Παλένκε- Μεξικό…!

Η πρωινή ομίχλη σκεπάζει το Παλένκε. Μόνο οι κορυφές των δένδρων της πυκνής ζούγκλας ξεχωρίζουν, ενώ όσο περνάει η ώρα αρχίζουν να ξεπροβάλλουν οι οδοντωτές ανάγλυφες στέγες των αυστηρών ναών και των επιβλητικών ανακτόρων. Χαμένο για εκατοντάδες χρόνια μέσα στη βαθιά ζούγκλα με την τροπική βλάστηση, όπου μόνο τα φλογερά κόκκινα λουλούδια ενός φλαμπουαγιάν αναστατώνουν, το μυστηριώδες Παλένκε μάς αποκαλύπτεται. Και η φαντασία μας συμπληρώνει τους γκρίζους ναούς βάφοντάς τους κόκκινους, όπως τότε, όταν μεγαλουργούσε ο «Πραγματικός Ανδρας» Πακάλ. Το «Οχυρωμένο σπίτι», όπως σημαίνει το Παλένκε από την ισπανική παράφραση της λέξης Οτολούμ, δεν αντιλήφθηκε ο Ερνάν Κορτές όταν πέρασε 40 χλμ. έξω από την πόλη. Από μάγιας Ινδιάνους έμαθε την ύπαρξή της ο ιερέας Ορντονιέθ ι Αγκιλάρ, ο οποίος διοργάνωσε την πρώτη εξερεύνηση και την παρουσίασε στο βιβλίο του ως «Χαμένη Ατλαντίδα» των Μάγιαςς. Ανάμεσα στους περιπετειώδεις τύπους που έφτασαν εκεί, ο Γκιγιόμ Ντυπέ ανέλαβε το 1805 την πρώτη ανασκαφή. Ο εκκεντρικός Κόμης ντε Βαλντέκ στα 60 του έζησε για δύο χρόνια (1831-1833) σε κτίσμα που πήρε και το όνομά του και δημοσίευσε βιβλίο με πολλά σκίτσα από τους ναούς, ρίχνοντας πάνω στο Παλένκε τους προβολείς μιας κοινωνίας διψασμένης για περιπέτειες σε εξωτικές χώρες με αμύθητους θησαυρούς. Αυτή την περιπέτεια θα ζήσουμε στο Παλένκε, που θα γίνει ακόμη πιο συναρπαστική ακολουθώντας δύσβατα μονοπάτια μέσα στη ζούγκλα, ανάμεσα σε κρυμμένα ερείπια και ποταμάκια που οδηγούν σε μικρές λιμνούλες και προσφέρονται για ένα δροσιστικό εξαγνιστικό μπάνιο.

Οι καταρράκτες Αγκουα Ασούλ
Τα «Γαλάζια Νερά», όπως σημαίνει το όνομά τους, είναι ένα ειδυλλιακό τοπίο που θεωρείται όχι μόνο από τα κορυφαία αξιοθέατα της περιοχής αλλά και όλης της χώρας. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο που επιλέγεται για γυρίσματα από πολλές μεξικανικές σειρές. Περισσότεροι από 500 μικροί καταρράκτες πέφτουν από ύψος 3 ως 30 μέτρων και δημιουργούν λιμνούλες όπου αρκετοί τολμηροί θα ρίξουν μια βουτιά. Φυσικά κάποια σημεία είναι πραγματικά επικίνδυνα και χρειάζεται επιπλέον προσοχή. Ομως υπάρχουν και αρκετά ασφαλή σημεία όπου οικογένειες έρχονται για μπάνιο και πικνίκ. Οι καταρράκτες περιβάλλονται από πυκνή δασώδη βλάστηση και μονοπάτια για μια βόλτα στη φύση, ενώ υπάρχουν και πολλά εστιατόρια. Απέχουν 60 χλμ. από το Παλένκε.

Η αρχαία πόλη ΠαλένκεΟι Μάγιας εγκαταστάθηκαν το 100 μ.Χ. και κατά τη βασιλεία του Πακάλ η πόλη απλωνόταν σε 20 χλμ. Τότε χτίστηκαν τα περισσότερα εντυπωσιακά κτίσματα με χαρακτηριστικό τους τις οδοντωτές στέγες και τα ανάγλυφα. Ο διάδοχος Τσαν Μπαλούμ έχτισε τα κτίρια της Πλατείας των Ναών του Ηλιου, και τοποθέτησε μεγάλες πέτρινες αφηγηματικές επιγραφές. Μετά τον θάνατό του η πόλη έπεσε σε μαρασμό και εγκαταλείφθηκε γύρω στα 1000 μ.Χ., πιθανόν από εισβολές άλλων φυλών. Οι πρώτες εργασίες για συντήρηση και αναστήλωση ξεκίνησαν το 1940 από τον αρχαιολόγο Αλμπέρτο Ρουίς Λουιγέρ. Σήμερα όλη η ζώνη εκτείνεται γύρω στα 8 χιλιόμετρα μέσα στο δάσος και μέχρι στιγμής από τα 500 κτίσματα έχουν αναστηλωθεί μόλις τα 34: το Κεντρικό και το Βόρειο Συγκρότημα που χωρίζονται από το ρυάκι Ιελ Οτολούμ. Πέρα από τα κτίσματα που αναφέρονται παρακάτω, μπορείτε να επισκεφθείτε το Γήπεδο της Πελότας - απαραίτητο τελετουργικό σε κάθε πόλη, τον Ναό του Κόμη (647 μ.Χ.), όπως έμεινε γνωστό το κτίσμα που κατοίκησε ο κόμης Ντε Βαλντέκ, αλλά και τον Ναό του Επιθανάτιου Φεγγαριού. Επίσης εκατοντάδες ναούς και κτίσματα σε ερείπια μισοθαμμένα θα ανακαλύψετε περπατώντας σε μονοπάτια στη βαθιά ζούγκλα.

