του Γιώργου Χατζηγιαννάκη*
Ενας από τους πρωτοπόρους της αναβίωσης και ανανέωσης της σαντορινιάς κουζίνας μας μιλάει για όσα βρίσκονται πίσω από την προβεβλημένη «βιτρίνα» του νησιού, που φιγουράρει ανάμεσα στους κορυφαίους προορισμούς του κόσμου: ιστορία, προϊόντα, άθικτες γωνιές.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Β. ΖΑΒΟΣ
Πρωτοήρθα στη Σαντορίνη το 1973, την ερωτεύτηκα και ο έρωτας εξελίχτηκε σε «γάμο», επένδυση, έργο και σχέση ζωής. Ισως επειδή, προερχόμενος από οικογένεια προσφύγων, δεν είχα δικό μου τόπο, την έκανα «νησί μου». Τότε, βέβαια, ήταν εντελώς διαφορετική - καμία σχέση με τον προορισμό που έχει γίνει brand name πιο αναγνωρίσιμο και από την ίδια την Ελλάδα και φιγουράρει στις λίστες των καλύτερων στον κόσμο. Εβλεπες ακόμα ερείπια από το σεισμό του '56, λιγοστά κρουαζιερόπλοια περνούσαν από τα Φηρά, στην Οία υπήρχε μόνο ένα υποτυπώδες ξενοδοχείο και πολλοί επισκέπτες διανυκτέρευαν όπου έβρισκαν, ακόμη και σε ταράτσες. Παράλληλα, είχε εγκαταλειφθεί η γη, αφού η καλλιέργειά της ήταν ασύμφορη. Ακόμη και τα εργοστάσια ντομάτας, που μέχρι τη δεκαετία του '60 έβγαζαν τον καλύτερο πελτέ, είχαν μετακομίσει σε πιο παραγωγικά μέρη.
Μαζί με την παραγωγή, το νησί είχε χάσει τη γαστρονομική του ταυτότητα, καθώς με την ανάπτυξη του τουρισμού επικράτησε η ίδια «εύκολη» λογική με την υπόλοιπη Ελλάδα. Οι ταβέρνες ήταν σε καθεστώς διατίμησης και κοίταζαν να βγάλουν κέρδος από τα λεγόμενα «σπέσιαλ» πιάτα, που ήταν κατά κανόνα ξενόφερτα - καρμπονάρες, σαλάτες του σεφ κ.λπ. Δεν τον συνέφερε τον άλλον να σερβίρει γεμιστά. Ακόμη κι εγώ, το '86, όταν άνοιξα τη «Σελήνη» στα Φηρά, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ο ξένος δεν ενδιαφέρεται να φάει εδώ φιλέτο α λα κρεμ, που βρίσκει καλύτερο στον τόπο του. Από την επόμενη κιόλας χρονιά, κάναμε στροφή στην ντόπια κουζίνα. Είχαμε μάλιστα δύο καταλόγους, τον ένα με πιάτα σαντορινιά και ελληνικά, για τους ξένους, και τον άλλον με διεθνή, για τους Ελληνες. Γιατί δεν μπορούσα σε ένα μαγαζί πολυτελείας να σερβίρω στον Ελληνα φάβα, που ήταν το βασικό προϊόν του νησιού για χιλιάδες χρόνια. Είχε εξοστρακιστεί, τη θεωρούσαν το πιάτο του φτωχού. Μόνο ο Νικόλας στα Φηρά τη μαγείρευε.
