί Τούρκοι, 55.000 Εβραίοι, 40.000 Αρμένιοι, 6.000 Λεβαντίνοι και 30.000 διάφοροι άλλοι ξένοι. Επικρατούσα γλώσσα ήταν η ελληνική εκ της οποίας η πόλη είχε ένα καθαρό ελληνικό χρώμα με σχετικά ανεπτυγμένο εμπόριο και πολιτιστικές εκδηλώσεις, έτσι ώστε να αποκαλείται από τους Τούρκους ως «Γκιαούρ Ιζμίρ» (= Σμύρνη των απίστων).
Η σημερινή Σμύρνη παραμένει μια γοητευτική παραθαλάσσια πόλη, στην οποία λίγα σώζονται από το ιστορικό και πολύπαθο παρελθόν της, καθώς όσα κτήρια δεν καταστράφηκαν με τη μεγάλη πυρκαγιά του '22, γκρεμίστηκαν κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70 και αντικαταστάθηκαν από (άχαρα ως επί το πλείστον) κτηριακά συγκροτήματα και πολυκατοικίες.
Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, μετά την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα και ο σημαντικότερος εισαγωγικός και εξαγωγικός εμπορικός λιμένας της Τουρκίας. Περικυκλωμένη από βουνά, αλλά και θάλασσα, σε ένα εντυπωσιακό σημείο, δημιουργεί αντιφατικά συναισθήματα στον επισκέπτη, τόσο για το ταραχώδες παρελθόν της, όσο και για το μοντέρνο παρόν της.
Φωτογραφία: http://www.izmir.bel.tr
Μέχρι το 1922 η πόλη διακρίνονταν στον «Πάνω Μαχαλά», το αρχαιότερο τμήμα της πόλης, όπου διέμεναν κυρίως Τούρκοι, Εβραίοι και λίγοι Έλληνες και στον «Κάτω Μαχαλά» ή «Κάτω Πόλη», το νεότερο τμήμα, όπου διέμενε ο κυρίως χριστιανικός πληθυσμός, οι Αρμένιοι και οι Έλληνες, μέχρι και την έναντι ΒΔ ακτή, το λεγόμενο Κορδελιό.
Η σημερινή Σμύρνη
Η σημερινή Σμύρνη, εκτός από ένα τμήμα της τουρκικής συνοικίας του άλλοτε Πάνω Μαχαλά και της Πούντας με τους λιθόστρωτους δρόμους, σε τίποτα δε θυμίζει την ανατολίτικη όψη της παλαιάς Σμύρνης, με το ιπποκίνητο τραμ της προκυμαίας, τα στενά σοκάκια και τα ξύλινα σπίτια. Στην τεράστια έκταση των άλλοτε έξι συνοικιών, της Αγίας Αικατερίνης, του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Τρύφωνα, της Ευαγγελιστρίας, του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Ιωάννη και κάποιων τμημάτων άλλων παλαιών συνοικιών, εκτείνεται σήμερα το περίφημο πολιτιστικό πάρκο της Σμύρνης, έκτασης 300.000 τ.μ. που αποτελεί μικρογραφία του πάρκου της Μόσχας και περιλαμβάνει μικρές λίμνες, ζωολογικό κήπο, ταβέρνες και τις εγκαταστάσεις της ετήσιας εμπορικής έκθεσης με μόνιμα περίπτερα εκθετών σε αρχαίο ελληνικό ρυθμό. Στη θέση του άλλοτε ναού του Αγίου Δημητρίου μέσα στο πάρκο έχει ανεγερθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σμύρνης με πλήθος εκθεμάτων της αρχαίας ελληνικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής.
Φωτογραφία: http://el.wikipedia.org
Η «καρδιά» της πόλης, θεωρείται η πλατεία του άλλοτε Διοικητηρίου (Konak Meydani), με τον γραφικό Πύργο του Ρολογιού, απέναντι από την οποία βρίσκεται η αποβάθρα των μικρών επιβατηγών πλοίων που εξυπηρετούν τη συγκοινωνία με τα παράλια περίχωρα της Σμύρνης.
Mην παραλείψετε να ανεβείτε στο «βελούδινο κάστρο» Kadifekale Castle, νότια της πλατείας Konak, που χτίστηκε από το διάδοχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Λυσίμαχο στην ερειπωμένη ακρόπολη της αρχαίας πόλης και αποτελεί ορόσημο της περιοχής. Το κάστρο προσφέρει πανοραμική θέα στην πόλη και στο λιμάνι.