Ο Ναός του Ηλιου

Το οικοδόμημα που βλέπουμε σήμερα χτίστηκε προς το τέλος της κλασικής περιόδου των Μάγιας και πρόκειται για έναν ναό που αποτελείται από διάφορους μικρούς ναούς πάνω σε κλιμακωτές πυραμίδες. Τέσσερα πατώματα πάνω σε μια πυραμοειδή βάση που όλο και στενεύουν προς τα πάνω. Θεωρείται το τελειότερο οικοδόμημα των Μάγιας και το «σαμάρι» της στέγης του ναού - μια προεξέχουσα οδοντωτή ανάγλυφη πέτρινη πλάκα - ήταν καλυμμένο από διακοσμήσεις με στόκο. Ο κυρίως ναός αποτελείται από δύο παράλληλες στοές. Παρατηρήστε στη δεύτερη στοά τη σκαλιστή πλάκα με τα ιερογλυφικά σε δύο σειρές, τους ιερείς που κάνουν προσφορές και το κεντρικό μοτίβο με το σύμβολο του Ηλιου.

Ο Ναός των Επιγραφών…Ο «Πραγματικός Ανδρας», όπως ονόμαζαν οι Μάγιας τον ηγεμόνα τους, ήταν για το Παλένκε ο Πακάλ. Από το 615 ως το 683 μ.Χ. βασίλεψε ο Πακάλ και ο ναός αυτός κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της 68χρονης βασιλείας του. Πάνω σε έναν φυσικό λόφο ακουμπά εν μέρει η πυραμίδα που είναι το ψηλότερο κτίσμα του συγκροτήματος όπου 69 σκαλιά οδηγούν στην κορυφή του. Κατά την κλασική περίοδο ο ναός ήταν καλυμμένος με ασβεστοκονίαμα και βαμμένος σε έντονο κόκκινο χρώμα, αλλά και τα ανάγλυφα της οδοντωτής στέγης του ήταν βαμμένα σε ζωηρά χρώματα. Ονομάστηκε «Ναός των Επιγραφών» από τις επιγραφές με τα ιερογλυφικά που βρίσκονται στους τοίχους και αριθμούν τα 617, ενώ αρκετά είναι εκείνα που δεν έχουν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί. Ο κυρίως ναός διέθετε δύο παράλληλες στοές και ανοίγεται από μια πύλη στολισμένη από κίονες διακοσμημένους με ανάγλυφα που απεικονίζουν άνδρες και γυναίκες να κρατούν παιδιά με προσωπίδες που παριστάνουν τον θεό της βροχής Τσακ και το ένα πόδι τους έχει φιδίσια μορφή.

