Το Κάστρο του Εδιμβούργου

Το υπέροχο αυτό φρούριο πάνω στο βράχο είναι ορατό από μίλια μακριά και είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Το κάστρο του Εδιμβούργου έχει εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς κατά τη διάρκεια των αιώνων που ανήλθε πάνω από την πόλη. Η υψηλή του θέση του έδινε άλλες εποχές στρατιωτικό πλεονέκτημα αλλά σήμερα χρησιμοποιείται...
ως σημείο αναφοράς για τους περιηγητές που περπατούν την πόλη. 
Για τη Σκωτία είναι το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας. Το κάστρο αποτελείταιαπό μια συλλογή από κτίρια που στεγάζονται στο εσωτερικό των τειχών. Πολλά από τα κτίρια έχουν ανακατασκευαστεί και επειδή είχαν αλλοιωθεί με την πάροδο των αιώνων το οποίο μπορεί να προκαλέσει σύγχυση για τους επισκέπτες. Αν και η Μεγάλη Αίθουσα χτίστηκε αρχικά το 1511 υπό την εντολή του James IV, χρονολογείται σήμερα από μια εκτενή αποκατάστασης που ξεκίνησε το 1886. Το παλαιότερο σωζόμενο κτίριο είναι παρεκκλήσι της Αγίας Μαργαρίτας που χρονολογείται από τον 12ο. Στο 1140, το κάστρο έγινε η πρώτη καταγεγραμμένη σημείο συνάντησης του συγκροτήματος που ξέρουμε σήμερα ως το Κοινοβούλιο της Σκωτίας.

Το 1566, ήταν η γενέτειρα για το μοναδικό παιδί της Βασίλισσας Μαίρης της Σκωτίας, ένα γιο που μεγάλωσε για να ενώσει τα στέμματα της Σκωτίας και της Αγγλίας. Το 1689, το φρούριο θα υπομείνει την τελευταία πλήρη πολιορκία του, όταν η φρουρά του έγινε η τελευταία που υπερασπίστηκε το βασιλιά James Stewart VII και II.Στο κάστρο μπορείτε να δείτε τα Βασιλικά κοσμήματα της Σκωτίας και την Πέτρα της ενθρόνισης.
Κάθε μέρα στη μία το μεσημέρι ένα κανόνι ρίχνει μία βολή από το κάστρο. Αυτή η παράδοση κρατά από το 1861. Το κάστρο είναι γεμάτο στρατιωτική ιστορία, αλλά είναι επίσης η έδρα του βασιλικού Τάγματος της Σκωτίας και εξυπηρετεί ως τόπος για ορισμένες από τις εργασίες της 52 Ταξιαρχίας Πεζικού. Το κάστρο φιλοξενεί επίσης το Εθνικό Πολεμικό Μουσείο της Σκωτίας, το οποίο διαγράφει τέσσερις αιώνες συμμετοχή της Σκωτίας σε πολέμους.

πηγή   www.taxidologio.gr

Μάλτα...όλη η Μεσόγειος σε ένα νησί

Επηρεασμένη από διάφορους πολιτισμούς, η Μάλτα διαθέτει πολλά «πρόσωπα», αλλά μία και μοναδική ταυτότητα που δημιουργήθηκε μέσα από μια πλούσια ιστορία και αντανακλάται στα μεγαλιθικά μνημεία, τις μεσαιωνικές πόλεις, αλλά και τα παραδοσιακά χωριά της, όπου οι κάτοικοι δεν χάνουν ευκαιρία να διασκεδάσουν με κάθε αφορμή...

Από τις βορειοαφρικανικές και τις αραβικές επιρροές της, μέχρι την εμπνευσμένη από τη Σικελία κουζίνα της, η Μάλτα είναι ένας μικρόκοσμος της Μεσογείου. Λίγες ευρωπαϊκές χώρες έχουν τόσο συμπυκνωμένη ιστορία, αρχιτεκτονική και τόσες όμορφες παραλίες, σε τόσο μικρή έκταση.

Αν και μικρή, η νησιωτική αυτή χώρα διαθέτει μεγάλη και πλούσια ιστορία, ενώ φαίνεται πως κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή (4η χιλιετία π.Χ.). Η στρατηγική της θέση και τα λιμάνια της στη μέση της Μεσογείου, προσέλκυσαν ανά τα χρόνια Φοίνικες, Έλληνες, Ρωμαίους, Άραβες, Νορμανδούς, Σταυροφόρους, Γάλλους και τέλος τους Βρετανούς, με την αποικιακή περίοδο να διαρκεί μέχρι το 1964.

Δέχθηκε πολλές επιρροές στη μακρά ιστορία της, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία: Η Μάλτα δεν αποτελεί απλώς μια ρωμαϊκή κατάκτηση ή κατάλοιπο της βρετανικής αποικιοκρατίας. Αυτό το νησιωτικό έθνος, έχει ένα ιδιόμορφο χαρακτήρα που εντυπωσιάζει: Από τους προϊστορικούς ναούς και την μπαρόκ αρχιτεκτονική της πρωτεύουσας Βαλέτα, μέχρι την κουζίνα και τις γιορτές, αυτό το έθνος εκπέμπει μοναδική γοητεία.

Στο κέντρο της Μεσογείου

Η Μάλτα είναι ένα αρχιπέλαγος στην κεντρική Μεσόγειο, 93 χλμ. νότια της Σικελίας, ανατολικά της Τυνησίας και βόρεια της Λιβύης. Πρόκειται για τη μικρότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο σε πληθυσμό (412.614 κάτοικοι σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009) όσο και σε έκταση (316 τετρ. χλμ.). Μόνο τα τρία μεγαλύτερα νησιά Μάλτα, Gozo και Comino κατοικούνται, ενώ τα μικρότερα νησιά, όπως τα Cominoto, Filfla και St. Paul's, δεν κατοικούνται.

Η «citta umilissima» (ταπεινότατη πόλη)

Η πρωτεύουσα Βαλέτα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και είναι η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που κτίστηκε με σχέδιο, αποτελώντας πρότυπο αρχιτεκτονικής με αρκετά μπαρόκ αρχιτεκτονικής κτήρια στα στενά δρομάκια της και με ένα πρότυπο αποχετευτικό σύστημα.

Στη Βαλέτα, διοργανώνονται πολλά φεστιβάλ, παραστάσεις και συναυλίες, αλλά και εκδηλώσεις στο δρόμο. Το Εθνικό, Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης φιλοξενεί μια εξαιρετικά πλούσια συλλογή προϊστορικών αντικειμένων, ενώ το Πολεμικό Μουσείο στο κάστρο St. Elmo φιλοξενεί κοστούμια εποχής. Στην πρωτεύουσα αξίζει επίσης να δείτε το εντυπωσιακό παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, όπου σήμερα στεγάζονται η κατοικία του προέδρου της Μάλτας και το Κοινοβούλιο και τον καθεδρικό ναό του Αγίου Ιωάννη με την περίτεχνη διακόσμηση σε μπαρόκ στυλ.

