Πόλεις-Φαντάσματα: Εκεί όπου σταμάτησε ο χρόνος

Σε αυτές τις πόλεις, δεν υπάρχει θόρυβος, δεν υπάρχουν άνθρωποι, δεν υπάρχει καν χρόνος. Μόνο κτίρια μισογκρεμισμένα, αφημένα στην τύχη τους, αλλά γεμάτα ιστορίες.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν πόλεις και χωριά που μένουν πια ακατοίκητα, για διαφορετικούς λόγους. Σεισμοί, ραδιενέργεια, πόλεμοι ή ακόμη και κακός σχεδιασμός, έχουν αφήσει αυτές τις πόλεις να στέκουν στοιχειωμένες, αλλά, κατά κάποιο περιέργο τρόπο, ακατανίκητα γοητευτικές!

Πριπιάτ – Ουκρανία

Η πιο γνωστή πόλη-φάντασμα βρέθηκε στο επίκεντρο τυο παγκόσμιου ενδιαφέροντος μετά το πυρηνικό δυστύχημα του Τσέρνομπιλ. Οι κάτοικοί της, στην πλειοψηφία τους εργαζόμενοι στο πυρηνικό εργοστάσιο, την εγκατέλειψαν μέσα σε ώρες. Όλα έχουν μείνει έτσι όπως ήταν στις 26 Απριλίου του 1986. Σήμερα η πρόσβαση στην πόλη επιτρέπεται μόνο με ειδική άδεια και μόνο για λίγες ώρες, λόγω της ραδιενέργειας.

Σανζί – Ταϊβάν

Τα σπίτια UFO του Σανζί στην Ταϊβάν, κατασκευάστηκαν το 1978. Ήταν μέρος ενός μεγάλου πρότζεκτ για εξοχικές κατοικίες. Το 1980, η κατασκευή σταμάτησε εξαιτίας μιας σειράς εργατικών δυστυχημάτων που αποδόθηκαν σε κατάρα, λόγω της κατεδάφισης ενός ιερού που υπήρχε παλιά στην περιοχή. Τα σπίτια παρέμειναν εγκαταλελειμμένα μέχρι το 2008, όταν κατεδαφίστηκαν για να δώσουν τη θέση τους σε ένα συγκρότημα ξενοδοχείων.

Κράκο – Ιταλία

Αυτό το μεσαιωνικό χωριό είχε χτιστεί πάνω σε έναν βράχο, για αμυντικούς λόγους. Μια σειρά από σεισμούς έκανε τα περισσότερα σπίτια ακατοίκητα και οι κάτοικοι προτίμησαν να το εγκατγαλείψουν. Σήμερα ζουν εκεί μερικές οικογένειες, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του χωριού αποτελείται από χαλάσματα.

Κολμανσκοπ – Ναμίμπια

Αυτή η πόλη ήταν κάποτε μια δυναμική κοινότητα που ευημερούσε χάρη στα ορυχεία διαμαντιών. Όταν η αγορά των διαμαντιών άρχισε να φθίνει, οι κάτοικοι άρχισαν να φεύγουν. Από το 1954, η πόλη είναι τελείως έρημη.

Οραντούρ-συρ-Γκλαν – Γαλλία

Αυτό το χωριό καταστράφηκε από τους Γερμανούς το 1944 και 642 από τους κατοίκους του, εκτελέστηκαν. Οι επιζήσαντες έχτισαν μια άλλη κοινότητα, σε μικρή απόσταση, αλλά άφησαν εντελώς ανέγγιχτο το καμμένο χωριό τους, ως μνημείο της αγριότητας.

Πηγή: newsbeast.gr

Μυθικά τοπία και ανθρώπινα στη σκιά του Ολύμπου!

Ακούγεται μυθικό, αλλά είναι κιόλας. Από την κορυφή των κορυφών, από το πιο ψηλό σημείο της ελληνικής γης, η ομορφιά, σαν άλογο της φυλής του Βουκεφάλα, σαν την ομίχλη που ακόμα κι αυτή την εποχή είναι παρούσα, κατεβαίνει τις συναρπαστικές πλαγιές μέσα από το φαράγγι του Ενιπέα και λούζεται στις ακτές του Θερμαϊκού. Μεθά στη Μεθώνη, όπως η παράδοση… θέλει τον πατέρα των θεών και των ανθρώπων Δία, αλλά και τον Νέο Παντελεήμονα – με τσίπουρο από κούμαρα –, στη Ράχη, με θέα τους απίθανους όγκους του Ολύμπου και των Πιερίων, και αλλού. Θεϊκά πράγματα δηλαδή, όπως η θαλασσινή γεύση των μυδιών του Μακρύγιαλου ή η γήινη ευωδιά των κερασιών της Ράχης, τα αναζωογονητικά λασπόλουτρα και τα ροζ φοινικόπτερα στην Αλυκή του Κίτρους, το λίκνισμα των κύκνων στον υδροβιότοπο της Νέας Αγαθούπολης, η γειτονιά των πελαργών στην πλατεία στο Αιγίνιο, τα ίχνη της νέας θρησκείας στην ακρόπολη της Πύδνας, εκεί που ακούστηκε το κύκνειο άσμα του μακεδονικού βασιλείου. Τα θεϊκά πράγματα ωστόσο στην αρχαία ελληνική θρησκεία βρίσκονταν πολύ κοντά στα ανθρώπινα. Ετσι, ουσιαστικά, εξανθρώπιζαν το Σύμπαν. Η Τζάστιν Σαπίρο, ένας από τους παγκόσμιους οδοιπόρους του Travel Channel, έλεγε ότι το ταξίδι αξίζει κυρίως γι’ αυτούς που γνωρίζεις. Εμείς γνωρίσαμε τον Βασίλη, την Ευαγγελία, τους Απόστολους, τον Μιχάλη, τον Στέλιο, τον Δημήτρη, είδαμε ξανά τον Τάκη, τον Βασίλη, τον Γρηγόρη, δεν μπορέσαμε να δούμε τον Λάζαρο, τον Γιώργο, τον Κώστα. Ολων όμως το μεράκι για τον τόπο τους υπάρχει μέσα σε αυτό το κομμάτι…