…και η κρύπτη του Πακάλ

Ο διάδοχος του Πακάλ, Τσαν Μπαλούμ, που συμβολίζεται στα ιερογλυφικά από τον ιαγουάρο και το ερπετό, ήταν εκείνος που κατασκεύασε την κρύπτη στον Ναό των Επιγραφών. Κάτω από μια πλάκα της κεντρικής αίθουσας ο Αλμπέρτο Ρουίς Λουιγιέρ ανακάλυψε το 1949 ένα θολωτό δωμάτιο από το οποίο κατηφορίζει μια σκάλα που οδηγεί στην καρδιά της πυραμίδας και στον ασύλητο τάφο του Πακάλ. Πρώτα βρέθηκε ένα κιβώτιο με πολύτιμες πέτρες - εφρίτη, μαργαριτάρια, χρυσά κοσμήματα, αγγεία, όστρακα με κόκκινα ζωγραφήματα -, στη συνέχεια ανακαλύφθηκε ένας μικρός τάφος με τα οστά έξι παιδιών, προσφορά στον νεκρό, και πάνω από τον τοίχο μια τριγωνική πλάκα σφηνωμένη στα τοιχώματα του θόλου του διαδρόμου έκρυβε μια καινούργια σκάλα γεμάτη πέτρες όπου χρειάστηκαν τρία χρόνια για να απομακρυνθούν ώσπου να φτάσουν στην κρύπτη. Εκεί βρέθηκε η σαρκοφάγος λαξευμένη μέσα σε ένα μονόλιθο με γλυπτά τοιχώματα που σκεπάζεται από πλάκα βάρους 5 τόνων με συμβολικό ανάγλυφο την άνοδο του Πακάλ από τον Κάτω Κόσμο. Κάτω από τη σαρκοφάγο βρέθηκαν αγγεία με προσφορές, ενώ μέσα στη σαρκοφάγο, ο στολισμένος με κοσμήματα σκελετός του Πακάλ καλυμμένος με κόκκινο ύφασμα, καθώς και η πολύτιμη μάσκα από νεφρίτη που σκέπαζε το πρόσωπό του μεταφέρθηκαν στο Ανθρωπολογικό Μουσείο της Πόλης του Μεξικού από όπου η ανεκτίμητη μάσκα κλάπηκε το 1985. Η ανακάλυψη αυτής της κρύπτης - μοναδικής στο Μεξικό - έκανε αρκετούς αρχαιολόγους να πιθανολογούν σύνδεση των Μάγιας του Παλένκε με τους Αιγυπτίους. Φεύγοντας από τον ναό, χαρίστε ένα βλέμμα στο σεμνό μνήμα του αρχαιολόγου Αλμπέρτο Ρουίς Λουιγιέρ που αφιέρωσε τη ζωή του στις ανασκαφές του Παλένκε.

Το ανάκτοροΠρόκειται για έναν λαβύρινθο από αυλές, δωμάτια, διαδρόμους και σκάλες, πάνω σε μια τεχνητή πλατφόρμα τραπεζοειδούς σχήματος με 10 μ. ύψος, 100 μήκος και 80 πλάτος. Τα κτίρια είναι χτισμένα σε διάφορες χρονικές περιόδους και αποτελούσαν την κατοικία της βασιλικής οικογένειας και του ιερατείου. Το πιο εντυπωσιακό κτίσμα είναι ο ψηλός τετραώροφος πύργος που αναστηλώθηκε το 1955. Μοναδική κατασκευή στο είδος της, αποτελείται από ένα συμπαγές υπόβαθρο ύψους 4 μέτρων, σχεδόν τετράγωνο ενισχυμένο στις γωνίες με στύλους. Η βάση αυτή ήταν διακοσμημένη με σκαλιστές πλάκες και έχει από πάνω τέσσερα πατώματα διαφορετικού ύψους, από τα οποία τα μεγαλύτερα φωτίζονται από τα ψηλά παράθυρα. Μέσα ο πύργος αποτελείται από ένα κεντρικό κτίριο και άλλα τέσσερα - ένα σε κάθε γωνία. Αρχαιολόγοι και αστρονόμοι πιστεύουν ότι ο πύργος κατασκευάστηκε προκειμένου η βασιλική οικογένεια και οι ιερείς να έχουν εικόνα του Ηλιου να περνάει από τον Ναό των Επιγραφών κατά τις 22 Δεκεμβρίου, ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου, πιστεύοντας στη θεοποίηση του Πακάλ ο οποίος θα αναδυόταν όπως ο Ηλιος. Ανάμεσα στα κτίσματα του παλατιού αξίζει να προσέξετε τη σκάλα με τα σκαλοπάτια διακοσμημένα από ιερογλυφικά και ανάμεσα σε δύο στηθαία να προσέξετε τα γλυπτά. Οι κίονες του κτιρίου σε αυτή την πλευρά ήταν διακοσμημένοι με ιερογλυφικά χρωματισμένα με πράσινο, κόκκινο, μαύρο και μπλε, ενώ η επικλινής στέγη είχε ανάγλυφα με πρόσωπα και αστείες μάσκες. Σε κάποια από τις αυλές παρατηρήστε το οβάλ ανάγλυφο. Απεικονίζει τη μητέρα του Πακάλ, Τζακ-Κουκ, να τον κρατάει στα χέρια της. Η Τζακ-Κουκ είχε βασιλέψει για τρία χρόνια ώσπου ο Πακάλ να γίνει 12,5 ετών και να αναλάβει την εξουσία.