Κάντε μια βόλτα στους διάσημους κήπους Baraka, μέσα στα επιβλητικά τείχη της πρωτεύουσας, απ’ όπου θα απολαύσετε μια μοναδική θέα τη πόλης και του λιμανιού της. Όλα τα μονοπάτια του πάρκου, είναι κατάφυτα με λουλούδια και θάμνους, ενώ υπάρχουν επίσης πολλά γλυπτά που απεικονίζουν ήρωες και παραστάσεις της μαλτέζικης ιστορίας.

Tο παλάτι Casa Rocca Piccola αποτελεί ένα ακόμη από τα γνωστότερα αξιοθέατα της Βαλέτα και σήμερα αποτελεί ιδιοκτησία της πασίγνωστης οικογένειας ευγενών de Piros, ενώ το θέατρο Manoel, θεωρείται ένα από τα πιο παλιά διατηρημένα κλειστά θέατρα στην Ευρώπη.

Μdina: η «σιωπηλή πόλη»

Η παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας, η Μdina, βρίσκεται στο κέντρο του νησιού και χαρακτηρίζεται τόσο από μπαρόκ, όσο και από αραβική αρχιτεκτονική, ενώ η μαγική της ατμόσφαιρα δεν έχει αλλοιωθεί από τα πλήθη τουριστών που συρρέουν εκεί.

Στη Μdina διάλεξαν να κτίσουν τις κατοικίες τους οι Ιππότες και σήμερα τα κτίσματα αυτά αποτελούν το ομορφότερο κομμάτι του νησιού. Ο κεντρικός δρόμος της πόλης είναι ο Τriq Villegaignon, που οδηγεί στην πλατεία Τas-Sur, εκεί όπου καταλήγει και το τείχος της πόλης. Απολαύστε την εντυπωσιακή θέα και το μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό της Μόστα και επισκεφτείτε το Ρalazzo de Vilhena, τη θερινή κατοικία του Μεγάλου Μαγίστρου.

Άλλα μέρη που αξίζει να επισκεφτείτε

Η Μάλτα διαθέτει πολύ καλό συγκοινωνιακό δίκτυο, τόσο από τη στεριά, όσο και από τη θάλασσα, με πλοία που οδηγούν σε αρκετές πόλεις, στα μικρότερα νησάκια και σε αμμώδεις παραλίες. Η μεγαλύτερη και πιο πολυσύχναστη παραλία του νησιού είναι η Mellieha, στο βόρειο τμήμα του, με έντονη νυχτερινή ζωή και πολλά ξενοδοχεία.

Από τις νεότερες πόλεις της Μάλτας, η Sliema, παλιότερα ήταν ένα χωριουδάκι ενώ σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα μοντέρνο και τουριστικό παραθαλάσσιο αστικό κέντρο με μια μεγάλη παραλιακή οδό και ακριβά ξενοδοχεία.

Στο δεύτερο φυσικό λιμάνι της Μάλτας, το μικρό ψαροχώρι Marsaxlokk, στα νοτιοανατολικά του νησιού, θα βρείτε πολλές ταβέρνες με φρέσκο ψάρι και θα δείτε αραγμένες τις χαρακτηριστικές, χρωματιστές βάρκες «Luzzu». Tα ζωγραφισμένα «μάτια» στις βάρκες, πιστεύεται ότι προστατεύουν τις βάρκες από τους κινδύνους.

Η πόλη Ραμπάτ στα δυτικά της ξεχωρίζει για τα σπίτια με τις κουκλίστικες προσόψεις, τα οποία προστατεύουν τα αγάλματα των αγίων στις γωνιές. Επίσης αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία του Αγίου Παύλου που κτίστηκε το 1675, με τις κατακόμβες της Αγίας Αγκαθα, του 3ου αιώνα μ.Χ.

Τέλος, επισκεφτείτε την πόλη Vittoriosa (Birgu), τον πρώτο τόπο των Ιπποτών της Μάλτας, στα 1530, με τα πανέμορφα κτήρια, τα πλακόστρωτα δρομάκια και το ενδιαφέρον ναυτικό μουσείο της.

Το γραφικό Gozo και το μικροσκοπικό Comino

Η απόσταση που χωρίζει το Gozo -το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Μάλτας- από το λιμάνι της Cirkewwa, δεν είναι μεγαλύτερη από μισή ώρα, φαίνεται όμως πως η ζωή εδώ είναι διαφορετική. Εδώ βρίσκεται η Ggantija (The Giant’s Tower), ο μεγαλύτερος προϊστορικός ναός της ανθρωπότητας, αλλά και η σπηλιά της Καλυψούς, ένα εντυπωσιακό δημιούργημα της Φύσης πάνω από το θαλάσσιο κόλπο της Ramla όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, η νύμφη Καλυψώ έζησε επτά χρόνια με τον αγαπημένο της Οδυσσέα.

Το νησάκι Comino –ανάμεσα στη Μάλτα και το Gozo- είναι γνωστό για την ηρεμία και την απομόνωση που προσφέρει και έχει μόνιμο πληθυσμό λιγότερους από 10 κατοίκους! Στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και οι ακτές και οι θάλασσές του αποτελούν παράδεισο για τους windsurfers, τους δύτες και τους περιπατητές. Το καλύτερο ίσως σημείο του νησιού, είναι το Blue Lagoon, ένα απάνεμο λιμανάκι με γαλαζοπράσινη θάλασσα και άσπρη άμμο, που θυμίζει πολύ… Μαλδίβες. Το Comino έχει αποτελέσει συχνά σκηνικό για ταινίες, όπως οι: Troy, The Count Of Monte Cristo και Swept Away.

Μαλτέζικη κουζίνα

Όπως και ολόκληρο το νησί, η κουζίνα της Μάλτας έχει επηρεαστεί από διάφορους πολιτισμούς που πέρασαν από το νησί, αποτελώντας ένα ενδιαφέρον μίγμα σικελικής, μαυριτανικής και τοπικής προέλευσης.

Περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία ψαριών, αλλά και κρεατικών. Δοκιμάστε fenek, κουνέλι με σπαγγέτι σιγοψημένο σε κρασί, ψαρόσουπα, lampuki (δελφινόψαρο) καθώς και το νόστιμο κατσικίσιο τυρί. Περίοπτη θέση στο μαλτέζικο τραπέζι έχουν και τα λαχανικά εποχής.

Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το τοπικό λικέρ Bajtra, που φτιάχνεται από εκχύλισμα φραγκόσυκου.

clickatlife.gr

http://kosmoskaipolitismos.blogspot.gr

Γη του Πυρός: Γιατί ονομάστηκε έτσι;

Γη του Πυρός (Tierra Del Fuego) ονομάζεται ένα αρχιπέλαγος το οποίο βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής και αποτελείται από τη Μεγάλη Νήσο που είναι χωρισμένη μεταξύ Χιλής και Αργεντινής, καθώς και άλλα μικρότερα νησιά. Πως όμως πήρε το “ποιητικό” αυτό όνομα που εξάπτει την φαντασία;

Η συγκεκριμένη περιοχή ονομάστηκε “Γη του Πυρός” από τον Μαγγελάνο που την ανακάλυψε το 1520, ο οποίος επέλεξε αυτόν τον τίτλο αφού στις ακτές παρατήρησε πολλές φωτιές αναμμένες από τους ιθαγενείς.
Σύμφωνα με παλιές διηγήσεις ναυτικών, σ’ αυτό τον παγωμένο και ανεμοδαρμένο τόπο οι κάτοικοι δεν είχαν σπίτια, ούτε καν ρούχα, και για να ζεσταθούν έκαιγαν ξύλα μέρα-νύχτα. Μάλιστα, ο Κάρολος Δαρβίνος περιγράφει τον πρωτόγονο αυτό λαό που συγκεντρωνόταν γύρω από τις φωτιές, στο βιβλίο του “Το Ταξίδι του Μπιγκλ” (1839).