Στη ριβιέρα του θεϊκού βουνού

Στη σκιά του θρόνου του Ξένιου Διός, το ανθρώπινο «τοπίο» είναι εξίσου γοητευτικό με το φυσικό. Η σχέση μας με τη χώρα του Ολύμπου και των Πιερίων έγινε δεσμός μέσα από τις σχέσεις με τους ανθρώπους της. Αυτή τη φορά ζήσαμε τις ακτές των βουνών των θεών και των Μουσών. Στην παραλία της Κατερίνης, καθόμαστε στην ταβέρνα «Paprika» του κοσμήματος της παραλίας, του ξενοδοχείου πέντε αστέρων «Mediterranean Village Hotel & Spa», με τους ιδιοκτήτες του, τους αρχιτέκτονες Ευαγγελία και Βασίλη Λάμπρου, οι οποίοι έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στη φυσιογνωμία της περιοχής αλλά και έχουν σφραγίσει τα ξενοδοχεία τους με τη σφραγίδα της περιοχής. Στον όμιλο «Mediterranean Hotels» ανήκουν επίσης άλλα δύο ξενοδοχεία στην παραλία της Κατερίνης, τα «Mediterranean Princes» και «Mediterranean Resort», και ένα στο Λιτόχωρο, το «Olympus Mediterranean». Αυτή τη διαδρομή ακολουθεί και το οδοιπορικό μας, από το ψηλότερο σημείο που μπορεί να φτάσει ο επισκέπτης με αυτοκίνητο, τα Πριόνια, στα 1.100 υψόμετρο, κατηφορίζει ως τη «Ριβιέρα» του μυθικού βουνού, στη Βόρεια Πιερία.

Εδώ λοιπόν, έχοντας μπροστά μας ένα μέτωπο 700 μέτρων αμμουδιάς, πίνουμε τσίπουρο που παράγει η οικογένεια της Ευαγγελίας και πάνω στο τραπέζι απλώνονται όλα τα καλά του Θερμαϊκού: μύδια σαγανάκι και τηγανητά, από τα εκτροφεία απέναντι στον Μακρύγιαλο και στη Μεθώνη – μια ενδιαφέρουσα ιστορία της περιοχής –, σουπιά ψητή, ζακέτες, ουρές πεσκανδρίτσας, λακέρδα, γοβιοί, αχνιστός γάβρος, μανιτάρια με λάδι άσπρης τρούφας και σκορδόψωμο, πίκλες και χταπόδι αγιορείτικο. Ο Βασίλης Λάμπρου γοητεύεται από τη λιτότητα του Αγίου Ορους και αυτό υπάρχει μέσα στη διακριτική πολυτέλεια του ξενοδοχείου. Στις 2 Ιουνίου, ο μοναχός Επιφάνιος φέρνει από τον Αθωνα τους θεόρατους ταβάδες του έξω από το «Paprika» και μαγειρεύει στα ξύλα ροφό με σάλτσα, σε μια βραδιά αγιορείτικης μαγειρικής και κρασιού. Ανάμεσα στο ξενοδοχείο και στην αμμουδιά, καλόγουστα καθιστικά, καφέ και μπαρ «πλέουν» στον ατέλειωτο λαβύρινθο των τεχνητών λιμνών με τους φοίνικες και τις πολλές πισίνες με τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες. Σε αυτά «βλέπουν» οι δύο μεζονέτες σουίτες VIP με τις δικές τους πισίνες, οι λουξ σουίτες, τα άνετα superior δωμάτια που είναι τα βασικά του ξενοδοχείου, και τα δωμάτια. Ολα αυτά αναπτύσσονται σε ανθρώπινες κλίμακες κατά μήκος της παραλίας, προσεγμένα στην κάθε τους λεπτομέρεια. Σε όλα τα ξενοδοχεία, στον χώρο υποδοχής, υπάρχει πάντα το «καλώς όρισες», ένα ποτό ή ένα αναψυκτικό, που το εννοούν πραγματικά μέσα σε μια λογική φιλοξενίας που διαπερνά τα καταλύματα. Αυτό φαίνεται και από τους πλούσιους μπουφέδες του πρωινού. Ο επισκέπτης μπορεί να μη γνωρίσει από κοντά τον Βασίλη και την Ευαγγελία Λάμπρου, ούτε τον Βασίλη Δήμου, αλλά σίγουρα μπορεί να αισθανθεί τους παλμούς της ανοιχτής τους καρδιάς…

Φλαμίνγκο, λασπόλουτρα, αρχαία ερείπια και μύδια

Από τα πιο δυνατά κομμάτια του «Mediterranean Village» είναι το Spa. Γενικώς αυτή η περιοχή φημίζεται για τα αναζωογονητικά λουτρά που έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στους επισκέπτες. Τα πιο γνωστά είναι τα αλατούχα λασπόλουτρα στην Αλυκή του Κίτρους.