Eκπληκτική θέα της πόλης και του κόλπου της Σμύρνης, μπορείτε να απολαύσετε και από το Asansör, ένα ασανσέρ 40 μέτρων που κατασκευάστηκε το 1907από έναν Εβραίο έμπορο, για να διευκολύνει τότε τους κατοίκους που είχαν σπίτια στο λόφο. Σήμερα, οι τουρίστες το χρησιμοποιούν για να θαυμάσουν τη θέα των παλαιών συνοικιών και της πόλης, είτε για να πιουν τον καφέ τους στα… ψηλά.
Το παραλιακό μέτωπο
Η παλιά προκυμαία «Κε» -κάποτε με τα πανέμορφα αρχοντικά με τους καταπράσινους κήπους τους- που εκτείνεται από τα βόρεια μέχρι τα νότια της πόλης, μεγάλωσε με επιχωματώσεις και δημιουργήθηκε το νέο λιμάνι όπου καταλήγει η μεγάλη λεωφόρος Ataturk Caddesi. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη μεγάλη πυρκαγιά αφανίστηκαν όλα τα όμορφα κτήρια της παραλίας και κάθε ίχνος που θα μπορούσε να θυμίζει την παλιά, ελληνική Σμύρνη.
Φωτογραφία: http://www.izmir.bel.tr
Στο βόρειο άκρο της, βρίσκεται το Alsancak, η παλιά ελληνική συνοικία Πούντα, μια ωραία περιοχή με εστιατόρια και μπαρ, με θέα το Αιγαίο Πέλαγος. Εκεί βρίσκεται και ο σιδηροδρομικός σταθμός του Alsancak, ένα κτήριο του 1858 σε αποικιακό στυλ.
Κοντά στο παλιό λιμάνι, όπου βρίσκεται το τελωνείο, απέναντι από την πλατεία Cumhuriyet Meydanı, θα δείτε το Sevgi Yolu, το «σοκάκι των ερωτευμένων» με ζωγράφους του δρόμου και υπαίθριους βιβλιοπώλες.
Τα παζάρια
Το Kemeralti Bazaar είναι μία ιστορική αγορά στην ομώνυμη, οθωμανική συνοικία στο κέντρο της Σμύρνης, που χρονολογείται από το 16ο αιώνα. Στο πολύβουο παζάρι, θα βρείτε τα πάντα -από σουβερνίρ, μέχρι χαλιά, ασημικά είδη και δερμάτινα- σε πολύ καλές τιμές. Κοντά βρίσκεται και το εντυπωσιακό Hisar Cami, το παλιότερο τζαμί της πόλης.
Το Kizlaragasi Han Bazaar είναι ένα ακόμη παζάρι και σημαντικό αξιοθέατο της πόλης, με αγορά όπου πωλούνται τα πάντα, αλλά και παραδοσιακά τεϊπωλεία.
Φωτογραφία: http://www.izmir.bel.tr
Χώροι πολιτισμού
Υπάρχουν εξαιρετικά εντυπωσιακά μουσεία, αλλά και χώροι πολιτισμού στην περιοχή της Σμύρνης, που αντικατοπτρίζουν ένα κομμάτι της πλούσια ιστορίας και του πολιτισμού της. Το Μουσείο Ατατούρκ «θυμάται» τη ζωή του ιδρυτή της και διαθέτει μια σειρά από προσωπικά αντικείμενα, ενώ στο Αρχαιολογικό Μουσείο στην πλατεία Konak, παρουσιάζεται μια εντυπωσιακή συλλογή από αρχαία και ρωμαϊκά εκθέματα που βρέθηκαν στην Πέργαμο, στην Ιασό, στην Αλικαρνασσό και στην αρχαία Σμύρνη.
Επίσης, στο Πάρκο Πολιτισμού (Kultur Park Alani) της πόλης, βρίσκεται το Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας και το Μουσείο Τεχνών και Γλυπτικής, που στεγάζει ένα μείγμα από τουρκικά έργα ζωγραφικής, γλυπτά και κεραμικά.
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Σμυρνιώτικες νοστιμιές
Η σμυρνιώτικη κουζίνα δε χρειάζεται πολλές συστάσεις, καθώς πολλά από τα φαγητά της πόλης, είναι γνωστά κι εδώ, από τους πρόσφυγες που τα έφεραν μαζί τους το 1922.
Μη φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε Kadinbudu Kofte (από άπαχο μοσχαρίσιο κιμά και ρύζι), Keşkek (πουρές σιταριού), κεμπάπ, αλλά και διάφορες πίτες όπως η Acmali και φυσικά τους περίφημους λουκουμάδες της Σμύρνης και το simit, που θυμίζει πολύ το δικό μας κουλούρι Θεσσαλονίκης.
Πόπη Αθανασοπούλου