Κάπως έτσι ξεκινήσαμε να ψάχνουμε τις συνταγές των παλιών νοικοκυρών, που είχαν βρει δεκάδες τρόπους να μεταμορφώνουν αυτό το μοναδικό όσπριο: σε σούπες και κεφτέδες, σε ομελέτες, με μελιτζάνες, με ρύζι, με λίγο χοιρομέρι, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Αναζητούσαμε τρόπους να τις ανανεώσουμε, να τις φέρουμε πιο κοντά στη σύγχρονη εποχή και στα γούστα των ξένων, που ανέκαθεν αποτελούσαν την κύρια πελατεία του νησιού. Μέχρι σήμερα, όσο κι αν την έχουμε παιδέψει -κάνοντας από τάρτες μέχρι παγωτό-, μοιάζει ανεξάντλητη: πέρυσι παρουσιάσαμε μαγιονέζα με φάβα, φέτος νιόκι φάβας… και οι πειραματισμοί συνεχίζονται.
Βέβαια, το πρόβλημα των ντόπιων πρώτων υλών δεν ήταν εύκολο να ξεπεραστεί. Δεν υπήρχε ενδιαφέρον, οι εκτάσεις είναι περιορισμένες και «δύσκολες», η παραγωγή μικρή - ακόμη και σήμερα, τις καλές χρονιές, το ντοματάκι, που πάει να γίνει ΠΟΠ, με το ζόρι φτάνει τους 200 τόνους. Οι παραγωγοί είχαν στραφεί στα περίφημα ενοικιαζόμενα, γιατί ήταν πιο εύκολη και κερδοφόρος δραστηριότητα, και αυτό οδήγησε σε μια αστικοποίηση που συνεχίζεται ώς τις μέρες μας: χτισμένη κάθε σπιθαμή της Καλντέρας και η ενδοχώρα να οικοπεδοποιείται σε βάρος της προηγούμενης.
Τομή στην προβολή των προϊόντων του νησιού ήταν η έλευση της Οινοποιίας Μπουτάρη, της πρώτης που ήρθε συνειδητά και οργανωμένα να «πουλήσει» Σαντορίνη και να εκσυγχρονίσει την παραγωγή, να κάνει συνέδρια, να καλέσει δημοσιογράφους. Η εξέλιξη του κρασιού, στην οποία συνέβαλαν τόσο ο Συνεταιρισμός όσο και τα υπόλοιπα οινοποιεία, μοιραία οδήγησε και στην αναπροσαρμογή της κουζίνας, αφού κρασί και φαγητό πάνε παρέα. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι δεν είχε νόημα να συνεχίζεται το «μαϊμουδίστικο» της Αθήνας, ότι το νησί μπορούσε και έπρεπε να επενδύσει στον γευστικό πλούτο του και στη μοναδικότητά του. Νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Σήμερα, παρότι έχουμε πάνω από 400 σημεία γεύσης, υπολογίζοντας και τα σουβλατζίδικα, δεν είναι παραπάνω από 40 αυτά που δουλεύουν με αυτήν τη φιλοσοφία. Αλλά αυτό το 10% είναι πολύ καλό ποσοστό, όταν σε άλλες τουριστικές περιοχές της Ελλάδας δεν φτάνουν ούτε το 2% τα μέρη όπου μπορείς να απολαύσεις καλή κουζίνα. Σε ό,τι αφορά τις τιμές, ακούω και φίλους μου να παραπονιούνται, όταν πληρώνουν 30 ευρώ κατ' άτομο. Μα τι περιμένεις να φας με λιγότερα; Οταν, π.χ., η φάβα μέχρι πριν από 5 χρόνια ήταν εξ ολοκλήρου «χειροποίητη» και σχεδόν βιολογική, φτάνοντας ακόμη και τα 12 ευρώ χονδρική, το να συμπιέσεις και άλλο τις τιμές σημαίνει ότι ο άλλος θα προτιμήσει να αγοράσει με δύο ευρώ την τουρκική. Ειδικά δε με το Ασύρτικο, αυτή την εξαιρετική, διεθνώς αναγνωρισμένη ποικιλία, θεωρώ ότι είναι χάρισμα να το βρίσκεις με 10 - 12 ευρώ στο ράφι, όσο θα αγόραζες ένα μετριότατο γαλλικό.