πηγή   www.otherside.gr

Το αίνιγμα της Νήσου του Πάσχα!

Ποιοί, πότε και γιατί δημιούργησαν τους λίθινους γίγαντες στη Νήσο του Πάσχα; Ποιους απεικονίζουν; Πώς κατάφεραν να τα μεταφέρουν; Αποτελούν προϊόντα κάποιου άγνωστου πολιτισμού; Τι ανάγκασε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν το νησί και πότε; Κρύβουν μέσα τους κάποιο μήνυμα που δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να αποκωδικοποιήσουμε; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αινίγματα που περιβάλλουν αιώνες τώρα τα αγάλματα της Νήσου του Πάσχα...


Η ανακάλυψη του νησιού.

Ο Ολλανδός εξερευνητής Γιάκομπ Ρογκεβέεν, ξεκίνησε το 1721 ένα περιπετειώδες ταξίδi αναζήτησης της Νότιας Ηπείρου - όπως την αποκαλούσαν τότε. Ήταν 6 Απριλίου του 1722 όταν εμφανίστηκε μπροστά του ένα μικρό νησάκι 118 τ. χιλιομέτρων, μέσα στον ειρηνικό Ωκεανό. Την ημέρα εκείνη εορταζόταν το Πάσχα κι έτσι αυθόρμητα ο Ρογκεβέεν έδωσε στην περιοχή την ονομασία "Νησί του Πάσχα".

Όταν ο ίδιος και το πλήρωμά του αποβιβάστηκαν στη στεριά, αντίκρυσαν ένα έρημο ξερονήσι με 2.000 περίπου κατοίκους σε ημιάγρια κατάσταση. Αυτό που τους άφησε άφωνους ήταν τα τεράστια μονολιθικά αγάλματα που υπήρχαν διάσπαρτα σε όλο το νησί!

Τουλάχιστον 200 από αυτά ήταν τοποθετημένα σε πέτρινες πλατφόρμες κατά μήκος της παραλίας και γύρω στα 800 ακόμη κείτονταν σε διάφορα σημεία! Τα αγάλματα που ήταν στημένα όρθια, έδιναν την εντύπωση πως είχαν κατασκευαστεί απευθείας πάνω στο βράχο και ύστερα είχαν μεταφερθεί και τοποθετηθεί στην παραλία.

288 χρόνια μετά, κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά τον σκοπό κατασκευής των αγαλμάτων! Πρόκειται για περίπου 1000 λίθινους "γίγαντες", moai το όνομά τους, διαφορετικού μεγέθους με τον μεγαλύτερο να φτάνει τα 20 μέτρα ύψος και 250 τόνους βάρος! Και τα μυστήρια δεν εξαντλούνται εδώ!

Κανίβαλοι οι κάτοικοι του νησιού!

Μελέτες που έγιναν στην περιοχή, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάποτε το νησί ήταν καλυμμένο από δάση, με μεγάλα δέντρα και πολλούς γιγάντιους φοίνικες. Όπως όλα δείχνουν οι κάτοικοι έκοβαν χωρίς μέτρο την βλάστηση και την χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή σπιτιών αλλά και εργαλείων. Το μεγαλύτερο όμως μέρος των δέντρων χρησιμοποιήθηκε μάλλον για να μεταφέρουν τα moai, στα σημεία που έπρεπε να ανυψωθούν.

Όταν τα δάση καταστράφηκαν εντελώς, οι πυκνές βροχοπτώσεις διάβρωσαν το έδαφος και μετέτρεψαν το νησί σε μία ξερή άγονη γη! Οι κάτοικοι, ήρθαν αντιμέτωποι με την πείνα αφού τα αγαθά ήταν είδος προς εξαφάνιση, γεγονός που τους οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο! Μην έχοντας άλλη επιλογή, πολλοί από αυτούς στράφηκαν στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν!


 


Το μυθικό ον, Ουόκε και η χώρα Χίβα.

Και αν η άφιξη των πρώτων ευρωπαίων εξερευνητών στο νησί, είναι πέρα για πέρα αληθινή, υπάρχει μία άλλη που από κάποιους αντιμετωπίζεται ως μυθική, ενώ για άλλους αποτελεί τη λύση του μυστηρίου. Σύμφωνα με αυτήν, ένα υπεράνθρωπο ον που ονομαζόταν Ουόκε, έφτασε πριν από εκατομμύρια χρόνια στο Νησί του Πάσχα, από την χώρα του, τη Χίβα. 

Στόχος του, να καταστρέψει ολοκληρωτικά το νησάκι! Αντί να συμβεί αυτό όμως μία θεομηνία χτύπησε τη δική του πατρίδα και ανάγκασε τους 300 κατοίκους της να τον ακολουθήσουν και να βρουν καταφύγιο στην Νήσο του Πάσχα. Εκεί δημιούργησαν αυτά τα τεράστια αγάλματα, τα οποία με κάποιο άγνωστο τρόπο θα τους προφύλασσαν από μια νέα καταστροφή όπως εκείνη που είχε εξαφανίσει τη Χίβα!

Επιχείρησαν να φτιάξουν ένα αντίστοιχο άγαλμα, σήμερα...

Το 1955 επισκέφτηκε την νήσο του Πάσχα ο εθνολόγος Θορ Χιέγερνταλ, με σκοπό να ερευνήσει το αίνιγμα της κατασκευής των λίθινων "γιγάντων". Τα περισσότερα από τα 200 αγάλματα που οι πρώτοι ευρωπαίοι εξερευνητές είχαν αντικρύσει κάποτε σε όρθια θέση, ήταν τώρα πεταμένα στη γη, θαρρείς και οι κάτοικοι είχαν βαλθεί να τα καταστρέψουν!

Ο Χιέγερνταλ μαζί με την ομάδα του είχαν επιχειρήσει να λαξεύσουν ένα νέο moai , χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι βράχου και κάποια πρωτόγονα εργαλεία που ανακάλυψαν στην περιοχή. Οι γλύπτες προσπαθούσαν επί 15 ημέρες να δώσουν στον βράχο μια μορφή που να μοιάζει έστω και λίγο στα λίθινα αγάλματα! Μάταιος κόπος! 

Υπερδυνάμεις και θρύλοι!

Το βασικό ερώτημα που προσπαθούν να απαντήσουν εδώ και χρόνια οι ερευνητές είναι γιατί οι κάτοικοι του νησιού, κατεβαλαν τόση προσπάθεια και κόπο για να φτιάξουν κάτι που με τις σημερινές γνώσεις μοιάζει χωρίς καμμία αξία!