Οι πόλεις που «αγαπάνε» το ποδήλατο



Με το κόστος των καυσίμων να έχει φτάσει στα ύψη και την προστασία του περιβάλλοντος να έχει γίνει πια επιτακτική ανάγκη, ένα από τα παλαιότερα και απλούστερα μέσα μετακίνησης, το ποδήλατο, έχει έρθει ξανά στο προσκήνιο και σε αρκετές πόλεις έχει αρχίσει να αποτελεί σημαντικό μέρος των σχεδίων αστικής μεταφοράς.

Πολλές χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η δική μας, έχουν μια κάπως… ερωτική σχέση με το αυτοκίνητο, το οποίο συχνά και για κάποιους, εκτός από ένα απλό μέσο μεταφοράς, αποτελεί και ένα σύμβολο status.
Με το κόστος των καυσίμων να έχει φτάσει στα ύψη και την προστασία του περιβάλλοντος να έχει γίνει πια επιτακτική ανάγκη, ένα από τα παλαιότερα και απλούστερα μέσα μετακίνησης, το ποδήλατο, έχει έρθει ξανά στο προσκήνιο και σε αρκετές πόλεις έχει αρχίσει να αποτελεί σημαντικό μέρος των σχεδίων αστικής μεταφοράς.
Το ποδήλατο έχει πολλά οφέλη, αλλά και αρκετές απαιτήσεις όσον αφορά στον σχεδιασμό της πόλης, ώστε να είναι ένα ασφαλές μέσο. Πόλεις όπως το Παρίσι, ενώ προσπαθούν να είναι φιλικές προς το ποδήλατο με διάφορα προγράμματα, παραμένουν πολύ μεγάλες και χαώδεις για να το πετύχουν.
Άλλες πάλι αστικές περιοχές σε όλο τον κόσμο, έχουν αναλάβει δράση εδώ και χρόνια με τον κατάλληλο πολεοδομικό σχεδιασμό και αποτελούν πλέον ιδανικές… ποδηλατοπόλεις.
Δείτε μια λίστα με τις 10 πιο φιλικές πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπως αναφέρονται στο askmen.com…
No.10 Trondheim, Noρβηγία
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα για το ποδήλατο, είναι οι ανηφόρες. Σίγουρα, είναι μια πολύ καλή άσκηση, αλλά η ιδέα του να πάτε ιδρωμένοι με το κοστούμι στο γραφείο, μάλλον δεν είναι και η καλύτερη. Η πόλη Trondheim της Νορβηγίας, έχει βρει μια καινοτόμα λύση για τις ανηφόρες: διαθέτει ανελκυστήρες για τα ποδήλατα, που λειτουργούν περίπου όπως οι αναβατήρες για το σκι και επιτρέπουν στον αναβάτη να «γλιστρά» πάνω σε ένα λόφο, χωρίς να χρειάζεται να κάνει πεντάλ.
No.9 Πεκίνο, Κίνα
Όπως στις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες, έτσι και στο Πεκίνο, τα αυτοκίνητα αυξάνονται. Ακόμη κι έτσι όμως, το ποδήλατο είναι ο καλύτερος τρόπος για να κυκλοφορήσει κανείς στην πόλη. Αμέτρητα άτομα το κάνουν, οπότε μη νομίσετε ότι θα είστε οι μόνοι που το σκεφτήκατε και η κυκλοφορία των αυτοκινήτων γίνεται τόσο αργά λόγω της συμφόρησης, οπότε και ο κίνδυνος είναι μικρότερος για τους ποδηλάτες. Η πρόσφατη φιλοξενία των Ολυμπιακών Αγώνων από το Πεκίνο, έδωσε το έναυσμα για περισσότερες προσπάθειες βελτίωσης της ποιότητας του αέρα και η προώθηση του ποδηλάτου αποτελεί μια καλή λύση.
No.8 Bαρκελώνη, Ισπανία
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Με πρότυπους ποδηλατοδρόμους, σήμανση και χάρτες, να αποτελούν αυτονόητα εργαλεία για τον ποδηλάτη, η Βαρκελώνη έχει δημιουργήσει ένα πράσινο «δαχτυλίδι» που διατρέχει την περίμετρο του αστικού πυρήνα. Αυτή η διαδρομή περιλαμβάνει 100 διαφορετικούς σταθμούς ποδήλατου, ως μέρος του προγράμματος ενοικίασης ποδηλάτων, της πόλης. Έτσι οι ενδιαφερόμενοι διευκολύνονται, έχοντας τη δυνατότητα να παίρνουν ένα ποδήλατο σε ένα σταθμό και να το αφήνουν σε έναν άλλο.
No.7 Βασιλεία, Ελβετία
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Η Βασιλεία διαθέτει διαδρομές, αποκλειστικά για τους ποδηλάτες, που μάλιστα είναι σχεδιασμένες ακόμη και για ασφάλεια στις στροφές. Δεν το βρίσκει κανείς εύκολα αυτό! Η Βασιλεία υποστηρίζει επίσης ένα ισχυρό δίκτυο προγραμμάτων ενοικίασης ποδηλάτων, που επιτρέπουν στους τουρίστες και τους κατοίκους να κάνουν βόλτες, χωρίς να πρέπει να σκέφτονται πού θα αφήσουν το ποδήλατό τους.
No.6 Portland, Όρεγκον, ΗΠΑ
