Οι Πρέσπες είναι µια µεγάλη κιβωτός ζωής...

Μέσα από τα απίθανα χρώματα του βουνού και το εκτυφλωτικό φύλλωμα των οξιών ξεπροβάλλουν οι λίμνες των Πρεσπών με τα καταγάλανα νερά τους
Ψαράδες που απλώνουν τα δίχτυα τους, καλαμιώνες, γαλάζια νερά και οι τοίχοι της βασιλικής του Αγίου Αχιλείου συνθέτουν την ιδιαίτερη εικόνα της ομώνυμης νησίδας της Μικρής Πρέσπας
Με τις υπαίθριες αθλητικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες - η πιο σύνθετη είναι η διαδρομή με ποδήλατα βουνού από τον Λαιμό ως τη Μικρολίμνη, μήκους 35χλμ.- θα γνωρίσετε καλύτερα την περιοχή, ενώ παράλληλα θα δοκιμάσετε τις ικανότητές σας
Η επιπλέουσα πεζογέφυρα που ενώνει τη στεριά με το νησί Άγιος Αχίλλειος στη Μικρή Πρέσπα (αριστερά), ο κυρ-Παντελής (κέντρο) κάθεται μπροστά από τα ερείπια ενός σπιτιού και οι τοίχοι της βασιλικής του Αγίου Αχιλλείου (δεξιά) που στέκουν ακόμη και αποτελούν εμβληματική εικόνα των Πρεσπών
(Δεξιά) Τα γριβάδια είναι τα πιο νόστιμα ψάρια της λίμνης και μαγειρεύονται ποικιλοτρόπως - (Αριστερά) Η κυρία Μαρία -από το εστιατόριο «Καλή παρέα» ετοιμάζει κατόπιν παραγγελίας γριβάδι πλακί στο φούρνο με παραδοσιακή συνταγή

Το νερό της Μικρής και της Μεγάλης λίµνης δηµιουργεί έναν καθρέφτη για να βλέπουµε διπλά την οµορφιά του Αγίου Αχιλλείου, των Ψαράδων, της Μικρολίµνης  και από µακριά του Αγίου Γερµανού, του λόφου Καλέ, των βυζαντινών µνηµείων, της πλάβας, της φαλαρίδας, του κορµοράνου...

Οι Πρέσπες είναι µια µεγάλη κιβωτός ζωής...
...όπου συνυπάρχουν άνθρωποι, ζώα, ψάρια και φυτά. Ανθίζουν 1.500 είδη της ελληνικής χλωρίδας και στα νερά της κολυµπούν 17 είδη ψαριών. Πετούν 260 είδη πουλιών, από τα οποία ο «σταρ» της Μικρής Πρέσπας είναι ο αργυροπελεκάνος, ένα από τα µεγαλύτερα πουλιά της Γης.

Εδώ αναπαράγονται 1.000-1.200 ζευγάρια, από τις 10.000 που υπάρχουν. Είναι η µεγαλύτερη αποικία στον κόσµο και το µυστήριο είναι ότι οι αργυροπελεκάνοι κάνουν φωλιές πάνω στις ίδιες νησίδες µε τους λίγο µικρότερους ροδοπελεκάνους.

Οι σχέσεις καλής γειτονίας είναι άριστες µεταξύ των δύο, αλλά και µεταξύ των πελεκάνων και των κορµοράνων, που αν και κυνηγούν τα ίδια ψάρια, εν τούτοις συνεργάζονται. Οι δυσκίνητοι πελεκάνοι τρώνε ενάµιση κιλό ψάρια ο καθένας την ηµέρα, αλλά δεν µπορούν να βουτήξουν στα βαθιά για να τα πιάσουν. 

Αυτή τη δουλειά την κάνουν οι ευκίνητοι βουτηχτές κορµοράνοι, οι οποίοι ψαρεύουν για τον εαυτό τους, αλλά καθώς κυνηγούν τα ψάρια αυτά ανεβαίνουν στην επιφάνεια για να επωφεληθούν οι πελεκάνοι.

Αυτές οι ιστορίες της φύσης είναι χρήσιµες ειδικά σε αυτή την περιοχή, όπου στο Βαλκανικό ∆ιασυνοριακό Πάρκο των Πρεσπών καλούνται να συνυπάρξουν η Ελλάδα, η ΠΓ∆Μ και η Αλβανία. Από τη Μικρή Πρέσπα µόνο µια γωνιά της κατέχει η Αλβανία, αλλά το µεγαλύτερο κοµµάτι της Μεγάλης Πρέσπας το µοιράζεται µε την ΠΓ∆Μ και ένα µικρό κοµµάτι έχει η Ελλάδα γύρω από το φιορδ των Ψαράδων. Βέβαια τα πουλιά, τα ψάρια, οι βίδρες κυκλοφορούν ελεύθερα, χωρίς σύνορα...


Εστίες οµορφιάς

Μεγάλωσα στην εκ διαμέτρου αντίθετη γωνιά της Ελλάδας, στη νοτιοανατολική άκρη του Αιγαίου, και αυτό έκτισε μια ειδική σχέση με τη βορειοδυτική άκρη της Μακεδονίας. Αλλά οι «εξωτικοί» τόποι, όπως το νησί μου και οι Πρέσπες, ασκούν εξ αποστάσεως μια δυναμική γοητεία στον περιηγητή και προβάλλουν χίλια δυο εμπόδια για να μην παραδοθούν στις άπληστες αισθήσεις του, που ο ίδιος ο μύθος των τόπων τις έκανε τέτοιες.

Έτσι, άργησα πολύ να πάω στις Πρέσπες και αυτή η αργοπορία θα μπορούσε να μου κοστίσει. Θες γιατί ο τόπος αποδυναμώνεται καθώς μοιράζει όλο και σε πιο πολλούς επισκέπτες κομμάτια της αυθεντικότητάς του, θες γιατί μέσα σε εσένα θεριεύουν υπερβολικές προσδοκίες, ο προορισμός καμιά φορά σε γελά. Όμως εμένα οι Πρέσπες δεν με γέλασαν και μου έδωσαν ένα πολύ ωραίο ταξίδι και στον δρόμο και στο τέρμα.

Ήταν αυτό που φανταζόμουν, μια πανέμορφη κιβωτός ζωής για τους ανθρώπους, τα πουλιά, τις μεγαλόσωμες αρκούδες, τις μικρόσωμες αγελάδες και τα γριβάδια. Όλη αυτή η ζωή ξεχειλίζει και κυλά έξω από τις πανέμορφες εστίες της, των ανθρώπων στον Αγιο Γερμανό κυρίως, αλλά και στους Ψαράδες και στη Μικρολίμνη, των αρκούδων στις «χρυσές» και φλογάτες αυτή την εποχή πλαγιές των βουνών, των πουλιών και των γριβαδιών στη Μικρή και στη Μεγάλη Πρέσπα, των αγελάδων στο κουκλίστικο νησί του Αγίου Αχιλλείου με τα αυστηρώς 11 σπίτια του και τις πολλές βυζαντινές εκκλησιές του.