Ένας θρύλος λέει πως οι μάγοι της φυλής είχαν μια "πνευματική υπερδύναμη" η οποία ονoμαζόταν "μανά". Μέσω κάποιας ιεροτελεστίας , συγκέντρωναν την "υπερδύναμή" τους σε έναν ιερό λίθο, ο οποίος τους βοηθούσε να κάνουν τα μεγαλιθικά αγάλματα να πετούν!! Με αυτόν τον τρόπο τα μετέφεραν χωρίς κόπο από τη μία ακρη του νησιού στην άλλη!

 


Σχημάτιζαν με το βλέμμα τους πυραμίδα

Ένα άλλο σημείο που έχει απασχολήσει έιναι το γεγονός ότι από τα 1000 αγάλματα μόνο τα 7 κοιτούν προς τη θάλασσα, ενώ όλα τα υπόλοιπα επικεντρώνουν την "ματιά" τους σε ένα σημείο προς τον ουρανό. Γι αυτό άλλωστε το νησί ονομάζεται και "Μάτα Κι Τε Ράνι" που θα πει "Μάτια Που Κοιτούν Τον Ουρανό".

Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως τα βλέμματα των αγαλμάτων σχηματίζουν νοητές γραμμές που ενωμένες δημιουργούν το σχήμα μιας πυραμίδας, ακριβώς πάνω από το κέντρο του νησιού! Υποθέτουν πως με αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι είχαν δημιουρήσει στο σημείο αυτό μια υπερσυγκέντρωση ενέργειας, έναν "ομφαλό" δύναμης!

Λίθινοι "αστρονόμοι";

Το βλέμμα των moai είναι ορατό από μεγάλη απόσταση αφού στα μάτια τους έχουν τοποθετηθεί κοράλλια! Η εικόνα που δίνουν είναι πως στέκονταν εκεί και παρατηρούσαν το σύμπαν σαν λίθινοι "αστρονόμοι"! Πολλά δε από τα αγάλματα είναι προσανατολισμένα σε θέσεις που καθορίζονταν από το θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως μάλλον οι κάτοικοι τελούσαν με αυτά λατρευτικές τελετουργίες και μυστήρια αφιερωμένα στον Ήλιο και τα αστέρια!

Η οικονομική κρίση χτυπάει και τους moai της Νήσου του Πάσχα!

Σήμερα στην περιοχή της Ράπα Νούι, όπως είναι το πολυνησιακό όνομα του νησιού, υπάρχουν περίπου 50 moai, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί σε οριζόντια στάση προκειμένου να εκτεθούν στους επισκέπτες.

Τα υπόλοιπα αγάλματα πραμένουν διάσπαρτα στο Νησί, περισσότερα από 900 στον αριθμό, τα οποία είναι είτε πεσμένα στο έδαφος , είτε θαμμένα, κυρίως στην περιοχή του λατομείου στο λόφο Ράνο Ραράκου, εκεί όπου οι πρώτοι κάτοικοι εξόρυξαν την πρώτη ύλη και σμίλεψαν τα αγάλματα.

Οι 4000 κάτοικοι του νησιού επιθυμούν την προσέλευση τουριστών, αφού αυτή αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων τους. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η τουριστική κίνηση διαρκώς αυξάνεται αφού από 9.000 επισκέπτες το 1990, έφτασε τους 45.000 για το 2007!

Οι αρχαιολόγοι πιέζουν για περαιτέρω εργασίες αποκατάστασης στην περιοχή αλλά οι τοπικές αρχές δεν δείχνουν πρόθυμες για κάτι τέτοιο "Δεν θέλουμε να γίνουμε ένα αρχαιολογικό θεματικό πάρκο, μια Ντίσνεϊλαντ των Μοάι", απαντάει ένας από τους δημάρχους του νησιού!

"Ο μεγάλος αριθμός των αγαλμάτων είναι ευλογία και κατάρα. Πολλά έχουν ήδη καταστραφεί, αλλά λόγω του μεγάλου αριθμού θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασιστεί ποια θα σωθούν και ποια όχι", υποστηρίζει από την πλευρά της η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Τζο Αν Τίλμπουργκ, που είναι επικεφαλής του Σχεδίου για τα Αγάλματα της Νήσου του Πάσχα.

Το πρόβλημα είναι πως το κόστος συντήρησης και αποκατάστασης των αγαλμάτων είναι τεράστιο, αφού φτάνει τα 500.000 δολάρια το καθένα! Αν υπολογίσει κανείς ότι τουλάχιστον 500 moai περιμένουν τη σειρά τους για εργασίες αναστήλωσης, αντιλαμβάνεται αμέσως πως είναι πολύ πιθανό τις επόμενες δεκαετίες οι λίθινοι γίγαντες να εξαφανιστούν χωρίς ποτέ να μάθουμε την αλήθεια γι αυτούς!


πηγή  pyles.tv

http://kosmoskaipolitismos.blogspot.gr/

Τι διαφορές έχει ο Νότιος από το Βόρειο Πόλο;

Λίγα είναι τα κοινά στοιχεία των πλέον αφιλόξενων περιοχών του πλανήτη.
Δύο από τις πλέον αφιλόξενες περιοχές του πλανήτη μας, που ταυτόχρονα υπό μία έννοια μπορούν να χαρακτηριστούν και άκρα του, είναι ο Νότιος και ο Βόρειος Πόλος.

Παρά τις ομοιότητες που οι περισσότεροι γνωρίζουν με προεξέχουσα αυτή της ύπαρξης των πάγων και του πολικού ψύχους, υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφορές μεταξύ αυτών των δύο που είναι λιγότερο γνωστές.

Ακολουθούν ορισμένες από τις βασικότερες διαφορές του Νότιου και Βόρειου Πόλου.

Το λιώσιμο των πάγων

Οι πάγοι στην αρκτική περιοχή του Βόρειου Πόλου, ακολουθούν ένα περιοδικό κύκλο κάθε χρόνο καθώς σχεδόν η μισή σχεδόν ποσότητα λιώνει κάθε καλοκαίρι, ενώ ξαναπαγώνει το χειμώνα για να αποκτήσει ξανά το ίδιο μέγεθος. Φυσικά ο φυσιολογικός αυτός κύκλος, έχει διαταραχθεί από την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη καθώς η ποσότητα του πάγου που λιώνει είναι μεγαλύτερη από αυτή που δημιουργείται.

Αντίθετα, στην Ανταρκτική οι πάγοι διατηρούν την ίδια μορφή σε ολόκληρη σχεδόν τη διάρκεια του έτους. Και σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για λιώσιμο των πάγων εξαιτίας της υπερθέρμανσης.

Η τρύπα του όζοντος

Μεγάλου μεγέθους είναι η τρύπα του όζοντος που παρατηρείται πάνω από την Ανταρκτική. Αν και στο Βόρειο Πόλο δεν έχει παρατηρηθεί ανάλογο κενό, το στρώμα του όζοντος γίνεται όλο και πιο λεπτό.

Το κρύο

Οι θερμοκρασίες που επικρατούν στο Νότιο Πόλο, είναι κατά πολύ χαμηλότερες από αυτές του Βόρειου. Ο μέσος όρος θερμοκρασίας στην Ανταρκτική για ένα έτος, αγγίζει τους -49 βαθμούς Κελσίου, ενώ στην Αρκτική μόλις -34.