Από τη βόρεια άκρη του ξενοδοχείου, ο παραλιακός δρόμος περνά από τον Κορινό (10 χλμ.) και φτάνει στο γραφικό λιμανάκι του Κίτρους (5 χλμ. μετά τον Κορινό) και στις αλυκές. Πριν από τις αλυκές υπάρχουν οι «θερμάστρες», μεγάλες δεξαμενές σκαμμένες στο χώμα με νερό διαφορετικής πυκνότητας σε αλάτι. Από τον Ιούνιο, πλήθος επισκεπτών μπαίνουν στις «θερμάστρες», κάνουν μπάνιο, αλείφονται με λάσπη και μετά πηγαίνουν στη θάλασσα και ξεπλένονται. Αυτό το λουτρό έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε παθήσεις των οστών, δερματικές παθήσεις, αποκατάσταση καταγμάτων κ.ά., αλλά και στην αναζωογόνηση του δέρματος και του οργανισμού. Μετά συνεχίζουν στα «τηγάνια» της τεράστιας αλυκής – που πάντοτε εντυπωσίαζε με το μέγεθός της τους παλαιούς περιηγητές, όπως τον Ιταλό Τζιοβάνι Ατζιολέλο. Τώρα εντυπωσιάζει τους νέους περιηγητές με τα κοπάδια των τριανταφυλλί φοινικόπτερων που ξεχειμωνιάζουν εδώ.

Ο δρόμος κάνει ένα γύρο το λιμανάκι και πηγαίνοντας δεξιά, τρέχει πάλι παράλληλα με την ακτογραμμή για τον Μακρύγιαλο (3 χλμ.), τον παραθαλάσσιο οικισμό, τον μοναδικό ανάμεσα σε δύο λόφους, που ο Απόστολος Λάγιος λέει ότι είναι νησί. Από τον δεύτερο λόφο, του Γκαλίτσιου, η θέα προς τον οικισμό και την προκυμαία του είναι πολύ ωραία.

Πριν, στο Παλιόκιτρος, τα ερείπια στην κορυφή της ακρόπολης της Πύδνας προβάλλονται στα νερά του Θερμαϊκού. Είναι της Βυζαντινής Επισκοπής Κίτρους, της τελευταίας φάσης της ζωής της ακρόπολης. Η Πύδνα είχε μετονομαστεί τον 6ο – 7ο αιώνα σε Κίτρος και ήταν η σπουδαιότερη πόλη της μεσαιωνικής Πιερίας. Πάντοτε όμως ήταν σπουδαία, καθώς λέγεται ότι πιθανόν να ήταν εδώ το βασικό λιμάνι του μακεδονικού βασιλείου και εδώ δολοφονήθηκε η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα, κατ’ εντολή του Κάσσανδρου. Κάποιοι θέλουν τον τάφο της στην τούμπα του Μακρύγιαλου. Και σίγουρα κάπου εδώ, στη μάχη της Πύδνας, το 148, γράφτηκε ο επίλογος του μακεδονικού βασιλείου με την υποταγή του στους Ρωμαίους. Μας ξεναγεί ο υπάλληλος Θανάσης Γκιουλμετάρογλου, ο οποίος μας φωτογραφίζει για να βάλει τη φωτογραφία μας σε μια ιδιότυπη έκθεση στο μικρό καμαράκι του.

Στον Μακρύγιαλο μας παραλαμβάνει με τη βάρκα του ο μυδοπαραγωγός και δεινός ψαράς Βασίλης Δανιηλίδης, για να μας πάει σε ένα εκτροφείο όπου εκείνη την ώρα ένα μεγάλο καΐκι έβαζε πλαστικά βαρέλια στις αρμαθιές των μυδιών για να τις κρατά ψηλά, για να είναι κοντά στην τροφή – που είναι πλούσια σε αυτά τα νερά – και στο φως του ήλιου που έχουν ανάγκη για να αναπτυχθούν. Αλλες φορές ανεβάζουν τις αρμαθιές των μυδιών για να τα πλύνουν. Γενικώς ασχολούνται συνεχώς επί έναν χρόνο, για να γίνουν από ελάχιστος γόνος μεγάλα όστρακα με πλούσια «ψίχα».

Τα μύδια είναι το βασικό στοιχείο της ζωής σε αυτές τις παραλίες. Τα βαρέλια φαίνονται παντού. Καθώς είναι ο σπουδαιότερος πόρος των ανθρώπων – κυρίως πηγαίνουν για εξαγωγή –, έχουν διαμορφώσει μια κουλτούρα και μια παράδοση σε σχέση με αυτά. Μάλιστα το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου διοργανώνεται εδώ στον Μακρύγιαλο μυδοχαρά. Οι παραγωγοί μυδιών έψαξαν τις παραδοσιακές συνταγές που επιβίωσαν στο χωριό τους, αλλά και τις σύγχρονες γκουρμέ τάσεις, και τις έβαλαν σε ένα βιβλιαράκι: «Συνταγές με μύδια».