Στον αγροτικό τομέα πιστεύω ότι η κρίση θα βοηθήσει. Ηδη τα τελευταία χρόνια οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αυξάνονται. Απαιτείται όμως συνεχές ψάξιμο, σκληρή δουλειά, οργάνωση, τυποποίηση που θα εγγυηθεί την ποιότητα, μεράκι και φροντίδα. Χρειάζεται να μπουν στη δουλειά νέοι άνθρωποι με εξιδείκευση, να πάψουμε σιγά-σιγά να βασιζόμαστε στους ξένους εργάτες, που, αν σήμερα αποφάσιζαν να μας εγκαταλείψουν, θα «παραλύαμε». Δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται η παραγωγή ως πάρεργο.
  |
Οσον αφορά το μέλλον του τουρισμού στη Σαντορίνη και κυρίως την ποιότητά του, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια να μετράμε κεφάλια, άσχετα αν αυτά έρχονται για λίγες ώρες ή για διακοπές. Δεν δημιουργήσαμε μια ποιοτική και πιστή πελατεία, έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε τουρισμό καρτποστάλ: ήρθαμε, είδαμε, φύγαμε. Η ιδιωτική πρωτοβουλία επένδυσε τεράστια ποσά χωρίς δημόσια υποδομή, χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, με ανεξέλεγκτη αδειοδότηση. Τα αποτελέσματα φαίνονται τώρα με την κρίση. Ενα μικρό νησί είμαστε, ένα νησί μουσείο της φύσης, της ιστορίας, της αρχιτεκτονικής. Ενα νησί μοναδικό! Μπορούσαμε να είχαμε ρυθμίσει την εισροή των επισκεπτών, καλύτερα λιγότεροι και ευχαριστημένοι πελάτες παρά πολλαπλάσιοι και ταλαιπωρημένοι.
Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για πολλούς ανθρώπους, από τα πέρατα του κόσμου, το να περάσουν λίγες ημέρες εδώ είναι όνειρο ζωής. Και η Σαντορίνη έχει ακόμα την ικανότητα να τους μαγεύει. Ακόμη κι εγώ, έπειτα από τόσα χρόνια στο νησί, εξακολουθώ να ανακαλύπτω και να απολαμβάνω μέρη που κρατούν ακόμα από την παλιά της γοητεία. Εδώ, στον Πύργο, είμαι ευτυχής. Αξίζει να καθίσεις στο σκιερό καφενείο της Βούλας στην Πλατεία, ίσως το τελευταίο σ' όλο το νησί, να ανέβεις μέχρι το Καστέλι για να απολαύσεις τη θέα, να επισκεφτείς το Πολιτιστικό Χωριό «Η Σαντορίνη που έφυγε» στην παλιά κάναβα του Γιάννη Δρόσου-Χρυσού, για να ανακαλύψεις, μέσα από εκθέματα διαλεγμένα ένα προς ένα, πώς γινόταν η επεξεργασία της ντομάτας και της φάβας, πώς φτιαχνόταν το κρασί? να γνωρίσεις τον λιμνάρη, τον ποχάρη, τους βιολιτζήδες, τον βαρελά, τον γανωματατζή. Αξίζει να κάνεις βόλτα στο Μεγαλοχώρι, που κρατάει σε ένα μεγάλο κομμάτι ανέπαφο το παραδοσιακό, κυκλαδίτικο στοιχείο του. Να πας στο Βόθωνα, για να δεις τις δύο σκαμμένες στο βράχο εκκλησιές, την Παναγία της Σέργεινας και την Παναγία της Τρύπας. Να δεις το Γουλά και τους διατηρητέους ανεμόμυλους στο Εμπορειό, το χωριό που κάποτε επισκέφτηκε ο Ζαν Πολ Σαρτρ και έγραψε τις «Μύγες». Να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα όχι μόνο στην Οία, όπως όλοι, αλλά από το Φάρο στο Ακρωτήρι, που από μόνος του είναι ένα κτίσμα θαυμάσιο. Να μη χάσεις βέβαια την εμπειρία της επίσκεψης στην Προϊστορική Πόλη του Ακρωτηρίου, με το νέο στέγαστρο… και τη βόλτα στη Φοινικιά. Και για κάτι διαφορετικό να επισκεφτείς, πάλι στο Ακρωτήρι, το παραδοσιακό εργαστήρι-έκθεση τσαμπούνας La Ponta μέσα στο Γουλά. Να πας στο Ημεροβίγλι και στη Μονή του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στην ίδια θέση από το 1815. Και στην απαραίτητη βόλτα στα Φηρά, να ξεμακρύνεις από την πεπατημένη των τουριστών και τις αισθητικές «παραφωνίες» και να ανέβεις πάνω από το τελεφερίκ, προς το Φηροστεφάνι στα Καθολικά, για να ανακαλύψεις ένα εντελώς διαφορετικό «πρόσωπο» του οικισμού, πιο γραφικό, πιο αυθεντικό. Για παραλίες, πάλι, μη με ρωτήσετε! Πού χρόνος να τις χαρώ…
* Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης είναι ο ιδιοκτήτης της «Σελήνης» (Εστιατόριο - Μεζέ και Κρασί - Γευσιγνωσίες και Μαθήματα Μαγειρικής) στον Πύργο.
ΤΙ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ
Προϊόντα: Τοματοπελτέδες, φάβα και κάππαρη του συνεταιρισμού Santο.
Φάβα και φιστίκια του Γιάννη Νομικού.
Τοματάκι λιαστό και γλυκό Οικονόμου (σε delicatessen και σούπερ μάρκετ).
Κριθαροκουλούρες, σαντορινιό ψωμί και μελιτίνια (το Πάσχα) στο φούρνο του Πύργου.
Ολα τα κυκλαδίτικα τυριά, στο χασάπικο του Κανακάρη στα Φηρά.
Γεμιστά κουλουράκια και μελιτίνια στο ζαχαροπλαστείο «Μάνος» στα Φηρά.
Τοματάκι, κατσούνια, άσπρες μελιτζάνες, καρδαμίδες και λαχανικά εποχής στις λαϊκές σε Φηρά, Μεσαριά, Εμπορειό.
Παραδοσιακές γεύσεις: Τοματοκεφτέδες, φάβα σε διάφορες παραλλαγές, καππαρόφυλλα γιαχνί, μπακαλιάρος μπραντάδα, σφουγγάτο, κουσκουσέλα, σκορδομακάρονα, οματιές, κουνέλι τυραύγουλο.
Κρασιά: Και τα δέκα οινοποιεία είναι επισκέψιμα, με εξαιρετική γκάμα κρασιών και φυσικά στη «Σελήνη» επιλεγμένες ετικέτες απ' όλους και πιάτα με τα παραπάνω προϊόντα.
ΠΩΣ ΠΑΜΕ
Από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» με καθημερινές πτήσεις της Olympic Air και της Aegean.
Με Blue Star Ferries από τον Πειραιά στις 7.25 το πρωί με ενδιάμεσες στάσεις στην Πάρο, τη Νάξο και την Ιο και άφιξη στη Σαντορίνη στις 15.10 το μεσημέρι. Επίσης, κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Κυριακή με αναχώρηση από τον Πειραιά στις 19.00 και άφιξη στη Σαντορίνη στις 00.45. Στα 37,50 € η απλή οικονομική, στα 42 € αριθμημένη θέση αεροπορικού τύπου και 52,50 € business class. Ι.Χ. 90 €.
Με την Hellenic Seaways - το Highspeed 5 αναχωρεί καθημερινά πλην Τετάρτης από τον Πειραιά στις 16.15 και φτάνει 20.30, ενώ το Highspeed 6 καθημερινά πλην Τετάρτης στις 07.00 και φτάνει στις 11.25.