Πολικές αρκούδες και πιγκουίνοι

Αντίθετα απ’ ότι πολλοί πιστεύουν, τα δύο αυτά είδη ζώων δεν μοιράζονται τις ίδιες περιοχές. Οι πιγκουίνοι ζουν στην Ανταρκτική, ενώ αντίθετα οι πολικές αρκούδες στο Βόρειο Πόλο. Αν τα δύο είδη ζούσαν στην ίδια περιοχή, τότε η αναζήτηση τροφής από τις αρκούδες θα ήταν εύκολη υπόθεση μιας και οι πιγκουίνοι θα αποτελούσαν μιας πρώτης τάξεως γεύμα!

Ο μαύρος χρυσός

Τα μισά σχεδόν αποθέματα πετρελαίου σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της αρκτικής. Αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αποθέματα μπορεί να υπάρχουν και στην Ανταρκτική, διεθνής συμφωνίες καθιστούν πιο δύσκολη νομικά την έρευνα και εκμετάλλευση του από διάφορες χώρες.

Ανθρώπινη παρουσία

Η Ανταρκτική είναι ίσως το μόνος έδαφος επί της Γης που δεν ανήκει σε κανέναν! Διεθνής συμφωνία προβλέπει πως το έδαφος της μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για επιστημονικούς και ειρηνικούς σκοπούς. Αντίθετα, περισσότερα από 4 εκατ. άνθρωποι ζουν στον αρκτικό κύκλο σε διάφορες πόλεις και χωριά.

Ποσότητες πάγου

Το 90% των πάγων της Γης βρίσκονται στην Ανταρκτική. Με τον τρόπο αυτό διαθέτει το 3/4 των παγκόσμιων αποθεμάτων γλυκού νερού. Όπως γίνεται προφανές, οι ποσότητες πάγου στο αντίθετο άκρο είναι πολύ λιγότερες.

Επιφάνεια

Η αρκτική περιοχή είναι κατά βάση, μια έκταση παγωμένου νερού. Αντίθετα, η μεγαλύτερη έκταση της Ανταρκτικής είναι σε στεριά, με κανονική γεωλογική δομή.

πηγή: newsbeast.gr

8+1 «μυστικά» νησιά όπου θα θέλαμε να... βρεθούμε ναυαγοί!

Αν οι ονομασίες Traena, Pico, Sovalye ή και… Μαθράκι, μόνο νησιωτικούς προορισμούς δε σας θυμίζουν, ανακαλύψτε μαζί μας 8+1 «μυστικά» νησιά που θα αποτελούσαν τα καλύτερα μέρη για να βρεθούμε… ναυαγοί!
Καλή η Ibiza, τα Κανάρια νησιά, η Σικελία και η Μύκονος. Τι θα λέγατε όμως για μερικά πιο άγνωστα –για τους περισσότερους- νησιά που μένουν «κρυμμένα» σε κρυστάλλινα νερά των θαλασσών της γης;

Τι σας «λένε» οι ονομασίες Traena, Pico, Sovalye ή και… Διαπόντια νησιά; Αν σας ακούγονται κάπως «Κινέζικα», διαβάστε παρακάτω και γνωρίστε κρυμμένους νησιωτικούς παραδείσους επί γης που θα αποτελούσαν τα καλύτερα μέρη για να βρεθούμε… ναυαγοί!

Gotland, Σουηδία

Με 800 χλμ. όμορφες ακτές της Βαλτικής, το νησί Gotland είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους Σουηδούς, αλλά παρά το γεγονός ότι είναι το μεγαλύτερο νησί της Σουηδίας, δεν το γνωρίζουν πολλοί ξένοι τουρίστες. Η πρωτεύουσα, Visby, αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, ενώ στο νησί υπάρχει ένα εθνικό πάρκο και πάνω από 100 φυσικά καταφύγια. Το Gotland αποτελεί Ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της φύσης και των δραστηριοτήτων όπως η πεζοπορία, η ποδηλασία, η ιππασία και η κολύμβηση, αλλά και για τους λάτρεις τις ιστορίας, με 100 μεσαιωνικές εκκλησίες και προϊστορικά μνημεία.

Holy Isle, Σκωτία

Στα ανοικτά των δυτικών ακτών της Σκωτίας και πολύ κοντά στο νησί Arran, βρίσκεται το Holy Isle, ένα πνευματικό κέντρο που διευθύνεται από έναν βουδιστή Λάμα. Οι επισκέπτες μπορούν να μείνουν εκεί για μια ημέρα ή περισσότερο, να κάνουν περιπάτους ή να συμμετάσχουν σε πιο πνευματικές αναζητήσεις, λαμβάνοντας μια σειρά μαθημάτων διαλογισμού ή γιόγκα. Το μικρό νησί χωρίζεται σε διάφορες περιοχές, μερικές από τις οποίες αποτελούν καταφύγια για τα πουλιά και τα ζώα.

Traena, Νορβηγία

Οι οδοντωτές κορυφές και οι καταπράσινες κοιλάδες του νησιού Traena, 65 χιλιόμετρα ανοικτά των ακτών της Νορβηγίας, θα ήταν ελάχιστα γνωστά, αν δεν υπήρχε το φεστιβάλ Trenafestival, που θεωρείται «το πιο απομακρυσμένο μουσικό φεστιβάλ στον κόσμο». Μία φορά το χρόνο, καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, φτάνουν σε αυτό το νησί για να παίξουν σε μερικά ασυνήθιστα στάδια, εκ των οποίων το ένα βρίσκεται σε μια σπηλιά. Για να φτάσετε στο νησί, θα πρέπει να πετάξετε προς το Bodo και από εκεί να ταξιδέψετε έξι ώρες με το πλοίο, μέχρι το Traena. Αλλά αξίζει τον κόπο.

Νησιά Egadi, Ιταλία

Πρόκειται για τρία νησιά στα ανοικτά των ακτών της Σικελίας, κοντά στην πόλη Trapani. Αρχικά κατοικήθηκαν από Άραβες και θα δείτε εκεί φρούρια και ρωμαϊκές βίλες. Το πιο ορεινό και λιγότερο πολυσύχναστο νησί είναι το Marettimo. Μπορείτε να επιδοθείτε σε υποβρύχιες καταδύσεις στα κρυστάλλινα νερά ή να κάνετε πεζοπορίες στο ηφαιστειακό έδαφος του νησιού και να απολαύσετε το παραδοσιακό φαγητό.

Comino, Μάλτα

Το Comino είναι ένα μικρό νησί που ανήκει στη Μάλτα. Γνωστό για την ηρεμία και την απομόνωση που προσφέρει, έχει μόνιμο πληθυσμό λιγότερους από 10 κατοίκους! Στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και οι ακτές και οι θάλασσές του αποτελούν παράδεισο για τους windsurfers, τους δύτες και τους περιπατητές. Το καλύτερο ίσως σημείο του νησιού, είναι το Blue Lagoon, ένα απάνεμο λιμανάκι με γαλαζοπράσινη θάλασσα και άσπρη άμμο, που θυμίζει πολύ… Μαλδίβες. Το Comino έχει αποτελέσει συχνά σκηνικό για ταινίες, όπως οι: Troy, The Count Of Monte Cristo και Swept Away.

