expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>
English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

19.10.12

Σπήλαιο Πετραλώνων



















Σπήλαιο Πετραλώνων

Το σπήλαιο Πετραλώνων βρίσκεται περίπου 1 χιλιόμετρο από το χωριό Πετράλωνα του νομού Χαλκιδικής της Μακεδονίας. Εντοπίστηκε στις 20 Ιουνίου 1959 από τον κάτοικο Πετραλώνων Φίλιππο Χατζαρίδη
Είναι ανοικτό για το κοινό από το 1979. Στο σπήλαιο ανακαλύφθηκαν από τον διεθνούς φήμης Δρα Άρη Πουλιανό τα ίχνη κατοίκησης Αρχανθρώπων 700.000 περίπου ετών, των αρχαιότερων Ευρωπαίων προγόνων που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.
Αρχαιολογία 
Το σπήλαιο έγινε γνωστό για τα παλαιοντολογικά και παλαιοανθρωπολογικά του ευρήματα ήδη από το 1960, μετά την τυχαία ανακάλυψη σε αυτό από τον κάτοικο των Πετραλώνων Χ. Σαρρηγιανίδη, του περίφημου απολιθωμένου ανθρώπινου κρανίου. Η αξία του ευρήματος και η μοναδικότητά του έδωσαν αφορμή σε μια σειρά εργασιών, μέσα και έξω από το σπήλαιο. Το1968 και την περίοδο 1974-1988 διενεργήθηκαν ανασκαφές στο σπήλαιο από τον (παλαιο)ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό.
Στις δημοσιεύσεις του Πουλιανού για το σπήλαιο γίνεται λόγος για λίθινα και οστέινα εργαλεία, ο προσωρινός όμως χαρακτήρας των δημοσιευμάτων δεν μας δίνει μια σαφή εικόνα τους. Τα ευρήματα οπωσδήποτε είναι σπουδαιότατα και αποτελούν τις πρώτες μαρτυρίες κατοίκησης του ελληνικού γεωγραφικούχώρου.
Από ανθρωπολογικήςάποψης το απολιθωμένο κρανίο είναι σπουδαιότατο εύρημα, όμως δεν υπάρχει ομοφωνία των ειδικών για την χρονολόγησή του ή ακόμα χειρότερα για την αξιολόγησή του. Οι κύριες απόψεις αποκλίνουν σημαντικά και το κρανίο θεωρείται ως ανήκον σε άνθρωπο που έζησε περίπου 700.000 χρόνια πριν από σήμερα κατά την μία και περίπου 200.000 χρόνια πριν από σήμερα κατά την άλλη.
Δυστυχώς δεν διαφαίνεται κάποιος συμβιβασμός ούτε προδιαγράφεται κάποια προσέγγιση μεταξύ των ειδικών και το εύρημα παραμένει ανεκμετάλλευτο ανθρωπολογικά και αρχαιολογικά. Είναι επιτακτική η ανάγκη να δοθεί μια αξιόπιστη απάντηση για την αξιολόγηση των σημαντικότατων ευρημάτων του σπηλαίου των Πετραλώνων.
Το κρανίο petralona 1 
Ανακαλύφθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου, 1960 στο Λόφο Κατσίκα Πετραλώνων, από τον Χρήστο Σαρηγιαννίδη (εφημ. «Μακεδονία» 18-9-1960), μέσα στο ασβεστολιθικό σπήλαιο και κολλημένο σε ένα σταλαγμίτη 23 εκ. πάνω από το έδαφος.
Το Petralona 1 είναι ιδιαίτερα μεταβατικό στη μορφολογία του -τόσο πολύ, ώστε ορισμένοι πιστεύουν πως αντιπροσωπεύει μια ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στον Homo neandertalensis και τον πιο αρχέγονο πρόγονό του. Στην πραγματικότητα μοιράζεται αρκετά χαρακτηριστικά και με άλλα απολιθώματα Νεάντερταλ, αλλά υπάρχουν επίσης και χαρακτηριστικά πολύ πρωτόγονα. Στη γενική του εμφάνιση το Petralona 1 έχει το πρόσωπο ενός Νεάντερταλ αλλά το κρανίο ενός αρχαϊκότερου τύπου. Αρχικά, το Petralona 1 ταξινομήθηκε ως Homo neandertalensis, αλλά αργότερα επαναπροσδιορίστηκε ως Homo erectus. Σήμερα, όμως, οι περισσότεροι ερευνητές ότι ανήκει στο είδος των απολιθωμάτων που βρέθηκαν στην Αταπουέρκα και άλλα σημεία στην Ευρώπη - Homo heidelbergensis.
Αρχικά, το Petralona 1 χρονολογήθηκε στο βάθος των 70.000 χρόνων, μια ημερομηνία που αντιστοιχεί στα πιο πρόσφατα υπολείμματα Νεάντερταλ. Σύγχρονες χρονολογήσεις απέδωσαν το χρονικό βάθος των 700.000 χρόνων. Η πιο πρόσφατη, βασισμένη σε τεχνικές αντήχησης ηλεκτρονίου σε συνδυασμό μεραδιοχρονολόγηση και στρωματογραφικά δεδομένα, αποδίδει το ελάχιστο χρονικό βάθος των 200,000 χρόνων. Ωστόσο, η μορφολογία του κρανίου υποδεικνύει με μεγαλύτερη ακρίβεια στο χρονικό βάθος των 300.000 ή 400.000 χρόνων

 ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ



Η άγνωστη Γερμανία: Παραμύθι τριών πόλεων




της Ηρώς Κουνάδη 

Μέχρι και πριν από μια δεκαετία, οι Έλληνες ταξιδιώτες που μιλούσαν για «ταξίδια στην Ευρώπη» αναφέρονταν αποκλειστικά και μόνο σε ταξίδια στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες –πλην, ίσως, των αλπικών resorts και της Κυανής Ακτής, που εξαιρούνταν λόγω… χλιδής. 
«Γερμανία» ήταν μόνο το Βερολίνο, ακριβώς όπως αν είχες πάει Παρίσι είχες δει τη Γαλλία, κι αν είχες περάσει δυο μέρες στη Ρώμη ήξερες τους Ιταλούς καλύτερα απ’ τον καθένα. 
Παράδοξο; Όχι τόσο, αν αναλογιστεί κανείς την αθηνοκεντρική θεώρηση της Ελλάδας που μας προέκυψε εκεί περί τις αρχές της δεκαετίας του ’80. 
Αν Ελλάδα ήταν μόνο η Αθήνα, γιατί η Γερμανία να ήταν κάτι περισσότερο από το Βερολίνο; 
Μετά προσγειώθηκαν στην Ελλάδα –και όχι μόνο στην Αθήνα– οι low cost αεροπορικές.

 Και μαζί τους ανακαλύψαμε ότι υπάρχει ζωή –που μάλιστα είναι συχνά και πολύ καλύτερη– έξω από τα στενά όρια των μεγάλων πρωτευουσών. Μετά, ανακαλύψαμε και την αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι οι πρωτεύουσες είναι το λιγότερο αυθεντικό, το λιγότερο χαρακτηριστικό κομμάτι της χώρας τους –κατά βάση λόγω του κοσμοπολιτισμού τους και των διεθνών επιρροών που εδώ φτάνουν πρώτες και, κάποιες φορές, εδώ μένουν. 

Γιατί, λοιπόν, άγνωστη Γερμανία; Αφενός, για λόγους που έχουμε ξαναναφέρει: για τη χαρά της ανακάλυψης, για την αυθεντικότητα των τόπων που δε λούζονται τόσο από τα φώτα της δημοσιότητας ώστε να ξεθωριάζουν τα χρώματά τους, γιατί ωραίο το Βερολίνο, αλλά πόσες φορές να το επισκεφθείς; Αφετέρου, γιατί μπορούμε. Γιατί η TUIFly πετά απευθείας από τη Θεσσαλονίκη σε τρεις πανέμορφες γερμανικές πόλεις με χαρακτήρα και Ιστορία, με τιμές τόσο χαμηλές που δε χρειάζεται καν να ζητήσουμε άδεια από τη δουλειά –πεταγόμαστε για ένα Σαββατοκύριακο, κι αν δε μας φτάσει, πάμε και το επόμενο. 

Το σκέφτεστε ακόμα; Ρίξτε μια ματιά στο Photo Gallery, δείτε τις τιμές στο site της TUIFly και φύγαμε για… 

Αμβούργο 
Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και σημαντικότερο λιμάνι της Γερμανίας κερδίζει, τα τελευταία χρόνια, τη δημοσιότητα που της έκλεβε πάντα το Βερολίνο, και παίρνει την εκδίκησή της χάρη στις υποδομές της που βελτιώνονται, τα νέα τοπόσημα που αποκτά –η Όπερά της, που αναμένεται να ολοκληρωθεί σε λίγο καιρό, φημολογείται ότι θα συναγωνίζεται εκείνη του Σύδνεϋ–, την πολυπολιτισμικότητα που της χαρίζουν ολόκληρες γενιές μεταναστών και ξένοι φοιτητές, και βέβαια την υγιή οικονομία της που την καθιστά την πλουσιότερη πόλη της Γερμανίας. 

Ένα πανέμορφο λιμάνι, μια ηδονιστική… συνοικία με κόκκινα φανάρια χωρίς το τουριστικό hype του Άμστερνταμ, η Reeperbahn, οι γεμάτες ζωή «έθνικ» γειτονιές St Pauli και Schanzenviertel με τα μαγαζάκια που σερβίρουν πορτογαλική, τουρκική και ασιατική κουζίνα σε… τραπεζάκια έξω, οι τεχνητές παραλίες του ποταμού Elbe, οι upscale γειτονιές της, όπως η Blankenese, γνωστή ως η περιοχή με τα ακριβότερα ακίνητα σε ολόκληρη τη χώρα, η νεογοτθική Speicherstadt, η απλά συγκλονιστική Alsterarkaden, με τις αναγεννησιακές στοές της να φιλοξενούν καταστήματα και χαριτωμένα café πλάι στο κανάλι και το Δημαρχείο, που θεωρείται ένα από τα εντυπωσιακότερα της Ευρώπης, συνθέτουν το παζλ μιας πόλης που, πολύ περισσότερο από τις αντιθέσεις της, αγαπά τη ζωή –μέρα και νύχτα, καλοκαίρι και χειμώνα, high quality και low budget. 




Άλλα αξιοθέατα που αξίζει να επισκεφθείτε, είναι η εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, περισσότερο γνωστή ως Der Michel, η μεγαλύτερη προτεσταντική μπαρόκ εκκλησία στη Βόρεια Γερμανία, και το Πάρκο Tierpark Hagenbeck –το οποίο οι κάτοικοι του Αμβούργου θα προτιμούσαν να μην αποκαλέσετε «ζωολογικό κήπο», ευχαριστούμε για την κατανόηση– που φιλοξενεί 2.500 ζώα σε φυσικό, ανοιχτό –και αυτό είναι το σημαντικότερο– περιβάλλον, αλλά και έναν ιαπωνικό κήπο, μια ρέπλικα νεπαλέζικου ναού και μια Art-Deco πύλη. Αν έχετε παιδιά μαζί σας, θα είναι μάλλον δύσκολο να τα ξεκολλήσετε από εδώ: παιδική χαρά, άμαξες με αλογάκια και ένας μίνι ζωολογικός κήπος εγγυούνται ολοήμερη διασκέδαση μέσα στη φύση. 