Μαγική οδοιπορία

Καθώς ταξιδεύεις από τη Φλώρινα προς τις Πρέσπες, απολαµβάνεις τη διαδροµή και σκέφτεσαι, όσο σε αφήνει ήσυχο η οµορφιά του τοπίου, ότι έχεις κερδίσει και µε το παραπάνω τα οδοιπορικά σου, όποιος κι αν είναι ο προορισµός σου. Ειδικά όµως για τις Πρέσπες ψυχανεµίζεσαι – µάλλον είσαι βέβαιος – ότι αυτή η διαδροµή είναι το προοίµιο της µεγαλύτερης απόλαυσης του προορισµού. Το διαπιστώνεις όταν φτάσεις στο «µπαλκόνι» του βουνού, το Περβάλι (33 χλµ. από τη Φλώρινα), που από ψηλά φαίνονται για πρώτη φορά οι λίµνες.

Πριν από το Περβάλι (Περιβόλι), ο δρόµος «χάνεται» στα απίθανα χρώµατα του βουνού, κάτω από τις αψίδες των οξιών µε το εκτυφλωτικό φύλλωµα που αποβάλλουν σιγά-σιγά για να υποδεχθούν τον χειµώνα. Κάπου εδώ κάνουν την εµφάνισή τους και οι πρώτες προειδοποιητικές πινακίδες του «Αρκτούρου» για τα περάσµατα των αρκούδων και αντιλαµβάνεσαι ότι έχεις µπει σε ζωντανή περιοχή.

Έτσι περνάς δίπλα από τους αναβατήρες του χιονοδροµικού κέντρου στη Βίγλα (9 χλµ. από τη Φλώρινα) και µετά δίπλα από τη βρύση του Πισοδερίου (3 χλµ. από τη Βίγλα). Μετά (9 χλµ.) ο δρόµος συνεχίζει ευθεία για Καστοριά (36 χλµ.) και Αλβανία (Κρυσταλλοπηγή) και δεξιά διακλαδώνεται προς τις Πρέσπες.

Μετά το Περβάλι ο δρόµος κατηφορίζει για τη λεκάνη των λιµνών. Η πρώτη διακλάδωση του παραλίµνιου δρόµου (3 χλµ. από το Περβάλι) πάει αριστερά για Μικρολίµνη (5 χλµ.), στην όχθη της Μικρής Πρέσπας.

Ο κεντρικός δρόµος συνεχίζει αφήνοντας στα δεξιά του τις διακλαδώσεις για Καρυές, Λευκώνα και Πλατύ, και αριστερά του, ανάµεσα σε Καρυές και Λευκώνα, τον λόφο Καλέ, µέχρι τη διακλάδωση (10 χλµ. από τη διακλάδωση για Μικρολίµνη) που αριστερά πάει για παραλία Κούλας (5 χλµ.) , Ψαράδες (13 χλµ.) και Αγιο Αχίλλειο (15 χλµ.) και δεξιά για Λαιµό (2 χλµ.) και Αγιο Γερµανό (2 χλµ.).

Η χάρη του Αγίου Γερµανού

Ο Αγιος Γερµανός βλέπει από ψηλά τις Πρέσπες. Έχει τον δικό του, εγχώριο, άγιο που προστατεύει τον οικισµό, όπως έχει και το δικό του τοπικό χρώµα, που το καθιστά το πιο παραδοσιακό χωριό των Πρεσπών. Ο ναός προς τιµήν του Οικουµενικού Πατριάρχη Γερµανού, κολληµένος δίπλα στο νεότερο και µεγαλύτερο ναό στο κέντρο του χωριού, χτίστηκε τον 11 ο αιώνα και είναι αυτή που έχει ανεκτίµητη αξία.

Οι παλιές τοιχογραφίες δεν φαίνονται παρά µόνο ελάχιστα µέσα στο Αγιο Βήµα. Αυτόν τον καταρράκτη των χρωµάτων που βλέπουµε είναι του 1743 αλλά δίνουν σε όλο το µεγαλείο της την απόλαυση της θρυλικής παλαιολόγιας ζωγραφικής.

Γύρω από το σύµπλεγµα των εκκλησιών, που προβάλλεται πάνω στον επιβλητικό όγκο του όρους Βαρνούντας, απλώνονται τα πετρόκτιστα και πλινθόκτιστα σπίτια του χωριού, που σε κάποια αφυδατώνονται στα ξύλινα χαγιάτια τους οι κατακόκκινες πιπεριές.

Από τις καµινάδες αναδύεται η ευωδιά του χειµώνα και πέρα φαίνεται ένα κοµµάτι της Μεγάλης Πρέσπας. Κάθε πληροφορία για τις λίµνες ο επισκέπτης µπορεί να πάρει από το κέντρο ενηµέρωσης του Φορέα ∆ιαχείρισης του Εθνικού ∆ρυµού Πρεσπών (τηλ.             23850 51870      , email: fdedp@otenet.gr), που λειτουργεί στο κέντρο του χωριού.

Οι Ψαράδες των βουνών

Ο δρόµος περνά πάνω από τον ισθµό στην παραλία της Κούλας που χωρίζει τις δυο λίµνες και πιάνει την ακρολιµνιά της Μικρής Πρέσπας πηγαίνοντας για τον Αγιο Αχίλλειο. Γρήγορα όµως µια διακλάδωση αρχίζει να ανεβαίνει στον λόφο, προσφέροντας ωραίες εικόνες των λιµνών.

Περνά µέσα από το σπάνιο αιωνόβιο δάσος των κέδρων και αρχίζει να κατεβαίνει στο βαθύ φιορδ της Μεγάλης Πρέσπας όπου είναι κτισµένη µια άκρη της ελληνικής επικράτειας, οι Ψαράδες. Πράγµατι, εδώ είναι η αφετηρία των ψαράδων που πιάνουν τα νόστιµα ψάρια στα νερά της Μεγάλης Πρέσπας.

Οι βάρκες τους είναι δεµένες στις κινητές προβλήτες µπροστά από τον επιµήκη οικισµό και δηµιουργούν µαζί του µια χαρακτηριστική εικόνα στη µια όχθη του φιορδ. Η απέναντι όχθη του φιορδ καταλήγει στο ακρωτήριο Ρότι, βαθιά µέσα στη λίµνη, όπου ο επισκέπτης µπορεί να φθάσει έπειτα από σύντοµη πεζοπορία.