Πρόσβαση

Φυσικά το ταξίδι στο Παλένκε συνδυάζεται με μια επίσκεψη στην ευρύτερη περιοχή Τσιάπας και Γιουκατάν και συμφέρει να διαλέξετε το πρόγραμμα «Ιστορικό Μεξικό» που προτείνουν πολλά ταξιδιωτικά γραφεία. Αν ταξιδεύετε μόνοι, την περίοδο αυτή η Iberia έχει την καλύτερη προσφορά για να πετάξετε για Μέξικο Σίτι μέσω Μαδρίτης και στη συνέχεια με την τοπική Aeromexico για Τούξτλα Γκουτιέρες. Αν και το Παλένκε διαθέτει μικρό αεροδρόμιο, συνήθως γίνονται μόνο έκτακτες πτήσεις από και προς Τούξτλα Γκουτιέρες. Αν δεν βρείτε πτήση θα φτάσετε οδικώς (275 χλμ., περίπου 7,5 ώρες, λόγω της ανάβασης στον ορεινό όγκο και στο Δάσος Λακαντόνα

Διαμονή

Μόλις 5′ από τον αρχαιολογικό χώρο απέχει το «Villa Mercedes Palenque Hotel», (Carr. Palenque-Ruinas 2.9, τηλ.: +52 916 345. 5231-2). Πρόκειται για το ομορφότερο ξενοδοχείο της περιοχής με πολύ στυλ και όμορφους κοινόχρηστους χώρους. Στην πόλη Παλένκε βρίσκεται το πολύ οικονομικό «Mission Palenque» (τηλ.: +52 916 345 0241), με υπέροχους κήπους αλλά χωρίς κάτι ιδιαίτερο στα δωμάτια. Στην περιοχή Λα Κανιάντα βρίσκεται το «Best Western Maya Palenque Hotel» (τηλ.:+52 916 345. 0780), επίσης οικονομικό με συνηθισμένη διακόσμηση.

φαγητό

Στην περιοχή Τσιάπας παράγεται άφθονο καλαμπόκι, που και εδώ είναι βασική τροφή, φασόλια, αβοκάντο, κακάο, καφές, τσίλι, πολλά λαχανικά και τροπικά φρούτα. Χαρακτηριστικό είναι το βότανο «τσιπιλίν» που χρησιμοποιείται κυρίως στις ταμάλες καλαμποκιού, όπως και το «χόγια σάντα» με τα πλατιά του φύλλα που η μυρωδιά του θυμίζει πιπεράτη μέντα. Το Παλένκε είναι η χαρά των «αντοχίτος». Πρόκειται για μεγάλη ποικιλία από μικρά σνακ όπως μπουρίτος, ταμάλες, τάκος, ετσιλάδας κ.ά. Επίσης θα δοκιμάσετε πολλές παραλλαγές από τηγανητές πράσινες μπανάνες γεμιστές με μαύρα φασόλια ή τυρί. Το γεύμα ξεκινά με «σότε κον μομο», σούπα από ποταμίσια σαλιγκάρια μαγειρεμένα με φύλλα από χόγια σάντα, ντομάτες κρεμμύδι, πράσινο τσίλι και αρωματικά φύλλα «επασότε». Για κύριο πιάτο θα διαλέξετε «μόλε» (με μαύρη σοκολάτα) χοιρινού με σπόρους, «τσισπόλα», κρέας βραστό με λαχανικά, «πίκτες», ταμάλες από φρέσκο καλαμπόκι γλυκό, φασόλια με παστό κρέας, πάπια με «τσιλμόλ», σάλτσα με ντομάτες, τσίλι και κόλιαντρο. Το ψάρι γίνεται «σουδάδο», γλυκό με κρεμμύδι, ντομάτα, χυμό λεμονιού και σκόρδο και σερβίρεται με διάφορα λαχανικά. Οι τολμηροί δοκιμάστε αρμαντίγιο, ελάφι, κουνέλι και στρουθοκάμηλο, που μαγειρεύονται με τσίλι και κόλιαντρο. Με το φαγητό θα πιείτε το ποτό «ποσόλ» από καλαμπόκι που αρωματίζεται με σοκολάτα και ζάχαρη και πίνεται και παγωμένο, «άγκουα ντε τσίτσα» από σταφύλι ή ανανά ή καλαμπόκι, και δυνατό «μπάλτσε» με υδρόμελι γνωστό ως το ιερό κρασί των Μάγια. Για επιδόρπιο διαλέξτε τηγανητές πράσινες μπανάνες με τυρί και μέλι, «ντούλσε ντε κουπάπε» -κομπόστα φρούτων, «ντούλσε ντε τσιλακαγιότε» - κομπόστα κολοκύθα ή «κοκάδα» με γλυκιά καρύδα, και τελειώστε με καφέ ντόπιας παραγωγής. Καλά εστιατόρια είναι τα: La Selva, Maya Centro, Maya Canada, Ciudad Real Palenque, Rocomar, Chambalu.

tovima.gr

«Σκοτεινός» τουρισμός: 6 πόλεις (με) φαντάσματα

Οινικός τουρισμός, γαστρονομικός τουρισμός, φεστιβαλικός τουρισμός… Αν υπάρχει ένα είδος τουρισμού για κάθε γούστο, γιατί όχι και για τους λάτρεις των θρίλερ... των τρομακτικών ιστοριών και των X-Files; Αυτό σκέφτηκαν πρόσφατα και οι ιθύνοντες του πάντα πρωτοπόρου Τσέχικου Οργανισμού Τουρισμού, και αποφάσισαν να λανσάρουν μια νέα μορφή τουρισμού. Και το όνομα αυτού; Dark Tourism.