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Το Πόρτλαντ, όπως και οι περισσότερες πόλεις στη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει διάφορα πληθυσμιακά κέντρα που συνδέονται με δρόμους που δρουν σαν αρτηρίες. Έχει όμως και κάτι διαφορετικό: μέσω των οι ποδηλατοδρόμων που συνδέουν τις αστικές γειτονιές, οι ποδηλάτες μπορούν να «ξεχάσουν» το αυτοκίνητο. Η πόλη προσφέρει επίσης χαμηλού κόστους ποδήλατα στους κατοίκους που βρίσκονται σε πιο δυσμενή οικονομική κατάσταση, τα οποία είναι πλήρως εξοπλισμένα με κράνος, κλειδαριά, αντλία, χάρτες, ακόμη και αδιάβροχο. Με περισσότερα από 420 χλμ. διαδρομών, το Πόρτλαντ έχει επιτύχει ένα ποσοστό 9% μετακινούμενων με ποδήλατο -αρκετά σημαντικό για τις αυτοκινητοκεντρικές ΗΠΑ.
No.5 Μόντρεαλ, Καναδάς
Πριν από δύο χρόνια, το Μόντρεαλ ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο 134 εκατ. δολαρίων, για να αναδιοργανώσει τους ποδηλατοδρόμους της πόλης και να δημιουργήσει μια πιο φιλική για τους ποδηλάτες πόλη. Το σχέδιο περιελάμβανε σημεία για parking και κλείδωμα των ποδηλάτων με πρότυπα παρκόμετρα –που μείωσε την πρακτική να κλειδώνονται τα ποδήλατα σε οποιοδήποτε σταθερό σημείο. Η πόλη μπορεί να υπερηφανεύεται σήμερα για 3.800 περίπου χλμ. ποδηλατικών διαδρομών, με σχέδια για επέκταση. Το Μόντρεαλ διαθέτει επίσης, το πρώτο πρόγραμμα «μοιράσματος» ποδηλάτων στη Βόρεια Αμερική, το πρόγραμμα Bixi. Η εταιρεία έχει κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία, που έχει δώσει το παράδειγμα σε πόλεις όπως το Λονδίνο, η Μελβούρνη, η Μινεάπολη και η Ουάσιγκτον.
No.4 Curitiba, Bραζιλία
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Η Curitiba είναι ίσως η πιο καλά σχεδιασμένη πόλη στον κόσμο και η λήψη μέτρων για τα ποδήλατα, αποτελεί μέρος αυτού του σχεδίου. Η πόλη προωθεί το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς και μετακίνησης για περισσότερα από 40 χρόνια και το αποτέλεσμα είναι η πανταχού παρουσία ποδηλατοδρόμων. Οι Βραζιλιάνοι έχουν δεσμευτεί για εναλλακτικά καύσιμα και φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους μετακίνησης. Εκτός από τις υποδομές, μια μεγάλη, ζωντανή και προσανατολισμένη στο ποδήλατο, κοινότητα, προωθεί το ποδήλατο ως εναλλακτική λύση για την κυκλοφοριακή συμφόρηση των αυτοκινήτων.
No.3 Μπογκοτά, Κολομβία
Αν και μερικά από τα δημόσια προγράμματα για τα ποδήλατα στη Μπογκοτά, δεν είναι τόσο ισχυρά όσο εκείνα στην Ευρώπη, ή ακόμη και στην Αμερική, η πρωτεύουσα της Κολομβίας, έχει ένα δημογραφικό πλεονέκτημα που την καθιστά φιλική προς το ποδήλατο πόλη. Μόνο το 13% των κατοίκων της έχουν αυτοκίνητα, κάτι που κάνει τα ποδήλατα μια αναγκαιότητα. Μάλιστα, μια φορά την εβδομάδα, η πόλη κλείνει πάνω από 112 χλμ. δρόμων, για την κυκλοφορία των οχημάτων κι έτσι οι ποδηλάτες, όσοι κάνουν τζόκινγκ, πατίνια και βόλτες με τα πόδια, μπορούν να απολαύσουν τους δρόμους χωρίς φόβο.
No.2 Κοπεγχάγη, Δανία
Σήμερα, το 32% των κατοίκων της Κοπεγχάγης, πηγαίνουν στη δουλειά με το ποδήλατο, σε τακτική βάση. Η ποδηλατική κουλτούρα της πόλης, πηγαίνει τόσο μακριά, ώστε να επιτρέπει την ενοικίαση ποδηλάτου δωρεάν, υπό την έννοια ότι η προκαταβολή σας επιστρέφεται όταν επιστρέψετε το ποδήλατο. Η υπάρχουσα υποδομή για τα ποδήλατα στη Δανία, έχει επιτύχει μετακινήσεις που είναι γρήγορες, πρακτικές και οικονομικές.
No.1 Άμστερνταμ, Ολλανδία
Το Άμστερνταμ βρίσκεται στην κορυφή όσον αφορά στη λίστα των φιλικών πόλεων προς το ποδήλατο. Σχεδόν το 40% του συνόλου των μετακινήσεων που λαμβάνουν χώρα στην πόλη, γίνεται με ποδήλατο. Δημόσια ποδήλατα είναι διαθέσιμα προς ενοικίαση, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη σχέδια για τη δημιουργία ενός τεράστιου πάρκινγκ για ποδήλατα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, ουσιαστικά εξαλείφοντας κάθε ανάγκη για τα ιδιωτικά αυτοκίνητα.