Καθισµένος στο κιόσκι, χάνεται στην ηρεµία της λίµνης. Από εδώ περνούσαν οι βάρκες που ξεκινούσαν από την αποβάθρα των Ψαράδων για τα περίφηµα ασκηταριά της Μεγάλης Πρέσπας µε τις βραχοαγιογραφίες. Την εποχή που πήγαµε εµείς, οι βάρκες δεν εκτελούσαν δροµολόγια γιατί έπρεπε να ανανεώσουν τις άδειές τους και χρειάζονταν πλήθος δικαιολογητικά και πολύ χρόνο για να τα συγκεντρώσουν.

Το πρώτο ασκηταριό στο Ρότι µπορούν να το δουν οι επισκέπτες που θα φτάσουν εκεί µε τα πόδια. Ακολουθούν το µονοπάτι και µετά το κιόσκι, ως τη Μεταµόρφωση του Σωτήρος, το παλαιότερο ασκηταριό της Πρέσπας (13 ος αιώνας).

Η κυρία Μαρία µαγειρεύει γριβάδι πλακί

Πίσω στους Ψαράδες, όλο το παραλιακό μέτωπο του οικισμού είναι αφιερωμένο στο φαγητό. Έξω από τις ταβέρνες, στα ενυδρεία, κολυμπούν τα γριβάδια, τα πιο νόστιμα ψάρια της λίμνης. Αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική γεύση των Πρεσπών, μαζί με τα φασόλια (ψιλά και γίγαντες) που καλλιεργούν κατά κόρον εκεί, το λουκάνικο, τις πιπεριές Φλωρίνης και τα λαχανικά τουρσί.

Μέσα στο εστιατόριο «Καλή Παρέα» η κυρία Μαρία, η μητέρα του Δημήτρη, του ιδιοκτήτη, ετοιμάζει κατόπιν παραγγελίας γριβάδι πλακί στο φούρνο με την παραδοσιακή συνταγή:

Μέσα στο ταψί, πάνω στο μάτι του φούρνου, τσιγαρίζει πολλά κρεμμύδια μαζί με μια ψιλοκομμένη κόκκινη πιπεριά και μια καυτερή, μαζί με ένα κουταλάκι τριμμένη φρέσκια ντομάτα. Μετά προσθέτει δύο τριμμένες ντομάτες, ένα φύλλο δάφνης, αλάτι και πιπέρι.

Το ψάρι είναι κομμένο κάθετα σε μεγάλες φέτες που έχει αλατίσει με χοντρό αλάτι. Τις αλευρώνει, τις βάζει στο ταψί με τα κρεμμύδια και τις γυρίζει. Μετά προσθέτει νερό και βάζει το ταψί στο φούρνο για 1,30-2ώρες, γιατί όπως λέει τα λιμνίσια ψάρια πρέπει να ψηθούν καλά.

Αξίζει τον κόπο να περιμένει κανείς γιατί η γεύση αυτού του πικάντικου φαγητού είναι πολύ δυνατή.

Γενικώς εδώ οι γεύσεις παίρνουν φωτιά, αφού, όπως χαρακτηριστικά μας αποκάλυψε η κυρία Μαρία, οι γίγαντές της δεν είναι κοκκινιστοί από την ντομάτα, αλλά από το κόκκινο πιπέρι...

Αγιος Αχίλλειος, το µαγεµένο νησί

Είναι τόσο σπάνιο, µοναδικό σχεδόν, να βρίσκεσαι σε ένα πανέµορφο νησί και να µπορείς να το γυρίσεις ολόκληρο µε τα πόδια σου. Ο περίπατος για τον Αγιο Αχίλλειο στη Μικρή Πρέσπα είναι ήδη γοητευτικός από την αφετηρία του, την άκρη της επιπλέουσας πεζογέφυρας που ενώνει το νησί µε τη µεγάλη στεριά.

Αυτή την εποχή έχουν µεταναστεύσει οι µεγάλοι σταρ της µικρής Πρέσπας, οι πελεκάνοι, που έχουν εδώ τη µεγαλύτερη αποικία αναπαραγωγής στον κόσµο. Τώρα πρωταγωνιστούν οι φαλαρίδες και οι µεµονωµένοι µικροί ερωδιοί, αλλά και τα ζευγάρια της πρασινοκέφαλης πάπιας.

Στριφογυρίζουν ανάµεσα στα καλάµια αφήνοντας πίσω τους ένα υγρό αυλάκι, συχνά παράλληλο µε το ίχνος που αφήνουν οι παραδοσιακές βάρκες των ψαράδων που απλώνουν τα δίχτυα τους, η άλλη ιδιαίτερη, ζωντανή, νότα της λίµνης.

Το άλλο άκρο της γέφυρας σταµατά µπροστά στα 11 σπίτια του οικισµού που δεν µπορούν να γίνουν 12 ποτέ. Η παράδοση λέει ότι το επιπλέον σπίτι δεν υπάρχει περίπτωση να στεριώσει. Ο κυρ-Παντελής κάθεται µπροστά στα ερείπια ενός σπιτιού και δεξιά του οι πινακίδες δείχνουν το µονοπάτι, την εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου (15ος αιώνας) στο νεκροταφείο, την περίφηµη βασιλική του Αγίου Αχιλλείου (10ος αιώνας) και τη µονή της Παναγιάς Πορφύρας (16ος αιώνας) στη µύτη του νησιού, κάτω από τον σταυρό.

Οι άλλες δύο πινακίδες δείχνουν δεξιά τον δρόµο προς τον οικισµό, που πάει προς τα ερείπια της βασιλικής των Αγίων Αποστόλων (11ος αιώνας) και του Αγίου ∆ηµητρίου (14ος αιώνας), τις οποίες όµως εµείς θα συναντήσουµε ολοκληρώνοντας µε τα πόδια τον κύκλο του νησιού.

Το νησί είναι κατάφυτο µε κάθε λογής δέντρα, µε πιο χαρακτηριστικές τις αγραπιδιές. Εδώ δεν υπάρχει φόβος για την παρουσία των αρκούδων, ακόµη και την εποχή που έχουν ξυπνήσει από τη χειµερία νάρκη, γιατί δεν περνούν την πεζογέφυρα. Είναι παρούσες όµως οι µικρόσωµες, προστατευόµενες, αγελάδες των Πρεσπών, που τις συναντάτε πλέον µόνο εδώ και στους Ψαράδες.