Πού θα μείνετε: Για απόλυτη πολυτέλεια στο 5άστερο Atlantic Kempinski (από 91 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο), για να πάτε και το επόμενο Σαββατοκύριακο στο Hotel Stern στη Reeperbahn (από 24 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο). Αν προτιμάτε κάτι ενδιάμεσο, το 4 αστέρων Gresham Carat Hotel (από 48 ευρώ το δίκλινο) είναι η καλύτερη επιλογή. 

Πού θα φάτε: Παραδοσιακή, τοπική κουζίνα –με σπεσιαλιτέ τα ψαρικά– στοFischereihafen, διεθνείς γεύσεις με έμπνευση στο Eisenstein. Για glamorous καταστάσεις, κλείστε τραπέζι ένα μήνα νωρίτερα στο υπερ-γκουρμέ Das Weisse Haus του διάσημου γερμανού σεφ Tim Mälzer. 

Ανόβερο 
Χρόνια παρεξηγημένο ως τόπος φιλοξενίας μεγάλων εμπορικών εκθέσεων όπως η παγκοσμίως διάσημη CeBit και μόνο, το Ανόβερο θα σας δώσει τη χαρά της ανακάλυψης που μόνο τα «παρεξηγημένα» μέρη προσφέρουν. Περπατώντας στον καταπράσινο Herrenhäuser Gärten θα αισθανθείτε ότι διακτινιστίκατε στις Βερσαλλίες –χωρίς τις ορδές των τουριστών και τους μικροπωλητές σουβενίρ– ενώ η παλιά πόλη, τοAltstadt που δε λείπει από καμία γερμανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της, αποπνέει τέτοια ατμόσφαιρα εποχής που δύσκολα θα πιστέψετε ότι τα κτίριά του δεν είναι όντως μεσαιωνικά, αλλά άρτια αντίγραφα των αυθεντικών που δεν άντεξαν τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 


Τα δύο δημαρχεία του, παλαιό και νέο, είναι ίσως τα πλέον φωτογραφημένα κτίρια της πόλης, και όχι άδικα: αν και αντίγραφα κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, διατηρούν κάποια κομμάτια που γλίτωσαν τους βομβαρδισμούς, και αποπνέουν αέρα εποχής, όπως και το εξίσου εντυπωσιακό Ballhof, ένα μέγαρο αρχικά κτισμένο το 17ο αιώνα. Πάρτε οπωσδήποτε το ασανσέρ για τον τρούλο του Νέου Δημαρχείου, για να θαυμάσετε την πόλη σε πανόραμα, από ύψος 98 μέτρων. Στο Alstadt επίσης θα σταθείτε για ώρα μπροστά στη γοτθική Marktkirche, αρχικά κτισμένη το 1359. 

Η Ιστορία της πόλης αποτυπώνεται κατά κύριο λόγο στα αντιπολεμικά μνημεία και τα μουσεία της, από τα οποία ξεχωρίζουν η Καμπάνα της Ειρήνης –δώρο από την αδελφοποιημένη με το Ανόβερο πόλη της Χιροσίμα, η οποία στέλνει κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου μια αποστολή για να τη χτυπήσει ακριβώς στις 8.15 το πρωί, ημέρα και ώρα βομβαρδισμού της πόλης– και το Μνημείο του Waterloo, αφιερωμένο στη μνήμη των γερμανών στρατιωτών που πολέμησαν στην τελευταία μάχη του Ναπολέοντα. Σημειώστε, επίσης, ότι πολύ κοντά στο Ανόβερο βρίσκεται ένα από τα πλέον πολυφωτογραφημένα και εντυπωσιακότερα κάστρα της Γερμανίας, το νεογοτθικό Schloss Marienburg, επισκέψιμο καθημερινά, με 45λεπτες ξεναγήσεις να προσφέρονται ανά μισάωρο.

 

Πού θα μείνετε: Αν είστε σε mood πολυτέλειας, στο 5άστερο Kastels Hotel Luisenhof (από 104 ερώ το δίκλινο), αν ταξιδεύετε με περιορισμένο budget στο Hotel Königshof am Funkturm πολύ κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό (από 48 ευρώ το δίκλινο) ή στο CVJM City Hotel στο Markthalle (από 67 ευρώ το δίκλινο). 

Πού θα φάτε: Δημιουργική κουζίνα στο Basil, ισπανικά tapas στο Besitos, τοπική κουζίνα στο Biesler, ψάρια και άλλες τοπικές σπεσιαλιτέ στο ρομαντικό Pier 51 –κλείστε τραπέζι στη βεράντα του μερικές μέρες πριν, και φροντίστε να έρθετε γύρω στην ώρα του ηλιοβασιλέματος, για να απολαύσετε τη μοναδική θέα στο Maschsee. 

Νυρεμβέργη 
Μια πόλη με βαριά Ιστορία. Όχι όμως μια πόλη με την Ιστορία της να τη βαραίνει. Έχοντας αφήσει πίσω το σκοτεινό παρελθόν της, και ξαναχτίσει το ιστορικό της κέντρο (ναι, κι εδώ Altstadt το λένε) με κάθε ελάχιστο πετραδάκι –στην κυριολεξία– που απέμεινε από το συμμαχικό βομβαρδισμό του 1945, η Νυρεμβέργη ξαναβρήκε γρήγορα την παλιά της δόξα –εκείνη που την ήθελε ανεπίσημη πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και έδρα του στέμματος της Γερμανίας– και σήμερα απολαμβάνει τη ζωή. Με νυχτερινή ζωή που αντέχει μέχρι το ξημέρωμα και μπύρα πιο μαύρη κι από τον καφέ της. 