Κύκνοι, βόλτα στη ζωή και πελαργοί

Από τον Μακρύγιαλο συνεχίσαμε παραλιακά για Μεθώνη, με τη χαρακτηριστική για την περιοχή προκυμαία της, και Νέα Αγαθούπολη (5 χλμ.), όπου μετά το χωριό υπάρχει το Παρατηρητήριο Πουλιών, ένα από τα ωραιότερα της Ελλάδας. Οταν ανεβήκαμε εμείς, στη μικρή λίμνη κολυμπούσαν κύκνοι. Μπορέσαμε να τους δούμε μπροστά μας με τα κιάλια και το τηλεσκόπιο που διαθέτει το Παρατηρητήριο. Υπήρχαν επίσης βιβλία και αφίσες για να αναγνωρίζουν οι παρατηρητές τα πουλιά που βλέπουν. Αλλες εποχές παρατηρούνται εδώ όλα τα είδη των παπιών, ακόμη και στικταετοί, χρυσαετοί, βασιλαετοί και ο πολύς σπάνιος θαλασσαετός. Το Παρατηρητήριο βρίσκεται στην άκρη μιας απέραντης κιβωτού ζωής, του προστατευόμενου δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα.

Μέσα σε αυτή τη ζωντανή φύση, που κάνει τους κύκλους της χωρίς να την ενοχλεί κανείς, κινείται ένα σύντομο μονοπάτι, το οποίο καταλήγει σε ένα προωθημένο μέσα στον υγροβιότοπο κιόσκι. Αυτή την εποχή οι πεζοπόροι πρέπει να έχουν το νου τους γιατί σε έναν ζωντανό τόπο τα ψηλά χορτάρια κρύβουν και φίδια. Ο ποδηλατόδρομος όμως, ο οποίος ξεκινά από το Παρατηρητήριο – μήκους 1 χλμ. – και καταλήγει μέσα στη Νέα Αγαθούπολη στο θεματικό περίπτερο, είναι καθαρός. Ποδήλατα μπορούν οι επισκέπτες να πάρουν από το Παρατηρητήριο ή μπορούν και να περπατήσουν τον ποδηλατόδρομο. Στο θεματικό περίπτερο παρουσιάζεται (Σάββατο και Κυριακή 10.00 με 13.00 ή τις καθημερινές κατόπιν συνεννόησης) το πρόγραμμα «Μικρόκοσμος» που είναι μια ξενάγηση στον κόσμο των εντόμων.

Από τη Νέα Αγαθούπολη βγαίνουμε στην Εθνική οδό για να πάμε στο Αιγίνιο (5 χλμ.). Το χωριό το έχουν επιλέξει για σπίτι τους πολλά ζευγάρια πελαργών και κάθε χρόνο επιστρέφουν για να επισκευάσουν τη φωλιά τους, να κλωσήσουν τα αβγά τους και να μεγαλώσουν τα μικρά τους. Στις κολόνες γύρω από την πλατεία του χωριού υπάρχουν 37 φωλιές.

taxidiblog.blogspot.gr/

Αβάνα (Κούβα)… Γνωρίστε την!

Οταν ο γιατρός Ερνέστο Μπερούκας μου είπε ότι ο πατέρας του τού έδωσε αυτό το όνομα προς τιμήν του Τσε, εντυπωσιάστηκα και ζήτησα να του μιλήσω. «Ημουν φοιτητής της Ιατρικής επί χούντας» θα ξεκινήσει την ιστορία του ο διακεκριμένος …γιατρός Κωνσταντίνος Μπερούκας «και ανήκα στον αριστερό χώρο χωρίς να είμαι ενταγμένος σε κάποια από τις μεγάλες οργανώσεις. Μας είχε εντυπωσιάσει η πορεία του Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα που, αν και καταγόταν από μια εύπορη αριστοκρατική οικογένεια, έχοντας κίνητρο ουμανιστικό και επαναστατικό, άφησε τα καλά του και ήρθε να πολεμήσει στην Κούβα, παρ’ όλο που έπασχε από βρογχικό άσθμα σε προχωρημένο στάδιο. Για μένα ο αγωνιστής αυτός υπήρξε πρότυπο προσφοράς στον άνθρωπο και έδωσα υπόσχεση να δώσω το όνομά του στον πρώτο μου γιο. Και πραγματικά όταν απέκτησα τον γιο μου θέλησα να τον βαφτίσω Ερνέστο, όμως κανένας παπάς δεν δεχόταν αυτό το όνομα, ούτε καν το μικρό εκκλησάκι του νοσοκομείου όπου εργαζόμουν. Ευτυχώς που γνώρισα τον παπα-Γιώργη Κατινά της Αγίας Αικατερίνης της Πλάκας και έτσι ο γιος μου βαφτίστηκε Ερνέστο». Ο Ερνέστο Γκεβάρα έγινε σύμβολο όχι μόνο στην Κούβα που εξακολουθεί να ζει σε κάθε γωνιά της αλλά και σε όλον τον κόσμο. Ο αγώνας για τα ιδανικά συνεπήρε και τη δική μου γενιά της Μεταπολίτευσης, όπου σε πολλών μας τα σπίτια η γελαστή φωτογραφία του Τσε σε κάποιον τοίχο μάς θυμίζει πικρά τον στίχο του Σεφέρη: «Πήραμε τη ζωή μας• λάθος κι αλλάξαμε ζωή».