Δρομολόγια επίσης από Ραφήνα και Ηράκλειο. Το εισιτήριο κοστίζει 59 - 64,50 € και το Ι.Χ. 89 €. Καθημερινές αναχωρήσεις από τον Πειραιά έχει και το Superjet της SeaJets στις 07.00 με ώρα άφιξης 11.15. Εισιτήρια από 56 €.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Voreina Gallery Suites (Πύργος, Τ/22860-30.700, www.voreinasuites.gr) Εννιά σουίτες αμφιθεατρικά χτισμένες στη βορινή πλαγιά του χωριού με θέα σε όλο το νησί και το Αιγαίο. Είναι χτισμένο σύμφωνα με τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική και κρατάει τις λιτές γραμμές της κυκλαδικής παράδοσης. Οι μοντέρνες σουίτες, καθεμία διαφορετική, τα έχουν όλα: από ιδιωτική πισίνα και τζακούζι μέχρι πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα. Από 300 € για Ιούλιο και Αύγουστο.
Astir Thira Hotel (Φηρά, Τ/22860-22.585, www.astirthira.gr) Θέα στο ηφαίστειο και ρομαντικά ηλιοβασιλέματα προσφέρει το μικρό ξενοδοχείο με 23 δωμάτια. Υπάρχει και η επιλογή των family rooms, που μπορούν να φιλοξενήσουν μέχρι 4 άτομα. Από 85 € το δίκλινο με πρωινό τον Ιούλιο.
Rose Bay Hotel (Καμάρι, Τ/22860-33.653, www.rosebay.gr)Μοντέρνα δωμάτια, όπου κυριαρχεί το λευκό χρώμα, που έρχεται σε αντίθεση με την ατελείωτη μαύρη παραλία στο Καμάρι, στα 50 μ. Οι μεζονέτες με εσωτερική σκάλα ενδείκνυνται για παρέες και οικογένειες. Από 130 € το δίκλινο με πρωινό για τον Ιούλιο.
Hotel Smaragdi (Περίβολος, Περίσσα, Τ/22860-82.701, www.smaragdihotel.gr) Γύρω από την πισίνα βρίσκονται τα χαμηλά κτίρια του ξενοδοχείου. Petit budget rooms στο ισόγειο με μικρή αυλή, deluxe studios με καναπέ, κουζίνα, τραπεζαρία, διώροφα deluxe apartments με εσωτερική σκάλα και βεράντα, σουίτες με jacuzzi. Από 49 € το δίκλινο για Ιούλιο.
Villa Anemone (Φηρά, Τ/22860-22.573. www.villaanemone-santorini.gr) Απλά, καθαρά δωμάτια σε πολύ προσιτές τιμές. Το μικρό οικογενειακό ξενοδοχείο βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τα Φηρά και το εξυπηρετικό προσωπικό θα αναλάβει τη μεταφορά σας από το λιμάνι ή το αεροδρόμιο, όπως και τις εκδρομές σας στο ηφαίστειο και στα οινοποιεία. 40 - 60 € το δίκλινο για Ιούλιο.
Canaves Oia Hotel (Οία, Τ/22860-71.453, www.canaves.com) Αξέχαστη εμπειρία πολυτελούς διαμονής. Οι σουίτες του είναι ειδικά διαμορφωμένες κάναβες του 17ου αιώνα, σμιλεμένες στα βράχια και πολύ δροσερές με μαγευτική θέα στην Καλντέρα. Από 380 € το δίκλινο με πρωινό για Ιούλιο.
Hotel Keti (Φηρά, Τ/22860-22.324, www.hotelketi.gr) Πάνω στην Καλντέρα, διαθέτει 9 άνετα δωμάτια, με την Cavehouse Suite να ξεχωρίζει για το μπαλκόνι με θέα και το θολωτό υπνοδωμάτιο. Το ευγενικό προσωπικό θα σας βοηθήσει και με τις βόλτες σας στο νησί. Από 95 € για Ιούλιο.