Όταν καταφέρετε να ξεπεράσετε τα αλλεπάλληλα hangovers που θα σας προκαλεί, θα επισκεφτείτε το σπίτι όπου έζησε από το 1509 έως το θάνατό του το 1528 ο φημισμένο γερμανός καλλιτέχνης Albrecht Dürer, το αναγεννησιακό παλιό δημαρχείο, κτισμένο το 1622, και τα μεσαιωνικά υπόγειά του, το εντυπωσιακό Όμορφο Σιντριβάνι, αρχικά κτισμένο στα τέλη του 14ου αιώνα, και στολισμένο με 40 εκλέκτορες, θρησκευτικούς ήρωες και άλλες αλληγορικές μορφές, και τη γοτθική εκκλησία Pfarrkirche Unsere Liebe Frau, έργο του Peter Parler, του ανθρώπου που άφησε κληρονομιά στην ανθρωπότητα τον Καθεδρικό της Πράγας. 


Θα χαθείτε στα σοκάκια του Altstadt, θα χαζέψετε στις υπαίθριες αγορές της Hauptmarkt, και θα γίνετε μάρτυρες της Ιστορίας της πόλης στα αμέτρητα μουσεία της, από τα οποία ξεχωρίζει το Germanisches Nationalmuseum, που θεωρείται από τα σημαντικότερα μουσεία της χώρας, με τις συλλογές του να καλύπτουν μια τεράστια χρονική περίοδο που ξεκινά από την προϊστορία και φτάνει μέχρι τον 20ο αιώνα, στο δικαστήριο όπου διεξήχθη η ιστορική Δίκη της Νυρεμβέργης, στο Documentationszentrum και τοReichsparteitagsgelände


Πού θα μείνετε: Στο αρτίστικ Agneshof (από 50 ευρώ το δίκλινο), στο 4άστερο art nouveau Nestor Hotel Nuernberg (από 53 ευρώ το δίκλινο) ή στο ατμοσφαιρικό Hotel Deutscher Kaiser, στην καρδιά της παλιάς πόλης (από 106 ευρώ το δίκλινο). 

Πού θα φάτε: Αυθεντικά λουκάνικα Βαυαρίας στο Bratwursthäusle, καλοψημένα κρεατικά στην ταράτσα με την πανοραμική θέα του Burgwächter και παραδοσιακή τοπική κουζίνα στο Hütt'n


Πώς θα πάτε: Απευθείας πτήση από την Αθήνα για Ανόβερο, Αμβούργο και Νυρεμβέργη δεν υπάρχει. Η καλύτερη –και οικονομικότερη– λύση είναι οι απευθείας πτήσεις της TUIFly από Θεσσαλονίκη, που ξεκινούν από 160 ευρώ μετ’ επιστροφής και φόρων. 






Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!


Αν για κάποιο λόγο τα όνειρά σας (και φυσικά η τσέπη σας) περιλαμβάνουν διακοπές σε ένα νησί πολύ διαφορετικό από τα άλλα, τότε το Makepeace Island είναι ό,τι πρέπει. Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν την ύπαρξή του, καθώς βρίσκεται στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, στον ποταμό Noosa, και ανήκει στον δισεκατομμυριούχο leader της Virgin κ. Richard Branson.


makepeaceisland11 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
Στην ουσία πρόκειται για ένα ιδιωτικό νησί-τουριστικό θέρετρο, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 22 άτομα, προσφέροντας τις… απόλυτες διακοπές, ή καλύτερα διαμονή σε έναν επίγειο παράδεισο!
makepeaceisland2 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
Το πρώτο πράγμα που τραβάει το βλέμμα είναι προφανώς το σχήμα του νησιού, που παραπέμπει σε μια κατάφυτη και καταπράσινη… καρδιά, η οποία δεσπόζει μέσα στο απόλυτο γαλάζιο, αφήνοντας άφωνους τους επισκέπτες. Και η συνέχεια στα ενδότερα είναι το ίδιο εντυπωσιακή!
makepeaceisland14 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
Μέσα σε μια έκταση 25 στρεμμάτων έχει δημιουργηθεί ένα πολυτελές resort, που προσφέρει «χλιδάτη» διαμονή πολλών αστέρων, εκπληκτικές αμμώδεις παραλίες, όπου τα φοινικόδεντρα φτάνουν κυριολεκτικά μέχρι το νερό, ενώ ο βυθός υπόσχεται να προσφέρει στους λάτρεις των καταδύσεων εκπληκτικές εικόνες. Και δεν είναι μόνο αυτά…
makepeaceisland4 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
Όλων των ειδών τα θαλάσσια σπορ, εγκαταστάσεις spa αλλά και πισίνες σε συνδυασμό με τα υψηλής ποιότητας γκουρμέ πιάτα που παρασκευάζονται από διάσημους σεφ αλλά και διασκέδαση μέχρι το πρωί με live πάρτι που διοργανώνονται στην παραλία είναι νομίζω αρκετά για να… περάσει κάποιος καλά!
makepeaceisland10 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
Ο Richard Branson αγόρασε εξ αρχής το νησί για να δημιουργήσει το δικό του ιδιωτκό καταφύγιο αλλά στην πορεία παρακινήθηκε από διάφορους φίλους του, αποφασίζοντας εν τέλει να διαθέσει τον δικό του «παράδεισο» προς ενοικίαση. Όσο για το κόστος; Δεν θα σας το αποκαλύψουμε, γιατί θα σας… χαλάσουμε το όνειρο!
makepeaceisland19 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland17 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland18 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland16 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland111 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland8 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland9 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland6 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland21 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
makepeaceisland12 Διακοπές στη νησί της καρδιάς για… λίγους!
perierga.gr


ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου



















ΤΟ ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου

«Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» (
τουρ. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC)) ονομάζεται από την Τουρκία το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο τελεί υπό τουρκική κατοχή από το 1974 κατά παράβαση των Διεθνών Κανόνων Δικαίου. Η Τουρκία προέβη στην ανακήρυξη σε κράτος των κατεχομένων αυτών εδαφών, με την ονομασία: Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) (στα τουρκικά Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti), κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών το 1983, διαμελίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Η ανακήρυξη αυτή έγινε εννιά χρόνια μετά τηνΤουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατευθυνόμενη από τηνΧούντα των Συνταγματαρχών τουΙωαννίδη, ελληνοκυπριακή απόπειρα ανατροπής του Προέδρου Μακαρίου. Η «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» αναγνωρίζεται μόνο από τηνΤουρκία, από την οποία και εξαρτάται πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά. Τα Ηνωμένα Έθνη εξακολουθούν να αναγνωρίζουν την κυριαρχία της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την επικράτεια του νησιού και έχουν ανακηρύξει την προσπάθεια απόσχισης ως παράνομη. Στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, η ΤΔΒΚ αποκαλείται «ψευδοκράτος» και «Κατεχόμενα».
Ιστορικό
Μετά την τουρκική εισβολή στην 
Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, ηΤουρκία κατέχει το 37% περίπου του νησιού. Εκεί είχε εγκαταστήσει μια διοίκηση που της ήταν υποτελής. Στις 15 Νοεμβρίου 1983 η διοίκηση αυτή ανακήρυξε τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου ανεξάρτητο κράτος. Η αυτοονομαζόμενη «ΤΔΒΚ» ("Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου") δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν, εκτός από την Τουρκία.
Η αυθαίρετη αυτή ανακήρυξη ανεξαρτησίας, πάνω σε μια περιοχή που κατείχετο στρατιωτικά από μια άλλη χώρα, δεν έγινε δεκτή ούτε από τα 
Ηνωμένα Έθνη, τα οποία καταδίκασαν την ενέργεια αυτή με τα Ψηφίσματα541/1983 και 550/1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας και την θεώρησαν νομικά άκυρη. Ζήτησαν επίσης την άμεση ανάκλησή της και παράλληλα προέτρεψαν όλα τα κράτη να μην την αναγνωρίσουν.
Η Τουρκία υποστηρίζει πως η τουρκοκυπριακή πλευρά οδηγήθηκε στην ανακήρυξη εξαιτίας των αξιώσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς για κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί.
Εκτός από τα Ηνωμένα Έθνη, την ανακήρυξη ανεξαρτησίας δεν αναγνώρισε ούτε το 
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με την απόφασή του στην υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου, το Ε.Δ.Α.Δ. αποφάσισε πως, λόγω της παρουσίας 30.000 Τούρκων στρατιωτών στο νησί, η διοίκηση στα κατεχόμενα από την Τουρκία εδάφη της Κύπρου είναι μια υποτελήςστην Τουρκία διοίκηση και πως η Τουρκία ευθύνεται για τις πράξεις και παραλείψεις της (τουλάχιστον στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) (σκέψεις 56-57).
Παρ'όλα αυτά, ο 
Οργανισμός Ισλαμικών Συνδιασκέψεωναναγνώρισε την "Βόρειο Κύπρο" ως κράτος και το δέχθηκε ως παρατηρητή στον οργανισμό, με την ονομασία "Τουρκικό Κυπριακό κράτος".
Πληθυσμός και πολιτική εποικισμού
Σε μια προσπάθεια αλλοίωσης της πληθυσμιακής ισορροπίας της Β.Κύπρου, ο αρχές της "ΤΔΒΚ" εξακολουθούν να εμποδίζουν την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους. Επιπλέον οι Τουρκικές αρχές μετέφεραν την περίοδο 1975/1995 ικανό αριθμό Τούρκων υπηκόων (εκτιμώνται σε περίπου 36.000) από τις Ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας και τους εγκατέστησαν στην κατεχόμενη Β. Κύπρο, σε σπίτια Ελληνοκυπρίων που προηγούμενα είχαν αναγκαστεί να τα εγκαταλείψουν σαν αποτέλεσμα της εισβολής. Υπολογίζεται δηλαδή ότι πάνω από το 1/3 του τότε τουρκοκυπριακού πληθυσμού εγκαταστάθηκε την περίοδο εκείνη στην Β.Κύπρο, με αποτέλεσμα σήμερα οι έποικοι να υπερτερούν των γηγενών τουρκοκυπρίων. Σύμφωνα με τις Τουρκοκυπριακές "Αρχές", ο πληθυσμός της "ΤΔΒΚ" ανέρχεται σε 264,172 απο τους οποίους το μεγαλύτερο μέρος αποτελούν γηγενείς τουρκοκύπριοι. Συγκεκριμένα, κατά την τουρκοκυπριακή πλευρά, από τους 178,000 τουρκοκύπριους πολίτες, το 74% είναι γηγενείς τουρκοκύπριοι. Από τους υπόλοιπους, κάπου 16,000 έχουν γεννηθεί στην Κύπρο. Οι υπόλοιποι, περίπου 78,000 είναι έποικοι, ξένοι εργάτες, φοιτητές κλπ.
Σύμφωνα με υπολογισμούς των Αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας ο πληθυσμός της "ΤΔΒΚ" είναι 200,000, εκ των οποίων 80-89.000 είναι γηγενείς τουρκοκύπριοι και 109,000-117,000 είναι Τούρκοι έποικοι.
Οι στατιστικές πάντως του 1960 τοποθετούσαν τον αριθμό τον τουρκοκυπρίων σε 102.000 και των Ελληνοκυπρίων σε 450.000.
Μικρός αριθμός Ελληνοκυπρίων και Μαρωνιτών (περίπου 3,000) εξακολουθούν να ζουν στο Ριζοκάρπασο και τον Κορμακίτη.



ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ



Η παλαιά Αβάνα και οι οχυρώσεις της



















Η παλαιά Αβάνα και οι οχυρώσεις της
Στις 9 ακριβώς κάθε βράδυ μια ομοβροντία κανονιοβολισμών από τα τείχη της Φορταλέζα ντέλα Καμπάνια αναγγέλλει το κλείσιμο του λιμανιού και της πόλης της Αβάνας. Φαίνεται παράξενο που η επαναστατική Κούβα του Φιντέλ Κάστρο έχει διατηρήσει αυτή την αρχαία παράδοση και η θέα των στρατιωτών με τις παλιομοδίτικες στολές που κινούνται πάνω στις επάλξεις του ισχυρότερου λατινοαμερικανικού φρουρίου φέρνουν στον νου εικόνες της εποχής της αποικιοκρατίας και των πειρατών.
Περίπου δύο εβδομάδες μετά την πρώτη μοιραία προσέγγιση στην Αμερική, το πλήρωμα του Κολόμβου αποβιβάστηκε στο πιο όμορφο νησί που είχε ποτέ αντικρίσει ανθρώπινο μάτι, όπως σημείωνε στο ημερολόγιό του ο καπετάνιος. Ήθελε να το ονομάσει Χουάνα, προς τιμή της κόρης της βασίλισσας Ισαβέλλας της Ισπανίας και προστάτιδάς του.
Στην Κούβα, όπως την αποκαλούσαν οι ιθαγενείς, η πόλη Σαν Κριστομπάλ ντε λα Χαμπάνα ιδρύθηκε από τον Διέγο Βελάσκεθ το 1519. Η πόλη, που προστατεύεται από έναν μεγάλο ορμίσκο, επρόκειτο σύντομα να γίνει σπουδαίο λιμάνι και το 1550 την έκαναν έδρα του κυβερνήτη της νήσου. Όμως σύντομα ανακάλυψαν το μεγαλείο της οι πειρατές οι οποίοι προσέγγιζαν τακτικά τον κόλπο τουΜεξικού. Πέντε χρόνια αργότερα ο Γάλλος Ζακ ντε Σορ κατέλαβε την πόλη ξεπερνώντας τις επιδρομές του διάσημου Φράνσις Ντρέικ.
Για την προστασία της πόλης ήταν απαραίτητο ένα οχυρό. Το σύμβολό της, Χιραλδίγια, διακρίνεται ακόμη στον πύργο του 1577, Καστίγιο ντε λα Ρεάλ Φουέρτσα. Είναι ένας ανεμοδείκτης με τη μορφή της Ινές ντε Μπομπαντίγια, συζύγου του κυβερνήτη Ερνάν ντε Σότο. Παρά τα προγνωστικά, το κτίριο ήταν ανεπαρκές και οι Ισπανοί ξεκίνησαν την κατασκευή δύο ακόμη ογκωδών φρουρίων το 1589.
Το Καστίγιο ντε λος Τρες Σάντος Ρέγες Μάγος ντελ Μόρο και το Καστίγιο ντε Σαν Σαλβαδόρ ντε λα Πούντα, που βρίσκονται στην ακτή απέναντι από το στόμιο της Μπαχία ντε λα Χαμπάνα, ενώνονταν με μια ισχυρή αλυσίδα που απέτρεπε την είσοδο πειρατικών πλοίων. Πάντως, δεν ήταν εύκολο να αποτραπεί ο αγγλικός στόλος από επιδρομές στην Αβάνα όλο τον 17ο αιώνα και το 1762 τελικώς κατέλαβε την πόλη. Μόλις έναν χρόνο αργότερα, επιστράφηκε στην Ισπανία σε αντάλλαγμα για τη Φλόριντα και ο Ισπανός βασιλιάς Κάρολος Γ΄ άρχισε την κατασκευή της μεγάλης Φορταλέζα ντε λα Καμπάνια που ολοκληρώθηκε το 1777. Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε και ο καθεδρικός ναός, τριάντα χρόνια πριν εγκαινιαστεί τελικώς από τους Ιησουΐτες. Η μπαρόκ πρόσοψή του από κοραλλιογενή ασβεστόλιθο δεσπόζει στην πλατεία της παλαιάς πόλης που περιστοιχίζεται από προπύλαια και στην οποία βλέπουν τα κυβερνητικά κτίρια. Ο καθεδρικός ναός με τον κυρίως ναό και τους δύο διαδρόμους είναι απλός και μάλλον σκούρος και αποτελείται από περίεργο κράμα ρυθμών, αποτέλεσμα των πολλών ανακαινίσεων που έχει υποστεί σε περίοδο δύο αιώνων. Εκτός από το ψηλό ιερό που είναι υπέροχα διακοσμημένο με χρυσό, άργυρο και όνυχα, υπάρχουν εικόνες του Ζαν Μπατίστ Βερμέ και πολλά γλυπτά. Εδώ παρέμεινε η σορός του Χριστόφορου Κολόμβου μέχρι το 1898 οπότε μεταφέρθηκε στη Σεβίλη, όταν η Ισπανία αποχώρησε και από την τελευταία της αποικία.
Ο πρώτος καθεδρικός ναός της Αβάνας καταστράφηκε τον 18ο αιώνα, εξακολούθησε όμως να βρίσκεται στην Πλάζα ντε Άρμας, στο πάρκο Σεσπέδες, που είναι η παλαιότερη πλατεία της πόλης και υπήρξε καρδιά της πολιτικής και στρατιωτικής ζωής από τον 16ο αιώνα. Εκεί δεσπόζουν μερικά από τα ομορφότερα κτίρια της πόλης, όπως το Παλάσιο ντε λος Καπιτάνος, Χεμεράλες (έδρα του αστικού μουσείου), το Παλάσιο ντελ Κόντε ντε Σαντοβένια και το Καστίγιο ντε λα Ρεάλ Φουέρτσα. Το Παλάσιο ντελ Σεγκούντο Κάμπο, από την άλλη πλευρά, είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα της κουβανικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Κατασκευάστηκε το 1772 σε μια υπέροχη κιονοστοιχία για να στεγάσει το ταχυδρομείο και βλέπει στο ανδαλουσιανού ρυθμού προαύλιο, ενώ έγινε κατοικία του κυβερνήτη το 1853. Από την πλατεία ξεκινούν πολλοί δρόμοι της αποικιακής πρωτεύουσας (όπως η Οβίσπο που συνδέει την Πλάζα ντε Άρμας και το Πασέο ντε Μαρτί που έλαβε την ονομασία του από τον ήρωα της επανάστασης) στην οποία αντικρίζουν με μεγάλες αυλές, οι κατοικίες αποικιακού και Αρτ Νουβό ρυθμού.
Ο πιο ελκυστικός δρόμος της Αβάνας είναι ίσως η Μαλεκόν, ο δρόμος που διασχίζει επί 7 χιλιόμετρα την παραλία από το Καστίγιο ντε λα Πούντα μέχρι την εκβολή του ποταμού Αλμεντάρες. Το πρώτο τμήμα του περιστοιχίζεται από κιονοστοιχίες με ισπανικά αποικιακά σπίτια που χρησίμευαν ίσως για τη διαπραγμάτευση εμπορικών συμφωνιών, με δεδομένη τη γειτνίασή τους με το λιμάνι. Σήμερα, παρά τις προσπάθειες της κουβανικής κυβέρνησης να υπεραμυνθεί αυτής της τάσης, πολλά από τα κτίρια αυτά έχουν αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό.