Αβάνα, τα αξιοθέατα 

Στην Πλάσα ντε Αρμας της Παλιάς Αβάνας
Η Παλιά Αβάνα εκτείνεται σε 1.420 στρέμματα, διαθέτει 3.157 παλιά ιστορικά κτίσματα και κατοικούν 74.000 άνθρωποι. Το 1982 η UNESCO ανακήρυξε την Παλιά Αβάνα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και από τότε με τη βοήθειά της γίνονται προσπάθειες αναστήλωσης πολλών ιστορικών κτισμάτων. Η Αβάνα ήταν η πρώτη πόλη στη Λατινική Αμερική που φωτίστηκε με λάμπες αερίου και η παλαιότερη πλατεία με το γέρικο δέντρο σέιμπα που φυτεύτηκε όταν ιδρύθηκε η πόλη το 1519 απέκτησε φανοστάτες που λειτουργούν ακόμη. Ανάμεσα στα εξαιρετικά αποικιακά κτίσματα της πλατείας, το Παλάσιο ντε λος Καπιτάνος Χενεράλες (Μέγαρο των Στρατηγών), που κτίστηκε μεταξύ 1776 και1791. Μπροστά από την εντυπωσιακή πρόσοψη το ξύλινο πεζοδρόμιο είναι μοναδικό στο είδος του στον Νέο Κόσμο, ενώ η βαριά πόρτα οδηγεί σε μια περίστυλη αυλή, στο κέντρο της οποίας δεσπόζει το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου.Το

Καστίγιο ντε λος τρες Ρέγες ντελ Μόρο και το Καστίγιο ντε λα Ρεάλ Φουέρσα
Χτισμένο το 1563 από ογκώδη κοραλλιογενή βράχια, με φάρο ύψους 24 μέτρων που τοποθετήθηκε το 1844 και φωτίζει σε απόσταση περίπου 80 χλμ., και 16 κανόνια, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου που πήρε το όνομα «12Απόστολοι», που είναι στραμμένα στη θάλασσα, από τρομερό κάστρο σήμερα είναι ένας ρομαντικός τόπος για να ρεμβάζουν οι ερωτευμένοι αγναντεύοντας την άλλη πλευρά του λιμανιού. Νότια του κάστρου βρίσκεται το φρούριο του 18ου αιώνα Σαν Κάρλος ντε λα Καμπάνια που υπήρξε φυλακή και χώρος εκτέλεσης πολιτικών κρατουμένων και σήμερα είναι μουσείο στρατιωτικής ιστορίας. Στην πλευρά της Παλιάς Αβάνας το δεύτερο παλαιότερο κάστρο της Λατινικής Αμερικής, που χτίστηκε μεταξύ1538 και 1577, το Καστίγιο ντε λα Ρεάλ Φουέρσα, μας υποδέχεται στην είσοδο της ομορφότερης πλατείας. Σήμερα στεγάζει διάφορα μουσεία, μεταξύ αυτών την Εθνική Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία, την Πινακοθήκη, το Μουσείο Κεραμικής Τέχνης και των Όπλων.

Τα περίφημα πούρα
Για τους καπνιστές η Αβάνα είναι παράδεισος, καθώς τα Habanos θεωρούνται τα καλύτερα πούρα του κόσμου. Ενας λόγος βέβαια είναι οι ιδανικές συνθήκες καλλιέργειας, ειδικά στις περιοχές Vuelta Abajo και Partido, στα δυτικά της Αβάνας. Ο «torcedor» απλώνει πρώτα το «λιγέρο» που δίνει στο πούρο τη δύναμή του και μετά προσθέτει το εσωτερικό μείγμα που καθορίζει ο διευθυντής παραγωγής του εργοστασίου, τη συνταγή του οποίου μόνο αυτός γνωρίζει. Κατόπιν το πούρο τοποθετείται στο πιεστήριο για περίπου 20 λεπτά και τέλος προστίθεται το τελικό περίβλημα. Αργότερα τα πούρα διαχωρίζονται με βάση το χρώμα και τοποθετούνται σε ειδική αίθουσα ώστε να μη χάσουν την υγρασία τους. Για κάθε ώρα της ημέρας υπάρχει και ένας διαφορετικός τύπος. Στην Κούβα τα πούρα πωλούνται στο ένα έκτο της αντίστοιχης τιμής στη χώρα μας. Επειδή κυκλοφορούν πολλές απομιμήσεις, αγοράστε τα μόνο από εξουσιοδοτημένα καταστήματα, όπως τα εργοστάσια Παρταγάς και Λα Κορόνα στην Αβάνα, και κρατήστε την απόδειξη ώστε να μην έχετε προβλήματα στο τελωνείο της Αβάνας φεύγοντας.