Pico, Πορτογαλία

Βρίσκεται στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού και ανήκει στις πορτογαλικές Αζόρες , ενώ είναι γνωστό για το ηφαίστειό του Ponta do Pico, το πιο ψηλό βουνό της Πορτγαλίας. Το νησί Pico ήταν από τις τελευταίες ανακαλύψεις του 15ου αιώνα και παραμένει άγνωστο για τους περισσότερους σήμερα. Στο νησί θα δείτε εντυπωσιακούς αμπελώνες και απόκοσμα ηφαιστειακά τοπία.

Νησί Sovalye, Τουρκία

Το νησί Sovalye αποτελεί μέρος μιας σειράς 12 νησιών, αλλά σε αντίθεση με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα, δεν κατοικείται. Βρίσκεται στο εσωτερικό κόλπου του Fethiye, βορειοανατολικά της Ρόδου, 20 λεπτά από το λιμάνι με θαλάσσιο ταξί. Είναι τόσο κοντά στην ακτή, που πολλοί το αγνοούν για πιο μακρινούς προορισμούς. Στο νησί υπάρχει μόνο ένα boutique ξενοδοχείο που βρίσκεται ακριβώς πάνω στα βράχια δίπλα στη θάλασσα και αποτελεί την ιδανική βάση για τους τουρίστες.

Mljet, Κροατία

Σύμφωνα με το μύθο, αυτό το υπέροχο νησί στην Αδριατική Θάλασσα είναι το μέρος όπου ο Οδυσσέας έμεινε για επτά χρόνια ως σκλάβος της αγάπης του για τη νύμφη Καλυψώ. Μύθος ή πραγματικότητα, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν το σπήλαιο όπου ο…. Οδυσσέας χρησιμοποιούσε ως καταφύγιο μετά τον Τρωικό Πόλεμο, ένα δημοφιλές σημείο για ντόπιους και τουρίστες. Σχεδόν τα τρία τέταρτα του νησιού είναι δασική γη, ενώ οι ασβεστολιθικοί σχηματισμοί, δίνουν στο νησί Mljet μια μαγευτική ομορφιά.

Διαπόντια νησιά, Ελλάδα

Βορειοδυτικά της Κέρκυρας, βρίσκονται τρία νησάκια που λίγοι γνωρίζουν: το Μαθράκι, η Ερεικούσα και οι Οθωνοί. Μπορείτε να τα επισκεφτείτε με τακτική συγκοινωνία από την Κέρκυρα και με καΐκια που ξεκινούν από τις περισσότερες παραλίες της βόρειας Κέρκυρας. Χαρακτηρίζονται ως μικροί παράδεισοι και αποτελούν το πιο ακραίο Ελληνικό έδαφος στη Δύση. Οι τουριστικές υποδομές είναι περιορισμένες στα νησιά, αλλά οι ομορφιές τους ανεξάντλητες.

clickatlife.gr

Φλωρεντία, ανεξίτηλα λαμπερή...

Ένα τεράστιο υπαίθριο μουσείο: Αυτό είναι η Φλωρεντία. Ένα μουσείο χωρίς γυάλες και προθήκες. Όλα είναι γύρω σας. Μπορείτε να τα δείτε, να τα ψηλαφήσετε, να τα περπατήσετε. Πάρτε βαθιά ανάσα και αφήστε να σας κατακλύσει ένας διαφορετικός αέρας. Αέρας αναγέννησης.
Αν θες να θαυμάσεις τα έργα του ανθρώπου, πρέπει να ταξιδεύσεις στη Γηραιά Ήπειρο. Μια από τις πρώτες πόλεις που έρχονται στο μυαλό μου προς επίρρωση των παραπάνω είναι η Φλωρεντία, η «πρωτεύουσα» της Αναγέννησης...
Και μόνο αυτός ο «τίτλος» θα αρκούσε για να με πείσει. Δεν μπορεί να είναι «τυχαία» η πόλη που θεωρείται η «πρωτεύουσα» όχι μιας χώρας ή περιοχής, αλλά μιας ολόκληρης περιόδου και μάλιστα μιας από τις σημαντικότερες σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε σήμερα δεν θα ήταν ο ίδιος χωρίς τη Φλωρεντία. Τόσο απλά.

ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ «ΑΣΤΕΡΩΝ»
Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για να περιγράψουν την ομορφιά και τη σημασία της Φλωρεντίας. Λίγα γραμμάρια ακόμα, δεν θα προσθέσουν τίποτα στην αίγλη της, αλλά δεν θα την βλάψουν κιόλας (ελπίζω). Για να κάνω πιο εμφατική την αυτόκλητη και αχρείαστη «υπεράσπισή» της, θα αναφέρω απλώς κάποια ονόματα.

Θα έβρισκε η Αναγέννηση καλύτερο «πλαίσιο» για να αναπτυχθεί από αυτό που της προσέφεραν οι Brunelleschi, Donatello και Masaccio; Η ζωγραφική θα ήταν η ίδια χωρίς τον Botticelli και τον Giotto; Η αρχιτεκτονική και η γλυπτική χωρίς τον Arnolfo και τον Andrea Pisano; Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος χωρίς τον Μακιαβέλι; Η ιταλική γλώσσα αλλά και η παγκόσμια λογοτεχνία χωρίς τον Δάντη, τον Πετράρχη και τον Βοκκάκιο; Η επιστήμη χωρίς τον Γαλιλαίο; Θα ήταν ίδια η αντίληψή μας για τον κόσμο χωρίς τη μεγαλοφυΐα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και του Μιχαήλ Άγγελου;

Είναι ποτέ δυνατόν να «στεγαστούν» όλες αυτές οι προσωπικότητες σε μια πόλη; Κι όμως είναι! Αρκεί να υπάρχει μια φωτισμένη δυναστεία, όπως αυτή των Μεδίκων που θα προσφέρει «γη και ύδωρ» και θα σχηματίσει ένα προστατευτικό κουκούλι, μέσα στο οποίο θα μπορέσουν να μεγαλουργήσουν απερίσπαστοι αυτοί οι στυλοβάτες τους δυτικού πολιτισμού.

ΠΕΡΙ «ΣΤΕΝΤΑΛΙΣΜΟΥ»
Βλέποντας τη Φλωρεντία από μακριά (από το Fiesole, για παράδειγμα) εντυπωσιάζεσαι από το κόκκινο χρώμα των κεραμιδιών που κυριαρχεί μέσα σε ένα τυπικό τοσκάνικο τοπίο ελαιώνων και αμπελιών. Όμως αυτή η αρχική εντύπωση είναι πολύ «φτωχή» σε σχέση με αυτό που σε περιμένει μόλις εισχωρήσεις στα ενδότερα.