UNESCO





Το ναυάγιο της Ζακύνθου


Το ναυάγιο της Ζακύνθου

To Ναυάγιο, όπως αποκαλείται, της 
Ζακύνθου, είναι ένα ναυάγιο πλοίου που ξεβράστηκε σε μια απομονωμένη παραλία της Ζακύνθου, και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα του νησιού. Το ναυάγιο συνέβη στις 30 Σεπτεμβρίου 1982, όταν το πλοίο Παναγιώτης μετέφερε παράνομα τσιγάρα, από την Τουρκία σε διεθνή ύδατα, οπού θα τα πουλούσε σε προσυμφωνημένο σημείο. Το πλοίο, ωστόσο, λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών και χαλασμένης μηχανής, βρέθηκε εκτός πορείας και σύντομα επέσε στα βράχια της βορειοδυτικής πλευράς της Ζακύνθου.
Οι ντόπιοι θυμούνται χαρακτηριστικά χιλιάδες κούτες τσιγάρων να επιπλέουν στο νερό και ανάμεσα τους τα μέλη του πληρώματος να κολυμπούν για να ξεφύγουν από την ακτοφυλακή. Σήμερα, το ναυάγιο έχει προσαράξει στο κέντρο μιας απρόσιτης παραλίας, με αμμοχάλικο την οποία μπορεί να επισκεφθεί κανείς μόνο δια θαλάσσης και είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα του νησιού.






 ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ




Βουδαπέστη, οι όχθες του Δούναβη και το κάστρο της Βούδας


Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία είχε μεγάλη επιρροή στα διεθνή ζητήματα, η Βουδαπέστη απολάμβανε στιγμές δόξας. Ο Γκούσταβ Μάλερ και ο νεαρός Μπέλα Μπάρτοκ παρουσίαζαν τα έργα τους στη μουσική ακαδημία και τα κτίρια σε ρυθμό Αρτ Νουβό ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια στις κατοικημένες περιοχές. Η πόλη φωτιζόταν τη νύχτα από σύστημα ηλεκτρικού φωτισμού και το 1896 ξεκίνησε το πρώτο σύστημα υπόγειου σιδηρόδρομου στην ηπειρωτική Ευρώπη. Το γεγονός συνέπεσε με τη χιλιοστή επέτειο του ουγγρικού κράτους, αλλά η ιστορία της πόλης είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.
Ο πρώτος καταυλισμός στους λόφους Γκέλερτ με το όνομα Ακ Ινκ, που σημαίνει "βράχος πλούσιος σε νερό", κατασκευάστηκε από τους Κέλτες τον πρώτο αιώνα π.Χ. Στην αρχή της χριστιανικής εποχής έγινε πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Κάτω Πανονίας με την ονομασία Ακουίνκουμ, σύντομα όμως εισέβαλαν σε αυτή οι Ούννοι. Όταν διαμελίστηκε η αυτοκρατορία των Ούννων, ήλθε η σειρά των Γεπιδών, των Λομβαρδώνν, των Αβάρων και άλλων λαών από την κεντρική Ασία. Οι Μαγυάροι εμφανίστηκαν για πρώτη φορά περί τον 9ο αιώνα και εγκατέστησαν την πρωτεύουσά τους στο Έστεργκομ. Αργότερα, κατά τον 13ο αιώνα, τη μετ'εφεραν στην Ομπούντα (το ρωμαϊκό Ακουίνκουμ) κοντά στην Πέστη, μια εμπορική πόλη που την κατοικούσαν γερμανικοί και ουγγρικοί λαοί.
Στα μέσα του 13ου αιώνα, μετά την εισβολή των Τατάρων, ο βασιλιάς Μπέλα Δ΄ ξεκίνησε την κατασκευή ενός βασιλικού ανακτόρου και οχυρωματικών έργων και τειχών σε ένα επίπεδο που βρισκόταν περίπου 60 μέτρα πάνω από τη δεξιά όχθη του Δούναβη. Μπορούσαν να υπερασπιστούν ευκολότερα αυτή την πλευρά του ποταμού από την Πέστη, η οποία βρισκόταν σε πεδιάδα. Η Βούδα, που αναπτύχθηκε γύρω από το οχυρό του λόφου, ήταν η τρίτη πόλη που ιδρύθηκε σε αυτή την περιοχή και αναπτύχθηκε ταχύτατα. Εκεί εγκαταστάθηκε το δεύτερο πανεπιστήμιο της χώρας το 1395 και το 1473 τυπώθηκε το πρώτο ουγγρικό βιβλίο, το "Μπουντάι Κρόνικα" (Τα χρονικά της Βούδας).
Η Βούδα, που εξελίχθηκε σε πολιτική, οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα, απήλαυσε τη μεγαλύτερη λαμπρότητά της στα τέλη του 15ου και στις αρχές του 16ου αιώνα, όταν την επισκέπτονταν ταξιδιώτες από ολόκληρη την Ευρώπη. Στις αρχές του 16ου αιώνα οι επάλξεις της πόλης ενισχύθηκαν, δεν μπόρεσαν όμως να αντισταθούν στους Τούρκους που κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη με πανουργία. Η οθωμανική κατοχή σηματοδότησε μια μακρά περίοδο παρακμής και τελείωσε το 1686 μετά από μακρά πολιορκία. Η Βούδα, που είχε χάσει σχεδόν όλους τους κατοίκους της εξ αιτίας των εχθροπραξιών, υποβαθμίστηκε σε ρόλο μικρής επαρχιακής πόλεως στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.
Η εμφάνιση της Βούδας, σήμερα, μετά από τις σημαντικές καταστροφές που υπέστη κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, έχει μια ποικιλία ρυθμών. Οι δρόμοι της - στους οποίους κυριαρχεί το φρούριο και η κατοικημένη περιοχή και προς νότο το βασιλικό ανάκτορο - περιστοιχίζονται με κτίρια γοτθικού, αναγεννησιακού και μπαρόκ ρυθμού. Η τουρκική κατοχή είναι επίσης αποτυπωμένη σε κτίρια, όπως τα δημόσια λουτρά Κίραλι, που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1566 και 1570 και αργότερα επεκτάθηκαν με νεοκλασικές πτέρυγες. 
Το πιο ενδιαφέρον κτίριο της πόλης είναι ο ναός της Ευλογημένης Παναγίας, γνωστός επίσης και σαν ναός του Ματίας, επειδή εκεί φυλάσσεται η πανοπλία του Ματίας Κορβίνο που βασίλεψε από το 1458 μέχρι το 1490. Η ιστορία αυτού του ναού είναι ιστορία πόνου και δυστυχίας όπως της πόλης: το πρώτο θρησκευτικό κτίσμα υψώθηκε σε αυτή την τοποθεσία τον 13ο αιώνα, όμως αντικαταστάθηκε σύντομα από έναν καθεδρικό ναό που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Στη διάρκεια της οθωμανικής εποχής το κτίριο μετατράπηκε σε τζαμί και κατά την πολιορκία του 1686 κατέρρευσαν ο πύργος και η οροφή. Η ανακατασκευή περιελάμβανε στοιχεία μπαρόκ, όμως τον 19ο αιώνα το γοτθικό κτίριο ανακατασκευάστηκε μετά από ανασκαφές των ερειπίων του μεσαιωνικού ναού. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν το νεογοτθικό κωδωνοστάσιο και η νότια θύρα. Η τελευταία έχει τοιχογραφηθεί με τη σκηνή του "Θανάτου της Παρθένου" και το εσωτερικό αναζωογονήθηκε με εργασίες σε γυψομάρμαρο και πίνακες με διακοσμητικά θέματα.
Πίσω από τον ναό βρίσκεται ο Προμαχώνας των Ψαράδων, σε ρυθμό κατά κάποιο τρόπο μεταξύ νεογοτθικού και νεορωμανικού, από όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει ολόκληρη την πόλη. Η ονομασία του έχει ληφθεί από την περιοχή στην οποία κατοικούσαν οι ψαράδες και από το γεγονός ότι εκεί υπήρχε μια ψαραγορά κατά την αρχαία εποχή, επειδή τα ήρεμα νερά του Δούναβη που χωρίζουν τα δύο μισά της ουγγρικής πρωτεύουσας κυλούσαν εκεί κοντά.
Πολύ γρήγορα η ισχυρογνωμοσύνη του αριστοκράτη Ιτσβάν Σέτσενι αποδείχθηκε χρήσιμη: επειδή αποκλείστηκε στην ανατολική όχθη κατά τη χρονική στιγμή που γινόταν η κηδεία του πατέρα του στη δυτική όχθη, δεν έχασε καιρό και κατάφερε να στήσει μια γέφυρα στο ποτάμι. Χάρη σε αυτόν, το 1848, ολοκληρώθηκε η Σέτσενι Λάντσιντ, μια μεγαλοπρεπής γέφυρα με αλυσίδες και για πρώτη φορά ενώθηκαν οι δύο όχθες του μεγάλου ποταμού.



 'UNESCO