Hotel Galini (Φηροστεφάνι, Τ/22860-22.095, www.hotelgalini.gr) Χτισμένο σε επίπεδα πάνω στην απότομη πλαγιά, με πολλές και οικονομικές επιλογές διαμονής: από απλά δίκλινα και τρίκλινα μέχρι special superior δωμάτια με ιδιωτικό μπαλκόνι με θέα και κρεβάτι με ουρανό. Από 105 € το δίκλινο μέχρι 15 Ιουλίου, από 120 € από 16/7 μέχρι μέσα Σεπτέμβρη
Donna's House (Πύργος, Τ/22860-31.873, www.donnashouse.gr) Σαν καλεσμένος σε σπίτι φίλων θα νιώσετε. Στην πλακόστρωτη αυλή θα πιείτε τον καφέ σας στα μαρμάρινα τραπεζάκια, ενώ σε ένα από τα 7 δωμάτια θα ευχαριστηθείτε τη φιλοξενία. Από 50 € το δίκλινο με πρωινό μέχρι 19 Ιουλίου, από 55 € μέχρι τέλη Αυγούστου.
ΦΑΓΗΤΟ
• Σελήνη (Πύργος, Τ/22860-22.249) Το γνωστό εστιατόριο της Σαντορίνης βρίσκεται από το 2010 στο χωριό Πύργος (από το 1986 που άνοιξε λειτουργούσε στα Φηρά), στον ίδιο χώρο με το Λαογραφικό Μουσείο Δρόσος-Χρυσός. Υπάρχουν 2 χώροι: το κυρίως εστιατόριο και το Selene Meze & Wine, το οποίο λειτουργεί ως καφέ, delicatessen και wine bar και είναι ανοιχτό από τις 12 το μεσημέρι. Σε αμφότερα, το μενού εστιάζει στα τοπικά υλικά, φτιαγμένα βέβαια με δημιουργική διάθεση. 30 - 45 ευρώ το άτομο
• Κουκούμαβλος (Φηρά, Τ/22860-23.807) Για 11η χρονιά, ο ιδιοκτήτης και σεφ Νίκος Πουλιάσης φοράει Χρυσό Σκούφο. Στεγασμένο σε καπετανόσπιτο του 18ου αιώνα, το εστιατόριο προσφέρει ρομαντική ατμόσφαιρα στον εσωτερικό χώρο και θέα στην Καλντέρα στα τραπέζια έξω. 30 - 50 € το άτομο
• Assyrtico (Φηρά, Τ/22860-22.463) Ο Νίκος Πουλιάσης από τον Κουκούμαβλο και ο Βασίλης Ζαχαράκης από το Νυχτέρι ένωσαν πέρυσι τις δυνάμεις τους σ' έναν ευχάριστο, φωτεινό χώρο με εξαιρετική βεράντα στο κέντρο των Φηρών. Ελληνικό μπέργκερ, λαδοτύρι σαγανάκι με μαρμελάδα σύκου, μπροσκέτα ντοματοκεφτέ και γλυκά - έκπληξη, όπως cheese cake με κατίκι και γλυκό ντοματάκι και παγωμένη μους μακεδονικού χαλβά είναι μερικές από τις προτάσεις τους. Και σύγχρονο κελάρι με Σαντορινιά κρασιά αλλά και διεθνείς ετικέτες. 30 - 50 € το άτομο.
• Saltsa (Φηρά, Τ/22860-28.018) Δημιούργημα του Δημήτρη Λαζάρου, το εστιατόριο χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερα προσεγμένη διακόσμησή του όπου κυριαρχεί το λεύκο χρώμα στα έπιπλα σε αντίθεση με τα πολύχρωμα παλιά πλακάκια στο πάτωμα. Η γευστική διαδρομή ξεκινάει με χειροποίητο φρεσκοψημένο ψωμί με γεύση κάππαρης και συνεχίζει με δροσερές σαλάτες και ορεκτικά (δοκιμάστε τις ντόπιες άσπρες μελιτζάνες σε κρούστα από σουσάμια και μπαχαρικά) και συνεχίζει με πάστες, ριζότο, ψαρικά και κρεατικά. Από 20 - 35 ευρώ το άτομο.