Αν είστε λάτρεις του Ωραίου και του Απολύτου (που θα έλεγε και ο Γιάννης Ρίτσος) υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να προσβληθείτε από μια τοπική «ασθένεια», με την κωδική ονομασία «Στενταλισμός». Τα κύρια σύμπτωματα είναι η τάση λιποθυμίας και ο ίλιγγος μπροστά στην εκθαμβωτική ομορφιά της πόλης. Ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής δεν ήταν άλλος από τον περίφημο Γάλλο συγγραφέα Στεντάλ, ο οποίος μόλις αντίκρισε τη Βασιλική του Santa Croce (του Τιμίου Σταυρού, σαν να λέμε) ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν και χρειάστηκε να φύγει υποβασταζόμενος.

Θα χρειαστείτε τουλάχιστον 4-5 μέρες για να «εξερευνήσετε» τη Φλωρεντία με την «ησυχία» σας. Κάτι ακόμα που πρέπει να έχετε υπ' όψιν σας είναι ότι ενδείκνυται για τους οπαδούς της «περιπατητικής» σχολής. Τα περισσότερα από τα εκπληκτικά μνημεία της, βρίσκονται σε μικρή σχετικά ακτίνα. Αφήστε λοιπόν τα αυτοκίνητα κατά μέρος και βυθιστείτε στη μοναδική ατμόσφαιρά της.

ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΩΝ
Ένα καλό σημείο εκκίνησης είναι ο κεντρικός σταθμός των τρένων απέναντι από την επιβλητική εκκλησία της Santa Maria Novella. Ένας από τους λόγους που καθιστούν το συγκεκριμένο σημείο ιδανική αφετηρία είναι και το γεγονός ότι είναι πολύ πιθανό να έχετε επιλέξει για τη διαμονή σας κάποιο από τα δεκάδες ξενοδοχεία-«παλατάκια» που υπάρχουν στη γειτονική Via Nazionale.

 η εκκλησία της Santa Maria Novella 

Από εκεί θα πάρετε τη Via dell' Ariento, θα περάσετε τη Δημοτική Αγορά (που θυμίζει την Boqueria της Βαρκελώνης, αλλά δεν την φτάνει) και το τεράστιο παζάρι έξω από αυτή και θα φτάσετε στη Basilica di San Lorenzo, έναν τεράστιο ναό που εντυπωσιάζει με τη λιτή αρχιτεκτονική του και τη στιβαρή κατασκευή του. Μην αρκεστείτε στην εξωτερική εντύπωση, αλλά από την πίσω πόρτα μπείτε στο υπέροχο αίθριο με τον κήπο και τις καμάρες.

Basilica di San Lorenzo

Επόμενος «στόχος» μια από τις πιο διάσημες πλατείες του κόσμου· η Piazza del Duomo. Για να φτάσετε εκεί πρέπει να διασχίσετε την Borgo San Lorenzo με τα δεκάδες μπιστρό, τρατορίες και τζελατερίες που θα σας δελεάσουν. Είναι λίγο «τουριστικά» τα μαγαζιά, αλλά μια bistecca alla fiorentina, εκτός από χορταστική, είναι και απόλαυση για τον ουρανίσκο. Ευκαιρίας δοθείσης, να σας υπενθυμίσω πως στην Ιταλία δεν ακολουθούν τα ελληνικά ωράρια, και μετά τις 12 τα μεσάνυχτα δεν θα βρείτε σχεδόν τίποτα ανοιχτό.

Piazza del Duomo

PIAZZA DEL DUOMO
Πρώτα θα συναντήσετε ένα από τα παλιότερα κτήρια της πόλης, το Βαπτιστήριο. Αν και υπήρχε ήδη από τον 5ο μ.Χ. αιώνα, τη σημερινή του μορφή πήρε τον 11ο μ.Χ αι. Αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, εντυπωσιάζει με τις εξαιρετικές τοιχογραφίες του και τις υπέροχες, μπρούτζινες πύλες του.

 το Βαπτιστήριο, εσωτερική θέα 

Η πιο εκτυφλωτική από όλες είναι η ανατολική, αυτή που «βλέπει» προς τον καθεδρικό, η επονομαζόμενη και «Πύλη του Παραδείσου». Στα δέκα εκπληκτικά χαρακτικά που την κοσμούν, παρουσιάζονται «στιγμιότυπα» από την Παλαιά Διαθήκη.

  η «Πύλη του Παραδείσου» 

Στη συνέχεια η ματιά σας θα περιπλανηθεί στο πανύψηλο (82 μ.) καμπαναριό που άρχισε να κατασκευάζεται το 1334 σε σχέδια του περίφημου Giotto και ολοκληρώθηκε μετά το θάνατο του εμπνευστή του. Μπορείτε να ανεβείτε τα 414 σκαλοπάτια του και να απολαύσετε την ανεπανάληπτη πανοραμική θέα του καθεδρικού (Duomo), του εκθαμβωτικού θόλου αλλά και ολόκληρης της πόλης.

Αφού ολοκληρώσετε την περιήγησή σας στον καθεδρικό, θα κατευθυνθείτε προς το επίκεντρο της πολιτικής ζωής -τότε και τώρα- την Piazza della Signoria. Πριν όμως από αυτό αξίζει να κάνετε μια στάση στην Piazza della Republica, όπου εκτός από τις υπέροχες αψίδες θα βρείτε μερικά από τα καλύτερα cafés της πόλης.

Piazza della Republica

Πολύ κοντά βρίσκεται η Νέα Αγορά (Mercato Nuovo) που κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα και αποτελούσε το «θησαυροφυλάκιο» της πόλης. Σήμερα, εκεί θα βρείτε συγκεντρωμένα εργαστήρια λαϊκής τέχνης, καταστήματα με σουβενίρ, αλλά και τη Fontana del Porcellino, όπου επιβάλλεται να ρίξετε ένα κέρμα, αν επιθυμείτε να επιστρέψετε κάποτε στη Φλωρεντία.

Fontana del Porcellino

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
Η Piazza della Signoria (πλατεία της Γερουσίας) ήταν για αιώνες το κέντρο λήψης των αποφάσεων, καθώς εκεί βρίσκεται το Palazzo Vecchio (Παλιό Παλάτι). Είναι όμως ταυτόχρονα μια υπαίθρια έκθεση γλυπτικής. Η Loggia della Signoria, μια ειδική εξέδρα που κατασκευάστηκε τον 14ο αιώνα για δημόσιες εκδηλώσεις «καταλήφθηκε» στην πορεία από υπέροχα αγάλματα που βρήκαν καταφύγιο κάτω από τις αψίδες της. Εξαιρετικό δείγμα γλυπτικής είναι επίσης το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Fontana di Neptuno), ακριβώς δίπλα από το παλάτι.

Piazza della Signoria

Το Palazzo Vecchio με τον επιβλητικό Πύργο του Arnolfo (Torre d' Arnolfo) να φτάνει τα 94 μ. ύψος, να αποτελεί ένα ακόμα σύμβολο της πόλης που συναγωνίζεται σε αίγλη τον καθεδρικό. Σήμερα στεγάζει το Δημαρχείο της πόλης, όμως οι περισσότεροι χώροι του έχουν μείνει όπως την εποχή που οι Μέδικοι κινούσαν από εδώ τα ηνία της πόλης, πριν «μετακομίσουν» στην άλλη μεριά του ποταμού Arno, στο Palazzo Pitti.