Οι τοίχοι της βασιλικής του Αγίου Αχιλλείου που στέκουν ακόµη, είναι εµβληµατική εικόνα των Πρεσπών. Την απολαµβάνεις καλύτερα καθώς στο µονοπάτι προς τον σταυρό και καθώς κοιτάς πίσω σου βλέπεις το ιερό να πετάγεται µέσα από τη βλάστηση και να προβάλλεται πάνω στους καλαµιώνες και στις υδάτινες λωρίδες.

Αυτό το τοπίο µε τους καλαµιώνες και το γαλάζιο νερό σε συντροφεύει καθώς περπατάς προς την άκρη του νησιού για τη µονή της Παναγιάς Πορφύρας, µε τις ωραίες τοιχογραφίες που αποκαλύπτονται στο φως των κεριών που πιθανόν να βρεις εκεί και να ανάψεις.

Επιστρέφοντας από την άλλη πλευρά του νησιού προς τον οικισµό, συναντάς τα ερείπια του Αγίου ∆ηµητρίου – ένας λιθοσωρός µε δύο κιονόκρανα και µια κολόνα µέσα στα ψηλά χόρτα – και µετά δίπλα στα σπίτια τα ερείπια των Αγίων Αποστόλων. Αυτά όµως είναι η αφορµή για τον ωραίο περίπατο, από τους πιο ειδυλλιακούς που µπορεί να σου τύχουν.

Το πνεύµα της ανακάλυψης

Το πνεύµα της ανακάλυψης στην περιοχή των Πρεσπών λέγεται Μαρί. Από το ζεστό µπαρ «Πλαγιά», στην είσοδο του Αγίου Γερµανού, κανονίζουµε το πρόγραµµα της επόµενης ηµέρας που είναι γεµάτο δραστηριότητες στο πνεύµα της ανακάλυψης (Sπrit of Discovery, τηλ.            23850 51441      , www.sπritofdiscovery.gr).

Η πιο σύνθετη δραστηριότητα είναι η διαδροµή µε ποδήλατα βουνού από τον Λαιµό ως τη Μικρολίµνη, κατά µήκος της όχθης της Μικρής Πρέσπας, µήκους 35 χλµ.

Περίπου στο µέσο της διαδροµής, ανάµεσα στα χωριά Λευκώνας και Καρυές (6 χλµ. από τρίστρατο προς Κούλα, Λαιµό και Φλώρινα), στα δεξιά του δρόµου, υψώνεται ο λόφος Καλέ, ένα υπέροχο µπαλκόνι πάνω από τη Μικρή Πρέσπα.

Μπορεί να ανεβεί κανείς µε ποδήλατο, µε τα πόδια ή µε όχηµα εκτός δρόµου, πάντοτε κάτω από τον θόλο των δένδρων. Η κορφή είναι όντως ένας κρυµµένος θησαυρός, κυριολεκτικά και µεταφορικά. Κυριολεκτικά, γιατί η Μαρί έβαλε εκεί έναν «κρυµµένο θησαυρό» στο πλαίσιο του παιχνιδιού που παίζεται σε όλον τον κόσµο (www. geocaching.com) και στην Ελλάδα (www. geocaching.gr.com), και µπορείτε να νοικιάσετε GPS για να τον βρείτε.

Μεταφορικά, γιατί, όπως κατά βάθος συµβαίνει στο παιχνίδι, η θέα από την κορυφή του λόφου ως το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, το Βιδρονήσι – κέντρο του Εθνικού Πάρκου που δεν το προσεγγίζει κανείς παρά µόνο οι κάτοικοι της Μικρολίµνης µία φορά τον χρόνο για να λειτουργήσουν το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου – και τα βουνά της Αλβανίας είναι µοναδική.

Η Μικρολίµνη είναι από τα λιγότερο γνωστά χωριά των Πρεσπών, αλλά προσφέρει πολλές χαρακτηριστικές εικόνες τους, καθώς οι µαύροι κορµοράνοι στεγνώνουν τα φτερά τους στην προβλήτα όπου δένουν οι βάρκες. Από την άκρη του χωριού, µετά το λατοµείο, υπάρχει σηµατοδοτηµένη η αρχή του µονοπατιού που γυροφέρνει το βουνό πάνω από τη λίµνη – πίσω στους καλαµιώνες τα πουλιά «ζωγραφίζουν» στην επιφάνεια του νερού – και µετά από µιάµιση επιστρέφει ξανά στη Μικρολίµνη.

Πρόσβαση

Οδικώς από την έξοδο της Εγνατίας προς Πτολεμαΐδα η Φλώρινα απέχει 80 χλμ. και από εκεί ως τον Αγιο Γερμανό η απόσταση είναι 49 χλμ. Η έξοδος απέχει από την Αθήνα 490 χλμ. (έξοδος μετά την Κατερίνη για Βέροια και Κοζάνη) και από τη Θεσσαλονίκη 80 χλμ. (έξοδος για Βέροια και Κοζάνη μετά τα διόδια των Μαλγάρων).

Διαμονή

Στον Αγιο Γερμανό, στον παραδοσιακό ξενώνα «Αγιος Γερμανός» (τηλ.             23850 51397      ,            6972 076654      , prespa.com.gr ) του δικτύου Gest Inn (guestinn.com/gr), με ατμόσφαιρα πολύ ταιριαστή με τον χαρακτήρα του χωριού. Στην αίθουσα του πλούσιου πρωινού, δίπλα στο τζάκι, η Αθηνά μπορεί να ετοιμάσει για βραδινό εξαιρετικό τραχανά, χυλοπίτες, ομελέτα και εγχώριο λουκάνικο. Στην αυλή που σχηματίζουν τα τρία κτίρια του ξενώνα υπάρχουν σταθμευμένα ποδήλατα που οι ένοικοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν.

Στον Λαιμό, στον ξενώνα «Mimallones» (τηλ.             23850 51422      ,             6944725199      , mimallones.gr ) και στο παλιό αγρόκτημα «Μύλος» (τηλ.             23850 51888      , milosprespa.gr ).

Στο Πλατύ, στον ξενώνα «Prespa Wellness Resort» (τηλ.             23850 51400      , presparesort.gr ).

Φαγητό

Στον Αγιο Γερμανό, στο «Τζάκι» για σπέσιαλ κότσι χοιρινό, στο «Πρέσπειον» και στην «Παράδοση» για φασολάδα, πιπεριές και φέτα.

Στον Λαιμό, στις ταβέρνες του Ρούντου και στην «Ανάμνηση» για ντόπια κρέατα ψητά.

Στους Ψαράδες, στη «Συντροφιά» και στους «Ψαράδες» για όλα τα καλά της λίμνης.