Αχέροντας: ο αρχαίος ποταμός του θανάτου, μαγεύει με τις ομορφιές του



Τι κι αν η μυθολογία περιγράφει αρνητικά τη φυσιογνωμία του Αχέροντα! H πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και μάλιστα η αρχαία προϊστορία του, δημιουργεί έναν τόνο μυστηρίου γύρω από αυτό το ποτάμι, με τις ανεξάντλητες φυσικές ομορφιές και τη δυνατότητα για πολλές δραστηριότητες.

Φωτογραφία: http://www.php.gov.gr
Από την εποχή του Ομήρου κιόλας, ο ποταμός Αχέροντας είχε ταυτιστεί με το θάνατο, καθώς σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο «ψυχοπομπός» Ερμής έκανε τον διάπλου του, παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα για να καταλήξουν στο βασίλειο του Άδη.
Η κάθε ψυχή, περνώντας από το πορθμείο του Χάροντα, έπρεπε να δώσει από έναν οβολό για τη μεταφορά, ενώ αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση του Μένιππου, τον οποίο αναφέρει ο Λουκιανός, ως τον μοναδικό που διέσχισε τον Αχέροντα χωρίς να πληρώσει.
Η πεδιάδα του Αχέροντα, ήταν ο τόπος όπου κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών και δίπλα στη λίμνη Αχερουσία, δημιουργήθηκε το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, όπου γινόταν η επικοινωνία με τις ψυχές των νεκρών.
Σήμερα, το ποτάμι και η περιοχή γύρω από αυτό, μαγεύουν για τις ομορφιές τους και λόγω της παράδοσης και της περιβαλλοντικής αξίας τους, προσελκύουν πλήθος επισκεπτών από τις πηγές έως και τις εκβολές του ποταμού.
Ο Αχέρων έχει χαρακτηριστεί περιοχή ιδιαίτερου κάλλους και πηγή σημαντικών πληροφοριών και γνώσεων στον τομέα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Τόσο τα στενά και οι εκβολές του, όσο και η ευρύτερη περιοχή, ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων περιοχών φύση 2000 (Natura 2000).
Η γεωγραφία
Φωτογραφία: http://el.wikipedia.org
Ο Αχέρων βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου και διασχίζει τους Νομούς Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρεβέζης. Οι πηγές του είναι πολλές και προέρχονται από τα χιόνια του όρους Τόμαρος στο Νομό Ιωαννίνων, από τα όρη Σουλίου και τα όρη Παραμυθιάς Θεσπρωτίας. Σημαντικές πηγές είναι επίσης αυτές του χωριού Βουβοπόταμος κοντά στη Γλυκή. Το ποτάμι σχηματίζεται αρχικά από δύο παραπόταμους - χείμαρρους, με λιγοστό νερό το καλοκαίρι αλλά άφθονο το χειμώνα. Οι δυο παραπόταμοι ενώνονται στο χωριό Πολυστάφυλο και δημιουργούν τον κύριο κορμό του Αχέροντα.
Οι εκβολές του ( http://bit.ly/Qj4tat ) βρίσκονται στο Ιόνιο Πέλαγος, στο χωριό Αμμουδιά του Νομού Πρεβέζης, όπου σχηματίζεται Δέλτα, από το οποίο διαμορφώνονται τα δύο κύρια έλη της περιοχής, το έλος της Σπλάντζας και της Βαλανιδορράχης. Το μήκος του ποταμού ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα, ενώ από τα νερά του αρδεύονται περίπου 85.000 στρέμματα, εκ των οποίων 28.000 βρίσκονται στο Νομό Θεσπρωτίας και 57.000 στο Νομό Πρεβέζης.
Δημοφιλής τουριστικός προορισμός σε όλο το μήκος του
Τι κι αν ο μύθος περιγράφει αρνητικά τη φυσιογνωμία του Αχέροντα! H πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και μάλιστα η αρχαία προϊστορία του, δημιουργεί έναν τόνο μυστηρίου γύρω από το ποτάμι.
Οι εκβολές του Αχέροντα (http://el.wikipedia.org)