Το Καπιτώλιο Νασιονάλ
Πιστό αντίγραφο του Καπιτωλίου της Ουάσιγκτον, με ύψος 62,5 μέτρα, χτιζόταν από το 1909 ως το 1913 και στοίχισε 16,3 εκατ. δολάρια. Οι πέτρινες σκάλες του πλαισιώνονται από δύο ορειχάλκινα αγάλματα της Εργασίας και της Αρετής και οδηγούν στην είσοδο με τις βαριές ορειχάλκινες πόρτες που έχουν ανάγλυφα σκαλισμένη την ιστορία της Κούβας. Σήμερα φιλοξενεί τα περισσότερα μουσεία της Αβάνας, όπως το Μουσείο Καλών Τεχνών, αλλά και το Επιστημών, Τεχνολογίας, Περιβάλλοντος κ.ά. Έξω από το Καπιτώλιο, πέρα από το«Σιντριβάνι της Ινδίας» που φιλοτεχνήθηκε το 1837 από λευκό μάρμαρο, θα συναντήσετε σταθμευμένα αμέτρητα παλιά αυτοκίνητα σαν να πρόκειται για μια μεγάλη έκθεση, που περιμένουν να πάρουν τους τουρίστες μαζί με ένα πολύχρωμο πλήθος μικροπωλητών.Η Πλάσα ντε λα Κατεντράλ
Ο Κατεντράλ ντε λα Αμπάνα, όπως αποκαλείται από τους ντόπιους, χτίστηκε μεταξύ1748 και 1777 και είναι αφιερωμένος στον Χριστόφορο Κολόμβο, τα οστά του οποίου λέγεται ότι στεγάζονταν σε αυτόν τον ναό ως
το 1899, οπότε επεστράφησαν στην Ισπανία. Αξίζει να προσέξετε τα καμπαναριά του ναού που στο μέταλλό τους έχουν πρόσμειξη χρυσού. Όλα τα κτίσματα της πλατείας που περιβάλλουν τον Καθεδρικό είναι ιστορικά, όπως η Κάσα ντελ Κόντε ντε Κάσα Μπαγιόνα (1720)στη νότια πλευρά, που φιλοξενεί το Μουσείο Αποικιακής Τέχνης. Τα καφενεδάκια στο κέντρο της πλατείας σερβίρουν μοχίτο στους τουρίστες, μουσικοί του δρόμου δίνουν παραστάσεις, ενώ κάτω από τις αψιδωτές στοές στήνουν τα τραπέζια τους οι «μουτάτας» φορώντας παραδοσιακές φορεσιές και προλέγουν το μέλλον. Παραδίπλα βρίσκεται και η διάσημη ταβέρνα «Μποντεκίτα ντελ Μέντιο»,αγαπημένη των Ερολ Φλιν και Χεμινγκγουέι.

Το παγωτατζίδικο Coppelia
Οι Κουβανοί λατρεύουν τα παγωτά, γι’ αυτό και θα τους δείτε να περιμένουν υπομονετικά στην ατελείωτη ουρά για να τα απολαύσουν στο τεράστιο παγωτατζίδικο «Coppelia» (Calle23, Vedado) στην καρδιά του Βεδάδο, σε ένα μοντέρνο αλλά αταίριαστο κτίσμα. Εδώ γυρίστηκαν και δύο σκηνές από την ταινία «Φράουλες και σοκολάτα» (1994) του Τόμας Γκουτιέρες Αλέα. Δυστυχώς και εδώ υπάρχουν διακρίσεις, καθώς είναι ξεχωριστή η πτέρυγα για τους τουρίστες που πληρώνουν με δολάρια.

Το Τεάτρο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και τα μπαλέτα της Αλίσια Αλόνσο
Η στέγη των Εθνικών Μπαλέτων και Εθνικού Θεάτρου είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα του είδους του. Χτίστηκε γύρω από το πρώην Τεάτρο Τακόν του 1834 και ξεκίνησε το 1907ως Σέντρο Γκαγέγκο, ένα κοινωνικό κλαμπ, που εν συνεχεία εξελίχθηκε σε θέατρο. Ο βέλγος αρχιτέκτονας Πολ Μπελάου σχεδίασε ένα νεομπαρόκ κτίσμα που ενσωμάτωσε το θέατρο μεταξύ 1906 και 1915. Το 1937 απέκτησε μια πανέμορφη πρόσοψη που χαρακτηρίζεται από τέσσερις πυργίσκους όπου ίπτανται μπρούντζινοι άγγελοι. Διαθέτει 2.000 θέσεις και στη σκηνή του έχουν εμφανιστεί η Σάρα Μπερνάρ και ο Καρούζο. Δημιουργός των Μπαλέτων της Κούβας, ενός εκ των κορυφαίων συγκροτημάτων του κόσμου, η χορεύτρια και χορογράφος-θρύλος Αλίσια Αλόνσο, με τα οποία έχει δώσει πολλές παραστάσεις και στη χώρα μας.

Στο Καμπαρέ Τροπικάνα
Πάνω από 200 χορευτές, ορχήστρες, μπάντες αφροκουβανέζικες και γνωστά μουσικά σχήματα φιλοξενούνται στη σκηνή ενός από τα μεγαλύτερα κλαμπ του κόσμου, που χαρακτηρίζεται από φαντασμαγορία κοστουμιών και σκηνικών. Ο «Παράδεισος κάτω από τα Άστρα», όπως το αποκάλεσαν, φιλοξένησε στη σκηνή του καλλιτέχνες όπως η Κάρμεν Μιράντα και ο Νατ Κινγκ Κόουλ. Χωρητικότητας 1.050 θεατών, απέχει 15 λεπτά από το κέντρο της Αβάνας και διαθέτει περιστρεφόμενη σκηνή. Πανέμορφες καλλίγραμμες χορεύτριες με τολμηρά κοστούμια και καλογυμνασμένα ευλύγιστα αγόρια δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό κάθε βράδυ παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό σόου υψηλών απαιτήσεων που σε πολλά σημεία υπερτερεί των αντίστοιχων φημισμένων καμπαρέ του Παρισιού.Η λεωφόρος Μαλεκόν
Η «λεωφόρος των εραστών» για τους«αμπανέρος», αφού στο μικρό τείχος κατά μήκους της βρίσκουν καταφύγιο τα βράδια πλήθος από ερωτευμένα ζευγάρια, σχεδιάστηκε το 1901 από τον αμερικανό κυβερνήτη στρατηγό Λέοναρντ Γουντς. Αυτό το μικρό τείχος δημιουργεί κυματοθραύστη προστατεύοντας τα σπίτια που είναι χτισμένα στην άλλη πλευρά της. Ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που θυελλώδεις άνεμοι σηκώνουν τα κύματα ψηλά, τα οποία περνώντας πάνω από τον μόλο διαβρώνουν με την υγρασία τους τα παλιά σπίτια. Με μήκος περίπου 6 χλμ., η παραλιακή φαρδιά λεωφόρος Μαλεκόν ενώνει την Παλιά Αβάνα με την αριστοκρατική συνοικία Μιραμάρ, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει η αναπαλαίωση των προσόψεων των παλαιών επαύλεων της λεωφόρου. Ακολουθώντας τη Μαλεκόν θα βρεθούμε στο Βεδάδο, την «καλή» συνοικία της πόλης, όπου ιδρύθηκε και το Πανεπιστήμιο το 1728 από τους δομινικανούς μοναχούς. Εκεί θα συναντήσουμε ποικίλα αρχιτεκτονικά ρεύματα, με κυρίαρχο εκείνο της Beaux Art στις παλιές επαύλεις που έχτισαν πλούσιοι κάτοικοι της Αβάνας, αλλά και πολλοί Αμερικανοί πριν από
την Επανάσταση. Στο Βεδάδο βρίσκεται και το ιστορικό ξενοδοχείο «National» των αστέρων του Χόλιγουντ και της Μαφίας, που χτίστηκε το 1930 σε νέο-αναγεννησιακό στυλ.