• Νυχτέρι (Καμάρι, T/ 22860-33.480) Το δημιούργημα του Βασίλη Ζαχαράκη πρωτολειτούργησε το 2003 και από τότε αποτελεί σημείο αναφοράς. Το μενού αλλάζει ανάλογα με τις πρώτες ύλες - σταθερές αξίες, η «παντρεμένη» φάβα Σαντορίνης με καραμελωμένα κρεμμύδια και σάλτσα βασιλικού, η μελιτζανοσαλάτα με ντόπια καπνισμένη άσπρη μελιτζάνα και το φιλέτο κοτόπουλο με Vinsanto. 20 - 30 ευρώ το άτομο.
• Δίχτυα (Αγιος Γεώργιος, Τ/22860-82.818) Δίπλα στη θάλασσα, μια από τις πιο γνωστές ψαροταβέρνες του νησιού. Δοκιμάστε ψαροκεφτέδες, χταποδάκι ψητό, ροφό στη γάστρα, αστακομακαρονάδα και βέβαια τα φρεσκότατα ψάρια. 15 - 28 ευρώ το άτομο.
• Κρινάκι (Φοινικιά, Τ/22860-71.993) Παραδοσιακό ταβερνάκι σε μια παλιά κάναβα με τα προϊόντα του νησιού να έχουν τον πρώτο ρόλο. Κριθαροκούλουρα Σαντορίνης με ελιές, κάππαρη και ντοματάκια, ντοματοκεφτέδες με φρέσκο δυόσμο, χλωρό τυρί Σαντορίνης, ντόπια χόρτα με πατάτα βραστή, ψητά της ώρας αλλά και κρέας στη σούβλα. 12 - 20 ευρώ το άτομο.
• Ακταίον (Φηροστεφάνι, Τ/22860-22.336) Στην κεντρική πλατεία του χωριού, από το 1922. Σαντορινιά σαλάτα με καππαρόφυλλα και ντοματίνια, φάβα σε διάφορες παραλλαγές, χειροποίητες πίτες, γαρίδες γιουβέτσι με ούζο και φέτα, κότσι αρνίσιο γιουβέτσι, μοσχάρι κοκκινιστό με πουρέ μελιτζάνας και πολλά ακόμα πιάτα ημέρας. Κάντε ένα τηλέφωνο πριν πάτε και αποφύγετε τις ώρες αιχμής. 12 - 18 ευρώ το άτομο.
• Τα Δελφίνια (Ακρωτήρι, Τ/22860-81.151) Πάνω στην παραλία και κοντά στον αρχαιολογικό χώρο, η οικογενειακή ταβέρνα σερβίρει φρέσκα ψάρια από τα δικά της καΐκια και σαντορινιούς μεζέδες. 17 - 25 € το άτομο.
• Κυρα-Κατίνα (Αμμούδι, Τ/22860-71.280) Από τις γνωστές ταβέρνες του νησιού, εδώ θα βρείτε φρέσκα ψάρια και χειροποίητα μεζεδάκια.18 - 26 € το άτομο
• Το Ψαράκι (Βλυχάδα, Τ/22860-82.783) Στο κρεμασμένο μπαλκόνι πάνω από τη θάλασσα, δοκιμάστε την τηγανητή φρέσκια σουπιά, το κριθαράκι με γαρίδες και μύδια, τον αχνιστό μπακαλιάρο με κάππαρη και λευκό κρασί και βέβαια τα φρέσκα ψάρια στα κάρβουνα.18 - 26 € το άτομο.