Στη Μικρολίμνη, στον «Ερωδιό», ο Κώστας άφησε τα σαλόνια και μαγειρεύει με τοπικά προϊόντα σύμφωνα με τη διάθεσή του, γριβάδι με ντομάτα, κρεμμύδι και σκόρδο στον φούρνο, ταβά (γίγαντες με λουκάνικο σούπα ή στον φούρνο), χοιρινό με λάχανο κτλ.

 tovima.gr

Ουγγαρία: Η περιήγηση δίπλα στο ποτάμι είναι παραμυθένια

Η γέφυρα Μαρία Βαλέρια δεσπόζει στην πίσω πλευρά της Βασιλικής και συνέει το Έστρεγκομ με την πόλη Στούροβο της Σλοβακίας

(Αριστερά) Λίγο έξω από την γοητευτική Βουδαπέστη, τα παραδουνάβια χωριά μοιάζουν παραμυθένια - (Δεξιά) Η πλατεία Σέτσενι είναι το κέντρο του Έστρεγκομ, με τα μπαρόκ, ροκοκό και κλασικιστικά αρχοντικά των 18ου-19ου αιώνα
Το χωριό των καλλιτεχνών Σέντεντρε διακρίνεται από τα ιστορικά κτίρια των 18ου-19ου αιώνων, με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική που διαμόρφωσαν οι ζωγράφοιοι, γλύπτες και καλλιτέχνες που ζούσαν εκεί
Το Έστρεγκομ -που ιδρύθηκε το 973μ.Χ ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του ουγγρικού κράτους και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα παραδουνάβια χωριά
Βόλτα στο Έστεργκομ με τα πολλά μουσεία, τα αρχοντόσπιτα και τη βασιλική έδρα του Αρχιεπισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της χώρας
Ουγγρικές νοστιμιές και χειροποίητα διακοσμητικά αντικείμενα από ντόπιους καλλιτέχνες


Οι περισσότεροι που επισκέπτονται τη Βουδαπέστη σίγουρα θα αποφασίσουν και μια ημερήσια εκδρομή στα παραδουνάβια χωριά. Πολύ δημοφιλές το Σέντεντρε με το μπαρόκ του στιλ, το Εστεργκομ που εκπροσωπεί τη ρωμαϊκή περίοδο της Ουγγαρίας και το Βίσεγκραντ που εκπροσωπεί την Αναγέννηση.

Σίγουρα είναι μια εντελώς διαφορετική εικόνα η διαδρομή πλάι στον χιλιοτραγουδισμένο Δούναβη, περνώντας από μικρά γραφικά χωριουδάκια λίγα χιλιόμετρα έξω από τη γοητευτική Βουδαπέστη, όπου αξίζει να μείνεις περισσότερο ώστε να ζήσεις την καθημερινότητά τους.

Μια εικόνα της ουγγρικής επαρχίας που δεν στερείται μεγαλοπρεπών μπαρόκ αρχοντικών αλλά και μικρών χαριτωμένων απλών αγροτόσπιτων που έχουν να διηγηθούν ιστορίες, και κατοίκων που ζουν μακριά από τους ξέφρενους ρυθμούς της πρωτεύουσας καλλιεργώντας τη γη.

Αμπελουργοί και καλλιτέχνες με τα εργαστήριά τους στο Σέντεντρε φέρνουν μια διαφορετική κουλτούρα στην πόλη, εραστές της φύσης στο Βίσεγκραντ με τις φυσικές καλλονές, τεχνίτες αγρότες και έμποροι στο Εστεργκομ με τα πολλά μουσεία, τα αρχοντόσπιτα και τη βασιλική έδρα του Αρχιεπισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της χώρας.

Ας ταξιδέψουμε νοερά, και ας υποκριθούμε μαζί ότι δεν έχουμε οικονομική κρίση και ότι η χώρα μας ανακάμπτει. Ας ονειρευτούμε για να ξεχαστούμε για λίγο από τη δύσκολη πραγματικότητα.


Το Εστεργκοµ, πρώτη πρωτεύουσα του ουγγρικού κράτους…

Η πρώτη πρωτεύουσα του ουγγρικού κράτους ιδρύθηκε το 973 µ.Χ. και είναι ο τόπος όπου βαπτίστηκε χριστιανός ο πρώτος Ούγγρος βασιλιάς, ενώ ο παγανιστής επαναστάτης Κοπάνι εκτελέστηκε και η σορός του κρεµάστηκε στα τείχη της πόλης. Με πάνω από ένα εκατοµµύριο επισκέπτες κάθε χρόνο, είναι από τα δηµοφιλέστερα παραδουνάβια χωριά. Παρέµεινε πρωτεύουσα ως το 1249, όταν ο βασιλιάς Μπέλα ο 4ος µετέφερε την πρωτεύουσα στη Βούδα.

Η «Ρώµη της Ουγγαρίας», όπως είναι το υποκοριστικό της, βρίσκεται 46 χλµ. βορειοδυτικά της Βουδαπέστης στη δεξιά όχθη του ποταµού ∆ούναβη που σχηµατίζει τα σύνορα µε τη Σλοβακία. Έδρα του Αρχιεπισκόπου της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας, µε τη Βασιλική, τη µεγαλύτερη εκκλησία της χώρας, πάνω στον λόφο του κάστρου.

Το όνοµα Εστεργκοµ αναφέρεται για πρώτη φορά στα αρχεία του 1079 και λέγεται ότι προέρχεται από τον συνδυασµό των λέξεων Ιστερ, ένα λατινικό όνοµα του ∆ούναβη, και γκαµ, λέξη που αναφέρεται στο γειτονικό ποτάµι Γκαράµ. Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι προέρχεται από την παλαιά σλαβική λέξη «στρεγκόµ» (φύλακας), υπονοώντας ότι µπορούσε να ελέγχει την κοιλάδα του ∆ούναβη.

Πρόκειται για µια από τις ιστορικές πόλεις της Ουγγαρίας, όπου πρώτοι οι Κέλτες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 350 π.Χ. Κατά τον 13ο αιώνα έγινε πλούσια µε µεγάλη σπουδαιότητα και κέντρο της οικονοµικής ζωής της χώρας. Ο βασιλιάς Στέφανος έχτισε ένα παλάτι στη νότια πλευρά του λόφου και µια Βασιλική στο κέντρο, για τον Αγιο Ανταλπερτ, επικεφαλής της Ουγγρικής Εκκλησίας και Αρχιεπίσκοπο του Εστεργκοµ.

Αυτό προσέλκυσε τεχνίτες και εµπόρους να κατοικήσουν γύρω από το παλάτι, και µάλιστα µια συντεχνία κατασκευαστών δερµάτινων πανοπλιών βουλγαροτουρκικής καταγωγής που ονόµασε τη συνοικία τους Εστρογκιν λέγεται επίσης ότι έδωσε στην πόλη το όνοµά της.