Ο Αχέροντας είναι πολύ δημοφιλής προορισμός, για τους φυσιολάτρες και όχι μόνο, που θέλουν να συνδυάσουν την επαφή με τη φύση, με διάφορες δραστηριότητες, ενώ επίσης μπορεί να αποτελέσει ορμητήριο για εκδρομές στην Πάργα, τα Σύβοτα, την Παραμυθιά, το Νεκρομαντείο κ.ά.
Πολλά είναι τα εντυπωσιακά σημεία του ποταμού, στην αρχή, τη μέση και το τέλος του. Στο ορεινό του κομμάτι, ρέει μέσα σε μια κοιλάδα με την ονομασία «Λάκκα Σούλι», με όρια από το χωριό Πολυστάφυλο Πρέβεζας, έως τη γέφυρα του χωριού Σερζιανά, στα σύνορα Ν. Πρέβεζας και Ιωαννίνων. Στο κομμάτι αυτό, είναι δυνατή η πεζοπορία χωρίς τεχνικές δυσκολίες, ενώ σε απόσταση 100-200 μέτρων από την γέφυρα των Σερζιανών, το ανάγλυφο του Αχέροντα γίνεται εντονότερο και ο ποταμός εισέρχεται στην εντυπωσιακή περιοχή των Στενών του Αχέροντα (Χαράδρα). Στην περιοχή των Στενών, τα βράχια μπορεί κάθετα να ξεπερνούν σε ύψος τα 100 μέτρα, ενώ το πλάτος του ποταμού να μην φτάνει καν τα 2 μέτρα. Σε αρκετά τμήματα του ποταμού, εκεί που η ροή του είναι ομαλή, σχηματίζονται νερόλακκοι και μικρές λίμνες και σε άλλες πλευρές, ο ποταμός κυλά ορμητικά μέσα από κατακόρυφους και ψηλούς βράχους.
O Δήμος Πρέβεζας, οργανώνει κάθε χρόνο εκδηλώσεις με πολυάριθμους επισκέπτες σε αυτό το σημείο, του οποίου το συνολικό μήκος, είναι περίπου 10 χλμ. και απαιτούνται 7-8 ώρες για τη διάσχισή του το καλοκαίρι. Πέραν της ένυδρης διάσχισης, από το έτος 2000 είναι εφικτή πλέον και η πεζοπορία κατά μήκος της Χαράδρας από πλακόστρωτο μονοπάτι.
Φωτογραφία: http://www.php.gov.gr
Οι «Πηγές του Αχέροντα», ανήκουν στην κοινότητα Βουβοπόταμου Πρέβεζας, ενώ αμέσως μετά, το ποτάμι σχηματίζει μαιάνδρους μήκους 2 χλμ σε μια μικρή κοιλάδα και καταλήγει στη Γλυκή Θεσπρωτίας. Μετά τη Γλυκή, ακολουθεί ένα μεγαλύτερο τμήμα του ποταμού μήκους περίπου 12-14 χλμ. που τελειώνει στη γέφυρα Μεσοπόταμου. Στη σημείο αυτό, σε ένα λόφο, βρίσκεται το Αρχαίο Νεκρομαντείο, η πύλη εισόδου στον Άδη και η Αρχαία Εφύρα.
Στα πέντε τελευταία του χιλιόμετρα μέχρι τις εκβολές του, ο Αχέροντας είναι πλωτός και επιτρέπει τουριστικές διαδρομές με βάρκα, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, σε µια γοητευτική διαδροµή ανάµεσα σε δένδρα. Επίσης, στο Δέλτα του ποταμού, γίνεται από το 2010, ξενάγηση με κανό-καγιάκ Στο τελευταίο αυτό τμήμα υπάρχει μια παραποτάμια πεζοπορική διαδρομή 4 χλμ, δίπλα στό «Δάσος της Περσεφόνης».
Δραστηριότητες
Στον Αχέροντα λαμβάνουν χώρα διάφορες δραστηριότητες όπως το κανό, το καγιάκ, το ράφτινγκ, ακόμη και η ιππασία, ενώ υπάρχει η δυνατότητα διάσχισης του ποταμού μέχρι τις εκβολές του στην Αμμουδιά, με κατάλληλο σημείο κατάβασης τα Στενά. Επίσης με κατάλληλο εξοπλισμό πραγματοποιείται και διάσχιση του φαραγγιού. Στην περιοχή «Λάκκα Σούλι», είναι δυνατή η πεζοπορία χωρίς τεχνικές δυσκολίες.
Πώς θα πάτε:
Η περιοχή βρίσκεται στη μέση περίπου της διαδρομής, από Πρέβεζα προς Ηγουμενίτσα. Από τη βόρεια Ελλάδα, η πρόσβαση γίνεται μέσω της Εγνατίας, ενώ από τη νότια Ελλάδα, μέσω Ρίου - Αντιρρίου και Ιονίας Οδού.
Πού να μείνετε:
Στο ξενοδοχείο "Kleopatra" ( www.hotel-kleopatra.eu/gr/index.php?open=start ) στη Γλυκή ή στο ξενοδοχείο "Πηγές Αχέροντα" (www.acheronsprings.gr ), κοντά στο Βουβοπόταμο.