• Καπετάν Λοΐζος (Μονόλιθος, Τ/22860-31.063) Απέναντι από την παραλία του Μονόλιθου, σερβίρει φρέσκα ψάρια από τα δύο του καΐκια, αλλά και ψητά της ώρας και μαγειρευτά. Δοκιμάστε το μουσακά, φτιαγμένο με λευκή μελιτζάνα Σαντορίνης, το ψάρι φέτα στο φούρνο και τους νόστιμους ντοματοκεφτέδες. Εξαιρετικό και το παραδοσιακό κέρασμα στο τέλος, γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού καρότο.16 - 22 € το άτομο.
TIPS
Επειτα από επτά χρόνια, άνοιξε τον Απρίλιο ο αρχαιολογικός χώρος στο Ακρωτήρι με το ολοκαίνουργιο βιοκλιματικό στέγαστρο. Ο σπουδαιότερος προϊστορικός οικισμός του Αιγαίου είναι επισκέψιμος καθημερινά από τις 10 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα.
Με ιστιοπλοϊκό ή καΐκι κάντε το γύρο της Καλντέρας και δείτε από κοντά το ηφαίστειο. Η εκδρομή περιλαμβάνει και βουτιά στις θερμές πηγές κοντά στο ηφαίστειο ή επίσκεψη στο μικρό νησάκι της Θηρασιάς. Τ/22860-28.115, 22860-24.024.
Με ιστορία που πάει 3.500 χρόνια πίσω και εξαιρετικές ποικιλίες, όπως το Ασύρτικο, το κρασί στη Σαντορίνη είναι μεγάλη υπόθεση. Ευκαιρία να επισκεφτείτε τα οινοποιεία και να δοκιμάσετε. Το οινοποιείο Μπουτάρη βρίσκεται μετά το Μεγαλοχώρι, στο δρόμο για το Ακρωτήρι (Τ/22860-81.011, Δ-Σ10.00-18.00), το κτήμα Σιγάλα βρίσκεται στην περιοχή Μπαξέδες (Τ/22860-71.644, Δ-Παρ. 10.00-21.00, Σ/Κ 11.00-21.00), το οινοποιείο Γαβαλά στο Μεγαλοχώρι (Τ/22860-82.552, καθημερινά 10.30-19.30), ενώ το Οινοποιείο Canava Ρούσσος βρίσκεται στο χωριό Μέσα Γωνιά στην Επισκοπή (Τ/22860-31.349, καθημερινά 11.00-19.00).
ΠΑΡΑΛΙΕΣ
Οι παραλίες της Σαντορίνης δεν είναι συνηθισμένες. Λόγω της ηφαιστειακής φύσης του νησιού, έχετε την ευκαιρία να κάνετε μπάνιο σε τοπίο σεληνιακό στη Βλυχάδα, να πατήσετε τη μαλακή μαύρη άμμο στον Περίβολο, να βουτήξετε στα βαθιά νερά στην Περίσσα, να κολυμπήσετε στην Κόκκινη Παραλία ή να κάνετε βόλτα στη μήκους 5 χλμ. παραλία στο Καμάρι. Από τις λιγότερο γνωστές, η παραλία Κολούμπο έχει μαύρο βότσαλο και λίγο κόσμο, το Πορί είναι ήσυχο και συγκεντρώνει κυρίως ντόπιους, ενώ στα Μέσα Πηγάδια θα ανακαλύψετε και τη σπηλιά που οδηγεί στην Ασπρη Παραλία.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΔΩΜΑΤΙΩΝ
Συμπεριλάβαμε λύσεις για όλα τα βαλάντια και προσπαθήσαμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ακριβείς, τηλεφωνώντας στους επιχειρηματίες έως και τις 19/6. Σε συνθήκες ευμετάβλητες για τον τουρισμό, είναι μοιραίο να υπάρξουν αποκλίσεις ανάλογα με τη διαθεσιμότητα, την ακριβή ημερομηνία, τον αριθμό διανυκτερεύσεων κλπ. Σε κάθε περίπτωση, με τη διαπραγμάτευση είναι πιθανόν να πετύχετε καλύτερες συμφωνίες. Καλό... κυνήγι!
http://trans.kathimerini.gr
.png "English"){kind=small}