...και η Βασιλική

Η Βασιλική είναι σύμβολο του Εστεργκομ, καθώς και η μεγαλύτερη εκκλησία της χώρας. Χτίστηκε σε σχέδια των Παλ Κούνελ, Γιάνος Πακ και Γιόζεφ Χιλντ από το 1822 ως το 1869.

Μάλιστα ο Φέρενκ Λιστ έγραψε τη Λειτουργία του Εστεργκομ για την περίσταση. Εχει μεγάλες αψίδες και το ύψος του μεγάλου της τρούλου είναι 71,5 μέτρα, ενώ το ιερό είναι έργο του Μικελάντζελο Γκριγκολέτι.

Το θησαυροφυλάκιό της φιλοξενεί μερικά αριστουργήματα της μεσαιωνικής χρυσοχοΐας, αλλά και υφάσματα και εκκλησιαστικά άμφια. Πίσω από τη Βασιλική υψώνονται τα παλαιά τείχη και οι πολεμίστρες, ό,τι απέμεινε από το κάστρο.

Βόλτα στο Εστεργκοµ

Η συνοικία Βιτζιβάρος – «πόλη του νερού», όπως την ονοµάζουν – βρίσκεται µεταξύ του ∆ούναβη και του λόφου, κάτω από τη Βασιλική, και ξεχωρίζει από την εκκλησία µε τους δύο πύργους. Το µπαρόκ στιλ µουσείο «Μπάλασσα Μπάλιντ» στο Βιτζιβάρος ήταν το πρώτο δηµαρχείο της πόλης µετά τους Τούρκους.

Το Μουσείο Κερεστένι βρίσκεται στον β όροφο του νεο-αναγεννησιακού κτιρίου Πρίµασι Παλότα, (Παλάτι του Αρχιεπισκόπου) στην πλατεία Μίντστενι, που ίδρυσε ο αρχιεπίσκοπος Γιάνος Σίµορ και περιλαµβάνει πίνακες αναγεννησιακών Δυτικοευρωπαίων και Ιταλών ζωγράφων, γλυπτά των µεσαιωνικών χρόνων και χειροτεχνήµατα.

Οι οδοί Liszt Ferenc και Batthyany οδηγούν στον λόφο Σεντ Ταµάς, όπου απολαµβάνετε τη θέα. Ο λόφος πήρε το όνοµά του από την εκκλησία που έχτισε ο αρχιεπίσκοπος Μπάφι Λούκας στη µνήµη του µάρτυρα αγίου Τόµας Μπέκετ που ήταν συµφοιτητής του στο Πανεπιστήµιο του Παρισιού.

Στον λόφο υπάρχουν στενά δροµάκια µε τα µικρά σπίτια των εργατών που έχτισαν τη Βασιλική, ενώ στη νότια πλαγιά του τα σκαλιά οδηγούν στο µπαρόκ παρεκκλήσι του Αγίου Στεφάνου µε λείψανα αγίων και πολύτιµα κοσµήµατα και νότια στο παρεκκλήσι Μπαρκότζ που χρονολογείται από τον Μεσαίωνα. Εκεί βρίσκεται και το σαν παρεκκλήσι κτίσµα Ουρκοπορσό, διακοσµηµένο µε ξύλινα αγάλµατα και περιλαµβάνει ιερά του 16ου αιώνα καθώς και συλλογές µε φαγιάνς, πορσελάνες και πίνακες Ιταλών, Γερμανών και Φλαμανδών ζωγράφων.

Η Βιβλιοθήκη του Καθεδρικού, που διαθέτει 250.000 τόµους, κώδικες και παλιές εκδόσεις, χτίστηκε στα 1853 και είναι από τις πιο πλούσιες εκκλησιαστικές βιβλιοθήκες, µε πολλές δωρεές του βασιλιά Ματίας. Περιλαµβάνει ακόµη µια µετάφραση της Βίβλου στα ουγγρικά του 1516-1519.

Η πλατεία Σέτσενι του Εστεργκοµ

Η πλατεία Σέτσενι είναι το κέντρο του Εστεργκοµ, µε τα µπαρόκ, ροκοκό και κλασικιστικά αρχοντικά των 18ου-19ου αιώνα. Εκεί ξεχωρίζει το Δηµαρχείο που ήταν το σπίτι του Μπότιαν Βακ, του θρυλικού στρατηγού του Πολέµου της Ανεξαρτησίας (1703-1711), ενώ στη γωνία του Δηµαρχείου ένα άγαλµα θυµίζει τον υψηλό κάτοικο του µεγάρου.

Το άγαλµα της Αγίας Τριάδας στο κέντρο της πλατείας δηµιουργήθηκε το 1900 από τον Γκεόργκι Κισς. Κοντά στο Δηµαρχείο η οδός Bottyάn Jάnos περιλαµβάνει µερικά από τα ωραιότερα µπαρόκ σπίτια. Εκεί βρίσκεται και η εκκλησία των Φραγκισκανών που χτίστηκε στα 1700-1755 και το µπαρόκ παλάτι της οικογένειας Σάντορ Ερλ.

Αξίζει να αναζητήσετε την εκκλησία της Αγίας Άννας που χτίστηκε από τους Σέρβους το 1770. Αναζητήστε επίσης την πολύχρωµη λαϊκή αγορά στα στενά µετά την πλατεία. Πέρα από φρούτα, λαχανικά και τοπικές λιχουδιές θα ανακαλύψετε παλαιά αντικείµενα, αντίκες, αλλά και θα ζήσετε από κοντά την καθηµερινότητα των κατοίκων του Εστεργκοµ.

Η γέφυρα Μαρία Βαλέρια

Χτίστηκε το 1895 και καταστράφηκε από τους Γερμανούς το 1944. Δεσπόζει στην πίσω πλευρά της Βασιλικής και συνδέει το Εστεργκομ με την πόλη Στούροβο της Σλοβακίας. Αναπαλαιώθηκε το 2001 με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μέσα σε λίγα λεπτά τη διασχίζεις και χωρίς καθόλου διατυπώσεις βρίσκεσαι στη Σλοβακία, την οποία οι Ούγγροι θεωρούν ότι είναι ακριβότερη από τη χώρα τους. Αρκετοί τουρίστες διασχίζουν τη γέφυρα για μια καλύτερη φωτογραφία της Βασιλικής με φόντο τον Δούναβη, ενώ κάποιοι ντόπιοι απλά για να πάρουν τον αέρα τους.