«Μεταξύ των νέων μορφών τουρισμού που προβάλει ο Οργανισμός Τουρισμού της Τσεχίας είναι και το ταξίδι στο σκοτεινό παρελθόν της χώρας. Εκτός από τα τυπικά θέματα του Dark Tourism που είναι τα μνημεία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Τσεχία διαθέτει ιδιαίτερα μνημεία καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, όπως το παρεκκλήσι των Αγ. Πάντων στην περιοχή Sedlec που είναι εξ’ ολοκλήρου διακοσμημένο με ανθρώπινα κρανία και οστά, και την Άβυσσο Macocha, που αποτελεί ένα προορισμό για αυτοκτονίες» αναφέρει, μεταξύ άλλων, το σχετικό δελτίο τύπου.
Δεν έχει, βέβαια, μόνο η Τσεχία σκοτεινό παρελθόν. Ιδού μια μίνι λίστα με μερικά από τα πλέον τρομακτικά μέρη ανά τον πλανήτη, για την περίπτωση που σας κουράσει ο… παραλιο-τουρισμός.

Το Οστεοφυλάκιο στο Sedlec, Τσεχία
Όχι μόνο για να ξεκινήσουμε, τιμής ένεκεν, από την χώρα που φιλοδοξεί να κάνει τάση τον «σκοτεινό τουρισμό», αλλά και γιατί το οστεοφυλάκιο του Sedlec θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει τον τίτλο του πιο ανατριχιαστικού μνημείου στον πλανήτη. Πρόκειται για ένα παρεκκλήσι εξολοκλήρου διακοσμημένο με ανθρώπινα οστά: το τέμπλο του ιερού, οι πολυέλαιοι, ο ανάγλυφος διάκοσμος των τοίχων είναι φτιαγμένα από τα κόκκαλα και τα κρανία των θυμάτων μιας επιδημίας πανούκλας που ξέσπασε το 1318.
Περίπου 30.000 θύματα της επιδημίας είναι θαμμένα στην περιοχή, σημεία της οποίας σκεπάζει χώμα που έχει μεταφερθεί εδώ από την Ιερουσαλήμ. Τα οστά μετά από σειρά πολέμων μεταφέρθηκαν στο παρεκκλήσι, το εσωτερικό του οποίου ανακαινίστηκε το 1709 από τον διάσημο αρχιτέκτονα Jan Blažej Santini Aichel. Δεν είναι γνωστό αν από τότε ξεκίνησε η διακόσμηση με ανθρώπινα οστά, όμως τη σημερινή του μορφή το παρεκκλήσι την πήρε το 1870 που ανακαινίσθηκε και πάλι και διακοσμήθηκε με 40.000 οστά και κρανία. Το Sedlec βρίσκεται κοντά στη γραφική κωμόπολη κοντά στην Kutná Hora, σε απόσταση μιάμισης περίπου ώρας με το τραίνο από την Πράγα.

Centralia, Πενσυλβανία, ΗΠΑ
Μια φορά κι έναν καιρό, η Centralia ήταν μια ήσυχη, μικρή κωμόπολη που στήριζε την οικονομική της ευημερία στα ανθρακωρυχεία της. Μέχρι που το Μάιο του 1962 το πατροπαράδοτο κάψιμο των σκουπιδιών σε μια χωματερή «άνοιξε τις πύλες της κολάσεως», όπως είπαν χαρακτηριστικά τα αμερικανικά ΜΜΕ. Το ανθρακωρυχείο έπιασε φωτιά, καταστρέφοντας την πόλη εκ των έσω. Οι αμερικανικές εφημερίδες έγραψαν ότι «ανθρώπινη ζωή δε θα μπορούσε να υπάρξει ξανά σε αυτόν τον τόπο, τον ζεστότερο και από τον πλανήτη Ερμή, με ατμόσφαιρα δηλητηριώδη όσο του Κρόνου. Τοξικά σύννεφα μονοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων στροβιλίζονταν πάνω από τα σκασίματα στο έδαφος». Η πόλη τελικά εγκαταλείφθηκε το 1984, ενώ οι επιστήμονες εκτιμούν πως η φωτιά στα σωθικά της θα συνεχίσει να καίει για 250 ακόμη χρόνια.
Όπως ήταν φυσικό, η Centralia αναδείχθηκε ταχύτατα σε hot spot του σκοτεινού τουρισμού της Αμερικής, με καπνούς να βγαίνουν από το οδόστρωμα, και τακτικές εκρήξεις που (δεν μοιάζουν απλά σαν αλλά) έρχονται όντως από τον κάτω κόσμο, διακόπτοντας την απόκοσμη σιωπή που βασιλεύει.