Palazzo Pitti

Ακριβώς δίπλα από το παλιό παλάτι, βρίσκεται το Palazzo degli Uffizi, που στεγάζει την περίφημη Uffizi Gallery, τη σημαντικότερη ίσως συλλογή έργων αναγεννησιακής τέχνης παγκοσμίως. Αποτελούσε την ιδιωτική συλλογή της οικογένειας των Μεδίκων, ώσπου το τελευταίο μέλος της οικογένειας, η Anna Maria Ludovica, την δώρισε στην πόλη υπό τον όρο τα έργα να μη φύγουν ποτέ από τη Φλωρεντία. Στη μακρόστενη πλατεία έξω από την Uffizi Gallery, δεκάδες πλανόδιοι καλλιτέχνες προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη λάμψη των αναγεννησιακών «προκατόχων» τους και να δελεάσουν κάποιους από τους 1,5 εκατ. επισκέπτες. Είναι πάντως αξιοθαύμαστη η ταχύτητα με την οποία τα μαζεύουν, όταν «σκάσει μύτη» η αστυνομία.

 ποταμός  Arno 

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ARNO
Και φτάνουμε στο αγαπημένο μου σημείο της πόλης, αυτό που εκτείνεται στις δύο όχθες του ποταμού Arno, ο οποίος το 1966 πλημμύρισε και κόντεψε να «πνίξει» ολόκληρη την πόλη. Σε πολλά σημεία της Φλωρεντίας, θα δείτε πάνω σε κτήρια -σε ύψος πολλές φορές 3-4 μέτρων- σημάδια να δείχνουν μέχρι που είχε φτάσει η στάθμη του νερού, προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές. Ευτυχώς, με πολύ κόπο και χρήμα, η πόλη επανήλθε στην πρότερη κατάσταση. Εδώ θα δείτε και το πιο όμορφο -κατά την ταπεινή μου γνώμη- στολίδι της πόλης, το Ponte Vecchio (παλιά γέφυρα). Ως και οι Ναζί την σεβάστηκαν αυτή τη γέφυρα και ήταν η μόνη που δεν ανατίναξαν, όταν αποχώρησαν από τη Φλωρεντία.

Στην απέναντι πλευρά του ποταμού εκτείνεται το τμήμα της πόλης που ονομάζεται Oltrarno (σημαίνει «πέρα από τον Arno»). Εδώ, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε το Palazzo Pitti, όπου εκτός από τους πολυτελείς χώρους του παλατιού θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε δύο εκθέσεις ζωγραφικής, μια έκθεση κοστουμιών, ένα μουσείο πορσελάνης και το Giardino di Boboli, τον πανέμορφο κήπο του παλατιού. Από εδώ, και αφού διασχίσετε υπέροχους δενδροφυτεμένους δρόμους, θαυμάζοντας δεξιά και αριστερά εντυπωσιακές επαύλεις και βίλες στη φλωρεντίνικη «Εκάλη», θα φτάσετε στο καλύτερο «παρατηρητήριο» της πόλης, στην Piazzale Michelangelo.

Απολαύστε το αλησμόνητο πανόραμα της πόλης, έχοντας όλα τα σημαντικά αξιοθέατα στα πόδια σας και όταν επιστρέψετε στην Ελλάδα, προσπαθήστε να περιγράψετε την εμπειρία στους φίλους σας. Θα διαπιστώσετε ότι τα καλολογικά στοιχεία και ο υπερθετικός βαθμός απλώς δεν θα είναι αρκετά.

Duomo, εσωτερικό

DUOMO
Ο καταπληκτικός γιγάντιος τρούλος είναι αυτός που κυριαρχεί και αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν της πόλης. Πέρα από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του, εξακολουθεί να εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα ως ανυπέρβλητο τεχνικό επίτευγμα. Με διάμετρο 41,5 μ. και βάρος που φτάνει τους 27.000 τόνους δεν προτείνεται σε «Γαλάτες» που φοβούνται μήπως πέσει ο ουρανός και τους πλακώσει.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1420 σε σχέδια του Brunelleschi, ο οποίος κατέφυγε σε ένα συνδυασμό καινοτόμων και παραδοσιακών τεχνικών για να ολοκληρώσει το magnum opus του. Εσωτερικά διακοσμήθηκε από τους Vasari και Zuccari με μια γιγαντιαία τοιχογραφία που αναπαριστά τη Δευτέρα Παρουσία.

Μπορείτε να ανέβετε (με είσοδο πάντα), σκαρφαλώνοντας 440 απότομα σκαλοπάτια και περνώντας μέσα από σκοτεινές και στενές στοές. Όταν όμως φτάσετε στην κορυφή, έστω και λαχανιασμένοι, θα νιώσετε προς στιγμή κυρίαρχοι της πόλης. Το κατέβασμα δεν είναι λιγότερο επίπονο, θα έχετε όμως χρόνο να ξεκουραστείτε περιμένοντας στην ουρά για να δείτε τον καθεδρικό από μέσα (κι άλλο εισιτήριο!) Όσο περιμένετε τη σειρά σας, απολαύστε την περίτεχνη πρόσοψη με τα πράσινα, ροζ και λευκά μάρμαρα, αλλά και τα υπέροχα γλυπτά. Μόλις τα καταφέρετε να μπείτε μέσα, θα μείνετε άφωνοι από το μέγεθος του ναού (155 μέτρα μήκος, 90 μέτρα πλάτος), τις υπέροχες τοιχογραφίες και τα εκθαμβωτικά βιτρώ.

Αν θέλετε μπορείτε να επισκεφθείτε και την Κρύπτη, κάτω από το ναό, πληρώνοντας ένα ακόμα εισιτήριο. Εν ολίγοις, αν θέλετε να δείτε ολόκληρο το «συγκρότημα» του καθεδρικού (μαζί με το καμπαναριό του Giotto), θα πρέπει να πληρώσετε 4 (ολογράφως: τέσσερα) διαφορετικά εισιτήρια που θα σας στοιχίσουν συνολικά γύρω στα 20 ευρώ κατ' άτομο. Έλεος, γείτονες!

PONTE VECCHIO
Πήρε τη σημερινή της μορφή τον 14ο αιώνα, όταν η σημερινή εξαίσια πέτρινη κατασκευή αντικατέστησε την παλιότερη ξύλινη γέφυρα. Φιλοξενούσε ανέκαθεν εμπορικά καταστήματα, τα περισσότερα από τα οποία ήταν είτε κοσμηματοπωλεία είτε καταστήματα καλλυντικών (διαβάστε «Το άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ).

Ponte Vercchio

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γέφυρα ήταν αφιερωμένη στην ικανοποίηση της γυναικείας ματαιοδοξίας. Λέγεται ότι οικονομική έννοια της χρεωκοπίας στα αγγλικά (bankruptcy) έχει τις ρίζες της εδώ. Όταν κάποιος από τους εμπόρους δεν μπορούσε να πληρώσει τους φόρους, έβλεπε τον πάγκο του («banco») να θρυμματίζεται («rotto») από τους στρατιώτες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να πουλήσει το εμπόρευμά του. Κάθε συσχέτιση της χρεωκοπίας με την προσπάθεια ικανοποίησης της γυναικείας ματαιοδοξίας είναι συμπτωματική και κυρίως κακόβουλη.

travelstyle.gr