Στο ψηλό φρούριο του Βίσεγκραντ

Το µικρό Βίσεγκραντ απέχει µόλις 16,5 χλµ. από το Εστεργκοµ και βρίσκεται 40 χλµ. βόρεια της Βουδαπέστης. Σε αυτή την ήσυχη πόλη µε τα παλιά αρχοντικά µε τους µεγάλους κήπους συνδυάζονται παρελθόν, παρόν και µέλλον, αφού κάποτε εδώ ήταν τα σύνορα της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας και µπορείτε ακόµη να δείτε τα αποµεινάρια των ρωµαϊκών πύργων-παρατηρητηρίων του ∆ούναβη.

Λόγω του στρατηγικού σηµείου του το Βίσεγκραντ έπαιξε σηµαντικό ρόλο στις ζωές των Κελτών, αβάρων και Ρωµαίων κατοίκων του. Πλησιάζοντας το Βίσεγκραντ από µακριά θα δείτε το φρούριο που χτίστηκε το 330 µ.Χ. από τους Ρωµαίους κατά τη βασιλεία του Μεγάλου Κωνσταντίνου και αποτέλεσε σηµαντικό σηµείο στην αµυντική γραµµή του ∆ούναβη.

Η λέξη Βίσεγκραντ σηµαίνει «ψηλό φρούριο» και αναφέρεται για πρώτη φορά σε λατινικά αρχεία το 1009. Οι Μογγόλοι κατέστρεψαν το πρώτο φρούριο στις επιδροµές του 1241-1242, ενώ αργότερα ο βασιλιάς Στέφανος – πρώτος βασιλιάς της Ουγγαρίας – ίδρυσε ένα δικαστικό κέντρο µε µια εκκλησία χρησιµοποιώντας τα ερείπια του ρωµαϊκού φρουρίου. Μάλιστα, µπορείτε ακόµη να δείτε τα θεµέλια της εκκλησίας στον λόφο του Κάστρου.

Το σηµερινό φρούριο χτίστηκε από τον βασιλιά Μπέλα 4ο. Η Ακρόπολη είναι τµήµα του φρουρίου και χτίστηκε ξανά σε αναγεννησιακό στιλ από τον βασιλιά Ματίας µαζί µε το παλάτι. Λέγεται ότι είχε και ένα σιντριβάνι από το οποίο έρρεε κρασί όταν ο βασιλιάς είχε υψηλούς προσκεκληµένους.

Αξιοθέατο αποτελεί και το παλάτι του βασιλιά της Ουγγαρίας Τσαρλς Ρόµπερτ, που χτίστηκε το 1320 κοντά στις όχθες του ∆ούναβη, του οποίου το µεγαλύτερο µέρος καταστράφηκε από τις επιδροµές των Τούρκων το 1543. Η πόλη άρχισε να ανακάµπτει και πάλι κατά την περίοδο της Αυστροουγγαρίας το 1867, όπου µετά τη δηµιουργία ατµοπλοϊκών γραµµών στον ∆ούναβη το Βίσεγκραντ έγινε δηµοφιλής παραθεριστικός προορισµός µε πολλές αθλητικές δραστηριότητες.

Σήµερα, πίσω από το Κάστρο βρίσκεται το «Εκδροµικό Κέντρο», όπου µπορούν να σας διοργανώσουν δραστηριότητες όπως πεζοπορία σε αρκετά σηµατοδοτηµένα µονοπάτια, αλλά και να κάνετε πικνίκ στην ύπαιθρο ή να µαγειρέψετε σε ειδικά σηµεία.

∆ηµοφιλή είναι επίσης το ψάρεµα στον ποταµό Απατκούτι και η βόλτα στον καταρράκτη Ερντεγκµαλοµ. Επίσης κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται ιπποτικό τουρνουά µε ιπποτικά αθλήµατα, µάχες, χορούς και µεσαιωνική αγορά.

Στο χωριό των καλλιτεχνών Σέντεντρε

Στα βόρεια της Βουδαπέστης, στις όχθες του ∆ούναβη, βρίσκεται το δηµοφιλές χωριό των καλλιτεχνών Σέντεντρε. Το Σέντεντρε ήταν µέρος των ανατολικών συνόρων της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας µε το όνοµα Ουλτσίσια Κάστρα από τον 2ο αιώνα µ.Χ. και πρώτοι οι Μογγόλοι τον 13ο αιώνα και στη συνέχεια οι Τούρκοι τον 15ο-16ο αιώνα το κατέστρεψαν. Αργότερα, ο βασιλιάς Αντρέ ο 1ος προσκάλεσε Έλληνες στο Σέντεντρε και στη συνέχεια κατέφυγαν Σέρβοι διωγµένοι από τους Τούρκους.

Ο πληθυσµός µεγάλωσε µε πρόσφυγες Σλοβάκους, Γερµανούς και Ρουµάνους που έδωσαν το δικό τους χρώµα στις γειτονιές του χωριού. Κατά τον 17ο αιώνα χτίστηκε ξανά σε µπαρόκ στιλ και σήµερα το Σέντεντρε διακρίνεται από τα ιστορικά κτίρια των 18ου-19ου αιώνων, µε τη χαρακτηριστική και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική την οποία διαµόρφωσαν οι ζωγράφοι, γλύπτες και καλλιτέχνες που ζούσαν εκεί αλλά και οι εθνικότητες των κατοίκων του.

Τα περισσότερα σπίτια που άλλοτε ανήκαν σε πλούσιους εµπόρους έχουν γίνει πλέον µουσεία, γκαλερί έργων τέχνης, καλλιτεχνικά εργαστήρια και εµπορικά καταστήµατα. Κέντρο του χωριού είναι η κεντρική πλατεία Φο Τερ, µε τον µεγάλο σταυρό του 1763 να θυµίζει ότι το Σέντεντρε γλίτωσε από την επιδηµία πανώλης.

Τα παλιά σπίτια των εµπόρων περικυκλώνουν την κεντρική πλατεία, όπως εκείνο της ανατολικής πλευράς που χτίστηκε ξανά έπειτα από πυρκαγιά. Οι οδοί που ξεκινούν από τη Φο Τερ κρύβουν αρχιτεκτονικά αριστουργήµατα, που κάποια έγιναν εστιατόρια και καφέ και πολλά µαγαζάκια µε αναµνηστικά. Υπήρξε ένα από τα σηµαντικότερα κέντρα της ορθόδοξης εκκλησίας στην περιοχή, γι’ αυτό και στο χωριό υπάρχουν 9 εκκλησίες και ανάµεσά τους η ελληνορθόδοξη «Μπλαγκοβέστενσκα» µε ξύλινη πόρτα και τοιχογραφίες των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης καθώς και ένα σπουδαίο τέµπλο, αλλά και εκείνη του Αγίου Νικολάου που χτίστηκε από Έλληνες στα µισά του 18ου αιώνα, που ζούσαν στον ελληνικό τοµέα δίπλα από την εκκλησία.