Oradour-sur-Glane, Γαλλία
Το Σάββατο, 10 Ιουνίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα κατέστρεψαν σχεδόν εξολοκλήρου τη μικρή πόλη της κεντρικής Γαλλίας, σκοτώνοντας συνολικά 642 άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Μετά το τέλος του πολέμου, ένα χωριό με το ίδιο όνομα κτίσθηκε και κατοικείται σε μικρή απόσταση από το αρχικό, το οποίο διατηρήθηκε ακριβώς όπως έμεινε μετά την επίθεση. Ένα τεράστιο μνημείο ανεγέρθηκε ακριβώς μπροστά από το νεκροταφείο, εις μνήμη των θυμάτων, ενώ το χωριό είναι σήμερα επισκέψιμο και αποτελεί ανοιχτό μουσείο, μιας πόλης τραγικά ακινητοποιημένης στο χρόνο.

Άουσβιτς, Πολωνία
Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια Εβραίοι υπολογίζεται πως σκοτώθηκαν στους θαλάμους αερίων του διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης, αναπνέοντας δηλητηριώδη αέρια τα οποία χρειάζονταν περίπου είκοσι λεπτά για να σκοτώσουν τους 4.420 άνδρες, γυναίκες και παιδιά που χωρούσε κάθε φορά ο θάλαμος. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και του γειτονικού Μπιρκενάου είναι σήμερα επισκέψιμα –πραγματοποιούνται μάλιστα και οργανωμένες ξεναγήσεις.
Οι ιστορίες φαντασμάτων που κατοικούν το Άουσβιτς, φυσικά, θα μπορούσαν να γεμίσουν βιβλία ολόκληρα, ακόμη όμως κι αν δεν είστε fans του παραφυσικού, αποκλείεται να μην προσέξετε την πλήρη έλλειψη ήχου έξω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης: ακόμη και τα πουλιά επάνω στα ψηλά δέντρα των προαυλίων δεν βγάζουν κανέναν απολύτως ήχο. Απλώς κάθονται και σας κοιτούν, σαν να βγήκαν από την ομώνυμη ταινία του Χίτσκοκ.

Κατακόμβες του Παρισιού, Γαλλία
Οι λαβυρινθώδεις, σκοτεινές στοές που λαξεύτηκαν κάτω από την Πόλη του Φωτός από τους Ρωμαίους, και χρησιμοποιήθηκαν για την ταφή των νεκρών έως και τον 18ο αιώνα, είναι αναμφίβολα ένα από τα σκοτεινότερα σημεία του πλανήτη, και όχι μόνο λόγω της έλλειψης φωτός. Ανθρώπινα οστά και κρανία στοιβαγμένα σε μεγάλες αίθουσες δίπλα στους διαδρόμους –στους οποίους ο θρύλος λέει πως κανείς ζωντανός δεν μπόρεσε να βρει μόνος το δρόμο του– αλλά και ιστορίες (και φωτογραφίες;) φαντασμάτων που τρομάζουν τους τουρίστες τόσο ώστε πολλές από τις ξεναγήσεις που πραγματοποιούνται εδώ διακόπτονται λόγω λιποθυμιών δικαιολογούν τον τίτλο των στοών του Παρισιού ως ένα από τα πιο τρομακτικά μέρη του πλανήτη.

Pripyat, Τσέρνομπιλ, Ουκρανία
Η μικρή πόλη των 50.000 κατοίκων που αποτελούσε μόνιμη κατοικία για όλους σχεδόν τους εργαζομένους στο εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ εκκενώθηκε πλήρως μετά την τραγωδία του Απριλίου του 1986, μαζί με την ομώνυμη πόλη, η οποία απείχε περισσότερο από τον πυρηνικό αντιδραστήρα απ’ ότι το Pripyat. Οι τοπικές αρχές αποφάσισαν να εκκενώσουν τις δύο πόλεις 36 ώρες μετά το ατύχημα στον αντιδραστήρα 4. Προκειμένου αυτό να γίνει γρήγορα και αποτελεσματικά, οι πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που άφηναν τα σπίτια τους πληροφορήθηκαν πως η εκκένωση θα ήταν προσωρινή, και πως θα γυρνούσαν πίσω. Δεν πήραν μαζί τίποτα από τα υπάρχοντά τους. Κα βέβαια, δεν επέστρεψαν ποτέ.
Για αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή, το Pripyat αποτελούσε υπαίθριο μουσείο, που αποτύπωνε εύγλωττα τη σοβιετική ζωή και ατμόσφαιρα πριν την πτώση του σιδηρού παραπετάσματος. Στις αρχές του 21ου αιώνα, όμως, λεηλατήθηκε μέχρις εσχάτων –κλάπηκαν ακόμη και τα καθίσματα των τουαλετών. Το Pripyat αποτελεί σήμερα την απόλυτη πόλη-φάντασμα, όπως μαρτυρούν τα τρία συγκλονιστικά φωτορεπορτάζ του Arkadiusz Podniesinski. Και, δεν ξέρουμε για εσάς, αλλά ο επιστημονικά εξηγήσιμος τρόμος μας φαίνεται απείρως σκοτεινότερος από οποιοδήποτε παραφυσικό φαινόμενο.