Στην Πλάσα ντε λα Ρεβολουσιόν
«Είμαι ένας έντιμος άνδρας από το μέρος όπου μεγαλώνουν οι φοινικιές» τραγουδάμε στην «Guantanamera», το πασίγνωστο τραγούδι σε στίχους του Χοσέ Μαρτί, ενώ στο ποίημα «Δίψα Ομορφιάς» γράφει: «Δώστε το μέγα και το τέλειο: Τον γαλανό ουρανό μου δώστε…». Ο μεγάλος ποιητής, πατέρας της Δημοκρατίας και του κουβανικού έθνους και ηγέτης του Κινήματος για την Ανεξαρτησία, σκοτώθηκε στις 19 Μαΐου 1895, λίγους μήνες μετά την κήρυξη του πολέμου. Ενός πολέμου που θα κατέληγε μεν στην ανεξαρτησία από την Ισπανία, αλλά και ταυτόχρονα στην οικονομική εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, στην παραχώρηση της ναυτικής βάσης Γκουαντάναμο (1902) στο νότιο μέρος του νησιού (της οποίας το συμβόλαιο μεταβίβασης έχει λήξει εδώ και καιρό) και στην επιβολή δικτατορικών κυβερνήσεων, με τελευταία εκείνη του στρατηγού Φουλχένσιο Μπατίστα την οποία ανέτρεψε η επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο. Στην Πλατεία της Επανάστασης δεσπόζει το μνημείο του Χοσέ Μαρτί, το οποίο περιβάλλεται από κυβερνητικά κτίρια.

Το δωμάτιο 511 του ξενοδοχείου «Ambos Mundos»
Ηταν το μέρος όπου έμεινε για πρώτη φορά όταν ήρθε στη Κούβα ο διάσημος συγγραφέας Χέμινγκγουεϊ
από το 1932 ως το 1940. Κατά την παραμονή του στο δωμάτιο 511 του ξενοδοχείου «Ambos Mundos» (Calle Obisco Νo 153), στο κέντρο της Παλιάς Αβάνας, ο μεγάλος συγγραφέας έγραψε τα έργα «Αποχαιρετισμός στα όπλα» και «Για ποιον χτυπά η καμπάνα». Το προσωπικό πρόθυμα θα σας δείξει το δωμάτιο, όπου θα δείτε τη γραφομηχανή του συγγραφέα, το κρεβάτι του, ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι και ένα παλιό περιοδικό.

Πρόσβαση
Την περίοδο αυτή την καλύτερη προσφορά έχει η Iberia που πετάει για Αβάνα μέσω Μαδρίτης με διανυκτέρευση σε μία από τις δύο πτήσεις:μετάβασης ή επιστροφής. Αμέσως καλύτερη τιμή δίνει η Air France που πετάει μέσω Παρισιού. Το διεθνές αεροδρόμιο Χοσέ Μαρτί απέχει 15 χλμ. από το κέντρο της Αβάνας, όπου θα φτάσετε με ταξία φού συμφωνήσετε πρώτα στην τιμή. Μέσα στην Αβάνα ο κόσμος μετακινείται με τις «καμήλες» (τα λεωφορεία με τα δύο επίπεδα εξογκώματα σαν καμπούρες), ενώ οι τουρίστες προτιμούν τα παλιά αμερικανικά αυτοκίνητα που λειτουργούν κυρίως σαν ταξί, ή τα«coco taxi», τα χαρακτηριστικά μικρά τρίκυκλα που θυμίζουν έντονα καρύδα (εξ ου και το όνομα), βαμμένα σε έντονο κίτρινο χρώμα. Αν έχετε μαζί σας την άδεια οδήγησης μπορείτε να νοικιάσετε όχημα.