Το Σέντεντρε αναπτύχθηκε χάρη στην παραγωγή κρασιού και τους χειροτέχνες και έγινε πολιτιστικό και εµπορικό κέντρο της περιοχής. Αν θέλετε να γνωρίσετε νέους καλλιτέχνες θα ρίξετε µια µατιά στην Szentendre Gallery που φιλοξενεί έργα των νέων καλλιτεχνών. Στον δαλµατικό τοµέα στην πλατεία Ραµπ Ράµπι βρίσκεται το σπίτι που έµενε ο Ραµπ Ράµπι χτισµένο σε µπαρόκ στιλ το 1768. Απεσταλµένος του αυστριακού αυτοκράτορα, φυλακίστηκε όταν αποκάλυψε τη διαφθορά των ευγενών της εποχής.

Στην οδό Görög από την κεντρική πλατεία θα δείτε τα σπίτια των ελληνικών οικογενειών και θα βγείτε στον ∆ούναβη για µια βολτίτσα στις όχθες του. Το άνοιγµα του προαστιακού σιδηροδρόµου το 1887 έδωσε στο Σέντεντρε τη µεγάλη τουριστική ώθηση, γι’ αυτό και φιλοξενεί και το ανοιχτό µουσείο Σκάνσεν.

Πρόσβαση

Η αεροπορική εταιρεία Malev πετάει από Αθήνα για Βουδαπέστη με διάρκεια πτήσης μόλις 1.45’.

Ο προαστιακός σιδηρόδρομος HEV για το Σέντεντρε αναχωρεί από τον σταθμό Batthyany ter, της γραμμής του Μετρό 2 και η διαδρομή διαρκεί 40’.

Για να επισκεφθείτε τα Εστεργκομ και Βίσεγκραντ μπορείτε να πάρετε το Volanbusz που αναχωρεί από τον σταθμό Ujpest-Varoskapu της γραμμής του Μετρό 3 ή κάποιο από τα ιπτάμενα δελφίνια και πλοιάρια στον Δούναβη. Αν είστε σε καλή φυσική κατάσταση ακολουθήστε με το ποδήλατό σας τον ποδηλατόδρομο στην Εθνική Οδό 11.

Μέσα στα χωριά μπορείτε να περιηγηθείτε άνετα με τα πόδια.

Διαμονή

Στο Βίσεγκραντ, το «Hotel Visegrad» (Rev u.15 τηλ. 36 26 398160, www. Hotelvisegrad.hu), κάτω από το Κάστρο με θέα τον Δούναβη. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία του ξενοδοχείου συμμετέχει επίσης στο ιπποτικό τουρνουά της πόλης, με διασκεδαστικές δραστηριότητες και για τα μεγάλα τουριστικά γκρουπ, με αγώνες ιπποτικών αθλημάτων, μάχες, χορούς, με αποκορύφωμα το δείπνο στο εστιατόριο «Reneszansz».

Το «Royal Club Hotel» (F ut. 92, τηλ. 36 26 597100) απέχει 400 μ. από το κέντρο της πόλης, ενώ στο κέντρο του Βίσεγκραντ βρίσκεται η χαριτωμένη πανσιόν «Haus Honti» (F ut.66, τηλ. 36 26 398120).

Δίπλα από την εκκλησία της Αγίας Άννας στο Εστεργκομ, η «Szent Anna Panzio» (Erzsébet kirάlyné ut.2).

Στους πρόποδες του λόφου του Κάστρου, το «Alabardos Panzio» (Bajcsy-Zsilinszky ut.49, τηλ. 36 33 312640).

Στο Σέντεντρε το «Mathias Rex» (Kossuth Lajos ut.16, τηλ. 36 26 505570) στεγάζεται σε ιστορικό κτίριο στην παλιά πόλη. Εντυπωσιακό και το εστιατόριό του στο παλιό κελάρι του 16ου αιώνα με ανάλογη διακόσμηση.

Στην είσοδο της παλιάς πόλης το «Hotel Roz» (Pannonia ut.6b, τηλ. 36 26 311737).

Φαγητό

Η περιοχή φημίζεται για ψητό γουρουνόπουλο που πάει ωραία και με το ποτό Παλίνκα, νόστιμα χοιρινά λουκάνικα και για το «τσίνκε».

«Τσίνκε» σημαίνει το πουλί που τραγουδάει, όμως για τους Ούγγρους είναι το αγαπημένο φαγητό του φτωχού: λιωμένη πατάτα και στη συνέχεια στην κατσαρόλα με αλατισμένο βραστό νερό και αλεύρι γίνεται ένα μείγμα που σερβίρεται με ό,τι υπάρχει σε κάθε σπίτι: κρεμμύδια, λουκάνικα, μπέικον ή τυρί.

Τις κρύες νύχτες ζεσταθείτε με την πασίγνωστη σούπα γκούλας με ντομάτα και άφθονη πάπρικα. Στο Σέντεντρε, το εστιατόριο «Aranysarkany» (Alkotmary u.1/a, τηλ. 36 26 301479) σερβίρει ουγγαρέζικη κουζίνα όπως και το «Kereskedohaz» (Fo ter 2-5, τηλ. 36 30 6008165).

Στο Εστεργκομ, το «Caffe Grante» (Dorogi ut.5-7, τηλ. 36 33 512465) σερβίρει διεθνή κουζίνα ενώ το «Szent Tamas» (Teglahaz u.4, τηλ. 36 33 509305) ουγγρική.

Στο «Labirintus Restaurant» στο Εθνικό Μουσείο Κρασιού (Bogdάnyi ut. 10, τηλ. 36 26 317054) θα συνοδεύσετε το γεύμα σας με κρασιά από το 220 χρόνων παλιό κελάρι.

Στο Βίσεγκραντ στο «Don Vito» (Fo u.83, τηλ. 36 26 397230) θα δοκιμάσετε ιταλική κουζίνα.

Το «Reneszansz» (Fo u.11, τηλ. 36 26 398081), που σερβίρει ουγγρική κουζίνα με σπάνια κρασιά από το κελάρι, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο εστιατόριο. Όλο διακοσμημένο σε αναγεννησιακό στιλ με βιτρό και ανάλογη επίπλωση, διαθέτει φορεσιές εποχής όπου οι πελάτες μπορούν να ντυθούν ώστε να εναρμονιστούν με την ατμόσφαιρα.

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Παναγιώτη Κιτσικούδη και το Multi Travel για την πραγματοποίηση του ταξιδιού.

 tovima.gr