Πόπη Αθανασοπούλου



Μια έρημος στο κέντρο της… Σιβηρίας



Τι Chara τι Σαχάρα, σκέφτηκα αμέσως! Πραγματικά στα «μυστήρια» της φύσης δεν υπάρχει τέλος… και η έρημος Chara Sands στη Σιβηρία είναι ένα από αυτά. 
Βρίσκεται στην περιοχή Trans-Baikal, περίπου 25 μίλια από τους παγετώνες Kodar, και ακριβώς δίπλα στα χιονισμένα βουνά και στους πάγους το φωτεινό «κίτρινο» των αμμόλοφων ξεχωρίζει στον ορίζοντα.


Οι αμμόλοφοι έχουν διαφορετικά ύψη (ορισμένοι φτάνουν τα 15 έως και 30 μέτρα ύψος), ενώ εξαιτίας του μεγάλου όγκου τους ο τόπος μοιάζει πραγματικά σαν μια έρημος, αν και δεν είναι. Γιατί ένα ερημικό τοπίο μέσα στην τούνδρα της περιοχής είναι ένα «θαύμα» και μάλιστα αναγνωρισμένο σε ολόκληρο τον κόσμο!

Σύμφωνα με τη Ρωσική Γεωγραφική Εταιρεία: «Οι αντιθέσεις της περιοχής μοιάζουν πραγματικά απίστευτες. Σαν να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο… υπαίθριο μουσείο, όπου εμφανίζονται όλα τα παράξενα του Βορρά και του Νότου το ένα δίπλα στο άλλο!». Νομίζω δεν θα μπορούσαν να περιγράψουν το θέαμα καλύτερα…

Ο σχηματισμός της Chara Sands εκτιμάται ότι διαμορφώθηκε περίπου 55 με 100 χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της περιόδου των παγετώνων Muruktin και των κλιματικών αλλαγών, δημιουργώντας μια έρημο «μινιατούρα» στο κέντρο της Σιβηρίας. Απίστευτο!


Δείτε το σημείο του πλανήτη από το οποίο βγήκε το "μπρος γκεμός και πίσω ρέμα"



Βρήκαμε την τοποθεσία που εννοεί η παροιμία… Βρίσκεται στις Φερρόες νήσους. Είναι βέβαια ένα παιχνίδι του φωτογράφου αφού ο γκρεμός είναι ύψους 100 μέτρων ενώ η λίμνη πίσω του βρίσκεται μόλις 30 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Με λήψη από τα 140 μέτρα όμως και την κατάλληλη γωνία δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι βρίσκονται στο ίδιο υψόμετρο.

Perierga.gr - Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμαperierga.gr



Εthnic, πολύχρωμες γειτονιές σε μεγαλουπόλεις του κόσμου



Εκτός από τις γνωστές σε όλους Chinatowns, υπάρχουν και… μικρές Ιταλίες, Ινδίες, Ελλάδες και Ιαπωνίες! Γνωρίστε 6 μεγάλες ethnic γειτονιές από όλο τον κόσμο…

Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα που αφορούν τις μεγάλες πόλεις, είναι ότι δεν είναι ομοιόμορφες και στις τόσες γειτονιές τους, μπορεί κανείς να βρει πολλά ιδιαίτερα αξιοθέατα, ακόμη και μικρογραφίες άλλων… χωρών που έχουν διατηρήσει το δικό τους στυλ και μερικές φορές τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους.
Οι ethnic γειτονιές μπορεί να ξεκίνησαν ως τα μέρη απ’ όπου ξεκινούσαν τη νέα τους ζωή οι μετανάστες, αλλά σήμερα αποτελούν οάσεις «χρώματος» και μοναδικότητας μέσα σε χαώδεις μεγαλουπόλεις. Επιπλέον προσφέρουν αυθεντική κουζίνα και προϊόντα από τη χώρα που εκπροσωπούν καθώς και ενδιαφέροντα αξιοθέατα.
Εκτός λοιπόν από τις γνωστές σε όλους chinotowns, υπάρχουν και… μικρές Ιταλίες, Ινδίες, Ελλάδες και Ιαπωνίες! Ακολουθούν 6 μεγάλες ethnic γειτονιές από όλο τον κόσμο, για τους ταξιδιώτες που θέλουν να σπάσουν την μονοτονία.
Tokyo sur Seine, Παρίσι, Γαλλία
Φωτογραφία: http://www.o-chateau.com
Είναι γνωστό! Το Παρίσι το επισκέπτονται πολλοί Ιάπωνες τουρίστες –μεταξύ άλλων- αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι αρκετοί Ιάπωνες ζουν μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα, συγκεντρωμένοι σε μια γειτονιά. Το Tokyo sur Seine, κοντά στη διάσημη όπερα Garnier, δεν είναι περιοχή αμιγούς κατοικίας και έχει πολλά καταστήματα αφορολογήτων ειδών στη Rue St Anne, η οποία προσέλκυε πάντα τους Ιάπωνες τουρίστες. Σύντομα, άνοιξαν εκεί πολλά γιαπωνέζικα εστιατόρια, όπου μπορεί κανείς να βρει οτιδήποτε, από φούρνους, καταστήματα με noodles και γρήγορο φαγητό, μέχρι sushi και gourmet κουζίνα.
Πρόκειται για μια από τις πιο πολυμορφικές εθνοτικά, περιοχές του Παρισιού, όπου οι τουρίστες, οι μετανάστες, αλλά και οι ντόπιοι, απολαμβάνουν μαζί την ασιατική κουζίνα. Μάλιστα σε μερικά εστιατόρια, θα βρείτε ουρές τις πιο πολυσύχναστες ώρες.
Little Italy, Μανχάταν, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Η «μικρή Ιταλία» ( www.littleitalynyc.com ) είναι μια γειτονιά στο νότιο Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη, γνωστή για το μεγάλο πληθυσμό Ιταλών. Σήμερα θα βρείτε εκεί ιταλικά καταστήματα και εστιατόρια που τα δουλεύουν Ιταλοί μετανάστες.
Συγκεντρώνεται κυρίως στην Mulberry Street, μέχρι την Canal Street και συνορεύει με την Chinatown στο Bowery. Τελευταία μάλιστα, ένα μέρος της έχει απορροφηθεί από την Chinatown, καθώς οι μετανάστες από την Κίνα κινήθηκαν προς αυτή την περιοχή.
Southall, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Ακόμη και η τόσο ενδιαφέρουσα πόλη του Λονδίνου, μπορεί να γίνει μονότονη και μελαγχολική, όταν ο καιρός είναι για πολλές μέρες συννεφιασμένος και βροχερός. Αλλά αυτό δεν ισχύει για το Southall, τη μικρή Ινδία, στο δυτικό Λονδίνο, όπου όλα είναι πολύχρωμα και φωτεινά. Στα 1950, οι πρώτοι νοτιοασιάτες έφτασαν στο Southall, για να εργαστούν σε ένα τοπικό εργοστάσιο που ανήκε σε κάποιον πρώην αξιωματικό του Βρετανικού Ινδικού στρατού. Στη συνέχεια, ο ασιατικός πληθυσμός αυξήθηκε, λόγω των ευκαιριών απασχόλησης, σε μέρη όπως π.χ. το αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου.
Χαζέψτε τις βιτρίνες των καταστημάτων με τα χρωματιστά υφάσματα και αντικείμενα, επισκεφτείτε τον ναό Σιχ και μην ξεχάσετε να φάτε ένα με κάρυ σε ένα από τα μπαρ ή εστιατόρια της περιοχής.
Grønland, Όσλο, Νορβηγία
Φωτογραφία: http://www.peaceboat.org
Η γειτονιά Grønland στο Όσλο είναι ένα πολιτιστικό χωνευτήρι με καταστήματα που πωλούν τρόφιμα και είδη από όλο τον κόσμο. Συνήθως όμως ονομάζεται Μικρό Καράτσι, λόγω της μεγάλης πακιστανικής κοινότητας που ζει και εργάζεται στην περιοχή.
Εκεί θα βρείτε αμέτρητα εστιατόρια και καταστήματα με εμπορεύματα από όλο τον κόσμο, καθώς και τζαμιά, μπαρ και πολυπολιτισμικά εστιατόρια με τιμές χαμηλότερες από τις συνηθισμένες υψηλές στο Όσλο. Και παρόλο που η γειτονιά είχε παλιότερα κακή φήμη, τελευταία γίνεται ολοένα και πιο μοντέρνα και φιλική, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη μεγάλα οικοδομικά έργα στην περιοχή Bjørvika και αλλού.
Chinatown, Τορόντο, Καναδά
Φωτογραφία: http://en.wikipedia.org
Η Chinatown του Τορόντο, δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα και εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο πολυσύχναστες Chinatowns στον κόσμο. Εκτείνεται μεταξύ των οδών Dundas Street West και Spadina Avenue. Παρά το γεγονός ότι κατά το παρελθόν έμενα εκεί μόνο Κινέζοι μετανάστες, σήμερα η Chinatown φιλοξενεί ένα μείγμα από διάφορες ανατολικές κουλτούρες.
Εκεί θα βρείτε ταϊλανδέζικα, βιετναμέζικα και κινέζικα εστιατόρια, εμπορικά κέντρα, αλλά και μερικά ενδιαφέροντα τουριστικά αξιοθέατα.
Ελληνική γειτονιά (Greektown), Μελβούρνη, Αυστραλία
Η Μελβούρνη έχει τον τρίτο μεγαλύτερο ελληνικό πληθυσμό στον κόσμο, μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, οπότε η λεγόμενη Greektown είναι ιδιαίτερα ζωντανή. Θα βρείτε ελληνικά ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια και ταβέρνες, στην Lonsdale Street, καθώς και καταστήματα με σουβενίρ και ταξιδιωτικά γραφεία που ειδικεύονται στις ελληνικές διακοπές.
Επίσης, το προάστιο Oakleigh, θεωρείται η νεότερη ελληνική γειτονιά της Μελβούρνης, με πολλά ελληνικά καφέ, εστιατόρια και καταστήματα. Αν βρεθείτε εκεί, θα δείτε σίγουρα πολλά άτομα να πίνουν φραπέ και να απολαμβάνουν ελληνικά γλυκά ή φαγητό. Οι Έλληνες που ζουν στην περιοχή, προσπαθούν μάλιστα να αλλάξουν το όνομά της σε «Νέα Ομόνοια»!