Πηγή: tromaktiko

Πήλιο: φθηνές διακοπές

Αξιοθέατα
Η Βυζίτσα. Με τα διάσημα αρχοντικά της που έχουν γίνει ξενώνες, την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής του 1725, που είναι διατηρητέο μνημείο πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής και την πλατεία με τις ταβέρνες.

Οι Πινακάτες. Λιγότερο γνωστό, αλλά πανέμορφο χωριό του Πηλίου. Θα καθήσετε στην εξαιρετική πλατεία με τον 500 ετών πλάτανο και τη νεοκλασική κρήνη και θα κάνετε βόλτα στα σοκάκια με τα πυργόσπιτα και τα μεγάλα πέτρινα σπίτια.

Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας. Αμφιθεατρικά κτισμένος. Αξίζει να δείτε την πλατεία του, το μουσείο του γλύπτη Νικόλα Παυλόπουλου, τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Αθανασίου και της Κοίμησης της Θεοτόκου και το μοναστήρι των Ταξιαρχών, λίγο έξω από το χωριό.

Διαδρομή
Από τη Βυζίτσα προς τις Μηλιές. Σύντομη διαδρομή 2,5 χλμ. που οδηγεί στο χωριό, όπου θα δείτε την περίφημη εκκλησία των Ταξιαρχών του 1741, τη Βιβλιοθήκη και τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό όπου καταλήγει ο Μουτζούρης.

Αν κουραστήκατε από τα ξύλινα καθίσματα του τρένου, στον σταθμό των Μηλεών θα έχετε την ευκαιρία να χαλαρώσετε ανηφορίζοντας το καλντερίμι για περίπου 800 μέτρα μέχρι την κεντρική πλατεία του χωριού, που έχει υψόμετρο 450. Εδώ στη σκιά των τεράστιων πλατάνων, θα πάρετε μια ανάσα και θα απολαύσετε καφέ ή φαγητό στα τραπεζάκια που έχουν στήσει τα καφενεία και οι ταβέρνες.

Η πλατεία είναι ιδανική αφετηρία για περιήγηση στο χωριό. Εδώ δεσπόζει η εκκλησία των Ταξιαρχών που ανακαινίστηκε το 1743. Πίσω από τον ναό βρίσκεται η ιστορική Δημόσια Βιβλιοθήκη «Ψυχής Ακος» με σπάνια χειρόγραφα και βιβλία ανεκτίμητης αξίας (ώρες λειτουργίας, καθημερινά εκτός από Κυριακές και αργίες: 8.30-14.30, Σάββατο: 10.00-14.00). Λίγο πιο πάνω είναι το Δημοτικό Τοπικό Μουσείο Μηλεών.

Μεταξύ άλλων φιλοξενεί εκθέσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, τα παραδοσιακά έθιμα και το τρενάκι του Πηλίου.

Επίσης φιλοξενεί κάποια από τα 10.000 βιβλία της Μηλιώτικης Σχολής (που ίδρυσαν τρεις πρωτοπόροι του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, ο Ανθιμος Γαζής, ο Δανιήλ Φιλιππίδης και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, το 1814) τα οποία διασώθηκαν από τις καταστροφές των Γερμανών στις 4 Οκτωβρίου του 1943 (είσοδος ελεύθερη, τηλ. 24230-86602).

Δραστηριότητες
Στα Χάνια υπάρχει το γνωστό χιονοδρομικό κέντρο Αγριόλευκες (τηλ. 24280-73719, www. anem. gr). Μπορείτε ακόμη να κάνετε ιππασία (Νίκος Στοκογιάννης 6977737819).

Φαγητό
Στη Βυζίτσα: « Η Πλατεία», « Το Μπαλκονάκι» και« Το Αρχοντικό», όλες με πηλιορείτικη κουζίνα και επάνω στην πλατεία του χωριού.

Στις Πινακάτες: «Ο Πηλέας» (24230-86873) με εξαιρετικό σπιτικό φαγητό και «Οινοσίφιλος» (24230-86897).

Στον Άγιο Γεώργιο: Μπορείτε να φάτε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου «Ανωβολιός» και στις ψησταριές « O Τσατιτζής» και «Ο Στέφανος».

Μονοπάτια
Κατεβείτε στις Μηλιές και περπατήστε στις γραμμές του Μουτζούρη για να δείτε την περίφημη γέφυρα Ντε Κίρικο.

Μην ξεχάσετε
Να ρωτήσετε στις Πινακάτες ποιος μπορεί να σας πουλήσει ντόπιο κρασί. Είναι πολύ καλό.