Διαμονή
Ξεχωριστή εμπειρία είναι ηδιαμονή σας στο πρώτο σύγχρονο ξενοδοχείο της πόλης, χτισμένο το 1875, «Hotel Ingaterra» (Paseo del Prado 416, τηλ. 0053-7-33-85-93),που βρίσκεται δίπλα στο Εθνικό Θέατρο, και στα δωμάτιά του έμειναν διάσημοι θεατράνθρωποι, όπως η Σάρα Μπερνάρ, ο Καρούζο και ο Λόρκα. Το «Hotel Santa Izabel» (Calle Baratillo No 9, τηλ.0053-7-33-8201) βρίσκεται στην καρδιά της Αβάνας στην Πλάσα ντε Αρμας. Πρόκειται για τοPalacio del Conte de Santovenia που χτίστηκε τον 18ο αιώνα και το 1867 μετετράπη σε ξενοδοχείο. Αντίκες και έργα τέχνης κοσμούν τους χώρους του, ενώ σε αρκετές σουίτες το κρεβάτι είναι από σφυρήλατο σίδερο με ουρανό. Ακόμη και αν δεν μείνετε, απολαύστε ένα φλιτζάνι καφέ στο θρυλικό ξενοδοχείο «National» (Calle O esq. 21, τηλ. 0053-7-33-3564,-67). Χτίστηκε το 1930 στην αριστοκρατική συνοικία Βεδάδομε θέα στη λεωφόρο Μαλεκόν και στα δωμάτιά του έχουν φιλοξενηθεί διάσημοι αστέρες του Χόλιγουντ, όπως οι Σινάτρα και Μπράντο, αλλά και «νονοί» της αμερικανικής μαφίας την εποχή της ποτοαπαγόρευσης.

Φαγητό
Στην Αβάνα, πέρα από τις διεθνείς κουζίνες, θα δοκιμάσετε την τοπική «κοσίνα κριόλα». Πρόκειται για έναν συνδυασμό γεύσεων με ρίζες στην Ισπανία, στη Λατινική Αμερική αλλά και στην Αφρική. Γνώρισμα της κουζίνας αυτής είναι τα καυτερά φαγητά με τσίλι που παράγει άφθονο η χώρα, όπως τααμπανέρο, χαλαπένιο, πομπλάνο, μουλάτο κ.ά. Τυπικό φαγητό είναι ιτο «Μόρος ι κριστιάνος», δηλαδή«Μαυριτανοί και χριστιανοί», που αποτελείται από μαύρα φασόλια, ρύζι και χοιρινό. Παραλλαγή του είναι το «αρός κον γκρις», που είναι ρύζι με κόκκινα φασόλια μαγειρεμένα με χοιρινό λίπος. Απολαύστε ακόμη πιάτα με αβοκάντο, τα βραστά λαχανικά«αχιάκο», καθώς και θαλασσινά και αστακό που θα έχετε κάνει παραγγελία εκ των προτέρων. Στην Αβάνα θα δοκιμάσετε περισσότερες από 30 ποικιλίες εξωτικών φρούτων και θα γλυκαθείτε με «πλάτανο βέρντε», δηλαδή πράσινες τηγανητές μπανάνες σε σιρόπι, «κόκοραλιάδο ι κέσο», δηλαδή γλυκιά καρύδα με τυρί, και βεβαίως τα περίφημα παγωτά Κοπέλια. Φυσικά θα πιείτε κουβανέζικες μπίρες και ρούμι, καθώς και τα διάσημα κοκτέιλ μοχίτο, κούμπα λίμπρε και ντάκιρι. Επισκεφθείτε
και πάλι το διάσημο «El Floridita»(Obispo No 557) με διεθνή κουζίνα, χτισμένο το 1930 σε στυλ αρ ντεκό και αγαπημένο του «Πάπα» Χέμινγκγουεϊ για το περίφημο ντάκιρι, το «Bodeguita del Medio» (Calle Empedrado Νo 207), και ρωτήστε για τα καινούργια«paladares», τα οικογενειακά μικρά εστιατόρια της γειτονιάς με πολύ φθηνές τιμές.

tovima.gr

Αυτή είναι η Ελλάδα μας !

Γι’ αυτό νιώθουμε υπερήφανοι! Έχουμε ομορφιές που καμία άλλη χώρα στη γη δεν έχει…

Ο Κώστας Γκολέμης (Media offline) και ο Φώτης Τραγανουδάκης (Public eye Studio) ένωσαν τις δυνάμεις τους και το αποτέλεσμα είναι έναεξαιρετικό βίντεο με την τεχνική timelapse.
Εξελίσσοντας την τέχνη της φωτογραφίας και γνωρίζοντας πολύ καλά την τέχνη του μοντάζ και της κινούμενης εικόνας,έκαναν ένα βήμα μπροστά, δίνοντας μέσα από την δουλειά τους την απάντηση σε αυτούς που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα.
Χρειάστηκαν ώρες φωτογράφισης και χιλιάδες καρέ, με ειδικό εξοπλισμό που σχεδίασαν και πολύ προσεγμένο μοντάζ για να δημιουργηθεί το τελικό αποτέλεσμα.
Το αποτέλεσμα εκπληκτικό…

ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

Θαυμαστοί κήποι στη Γαλλία

Το κάστρο de Marqueyssac είναι ένα κάστρο του 17ου αιώνα στη Γαλλία, με θαυμαστούς κήπους στο χώρο του.  Δεν είναι τα άνθη που ξεχωρίζουν αλλά η εντυπωσιακοί σχηματισμοί του πράσινου που δημιουργούν μια φανταστικοί ατμόσφαιρα.











http://www.pinnokio.gr

Λονδίνο: 1897 vs σήμερα

Το φωτογραφικό αφιέρωμα που ακολουθεί, παρουσιάζει εικόνες του Λονδίνου όπως ήταν το 1897 σε σύγκριση με τα ίδια μέρη όπως είναι σήμερα. Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε ότι έχουν αλλάξει πολύ λιγότερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς.

www.otherside.gr