ΤΑ ΝΕΑ

Ορεινή Ναυπακτία: Αξίζει μία επίσκεψη στην "Ελβετία της Ελλάδας"

Σήμερα θα σας ταξιδέψω στην «Ελβετία της Ελλάδας». Σε δεκατρία πανέμορφα χωριά που στολίζουν την πνιγμένη στο πράσινο ορεινή Δωρίδα, στη σκιά των Βαρδουσίων, μόλις λίγες ώρες μακριά από την Αθήνα.

Οι φυσικές ομορφιές της περιοχής περιλαμβάνουν τις όχθες γύρω από την τεχνητή Λίμνη του Μόρνου, τα μεγάλα λιβάδια της Αρτοτίνας και τα αλπικά τοπία των βουνοκορφών των Βαρδουσίων, στα οποία συναντά κανείς αγριολούλουδα teucrium chawaedrus, το τσάι το ελληνικό και το γαριφαλάκι.

1. Το Αλποχώρι, εκτός από τη σημαντική ιστορία του, έχει και φυσικές ομορφιές. Αφθονη βλάστηση, μαγευτικά τοπία, κρύα νερά και θαυμάσια αμφιθεατρική θέα που βλέπει μέχρι τον Πατραϊκό Κόλπο.

2. Το Κροκύλειο, η σημερινή έδρα του δήμου Βαρδουσίων, είναι ένα πανέμορφο ορεινό χωριό που ξεχωρίζει για τα άφθονα νερά και την πλούσια βλάστησή του. Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να περπατήσει ανάμεσα στα παραδοσιακά κτίσματα και στα μνημεία Τέχνης καθώς και να γνωρίσει τη λαογραφική συλλογή του χωριού. Στο Αβορίτι Κροκυλείου γεννήθηκε και γαλουχήθηκε ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, οι ιδέες του οποίου τον ανέδειξαν σε μεγάλο αγωνιστή του 1821.

3. Τo Μοναστηράκι είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Κούμαρος που φτάνει στη θάλασσα. Εχει άπλετη και μαγευτική θέα στον Κορινθιακό. Απέναντί του βρίσκεται ο όμορφος [Το χωριό Κροκύλειο.] Μοριάς με τις καταπράσινες βουνοκορφές τού Παναχαϊκού. Ανατολικά φαίνεται το πανέμορφο νησάκι Τριζόνια και δυτικά το Παραθάλασσο.

4. Το χωριό Πενταγιοί βρίσκεται περίπου 80χλμ. βορειοδυτικά της πρωτεύουσας του νομού Αμφισσας και ανήκει στον δήμο Βαρδουσίων. Ανατολικά βρίσκονται τα Βαρδούσια Ορη, χιονοσκεπή συνήθως, ενώ τη δύση οριοθετεί το Ξεροβούνι με το ονομαστό τσάι του. Τα έλατα το περιτριγυρίζουν, μαζί με πλατάνια και άφθονα νερά.

Η μεγάλη βρύση είναι μια πηγή με πεντακάθαρο κρυστάλλινο νερό, το οποίο περνά από τον μύλο του Πλέωρα. Το χωριό είναι κτισμένο στα 950μ. υψόμετρο και συνδέεται με τον θρύλο της πολυτραγουδισμένης ανά το πανελλήνιο όμορφης «δασκαλοπούλας Μαρίας της Πενταγιώτισσας», στην ποδιά της οποίας «σφάζονταν παλικάρια».

Εκεί υπάρχουν αρκετά γραφικά ξωκλήσια και η επιβλητική εκκλησία, οι Παμμέγιστοι Ταξιάρχες. Κάντε μια βόλτα στο χωριό και απολαύστε την πέτρινη βρύση, τα αρχοντικά, τους μύλους και το παλαιό μοναστήρι του Αγ. Παντελεήμονα.

Το χωριό διαθέτει επίσης πολιτιστική αίθουσα που φέρει την ονομασία Βαρδουσιακή Σχολή Ελευθέριου Λόγου, στην οποία υπάρχει βιβλιοθήκη 300 τόμων.

5. Το Κόκκινο, μοναδικό σε θέα χωριό, απολάμβανε κάποτε τη ροή του Μόρνου και σήμερα τη μαγευτική λίμνη του. Ο αρχαίος οικισμός κατεστράφη το 279 π.Χ. από Γαλάτες επιδρομείς, όπως και το γειτονικό Κάλλιο.

6. Το Τρίστενο, σε υψόμετρο 940μ., και αυτό με ιστορία που ανάγεται στους αρχαίους χρόνους, αφού παλαιότερα είχαν βρεθεί εκεί ίχνη αρχαίου οικισμού. Αξιόλογο από αρχιτεκτονικής πλευράς είναι το κτίριο του πρώην δημοτικού σχολείου.

7. Το Υψηλό Χωριό, χτισμένο στα 1.200μ. κατακλύζεται από πελώριες καρυδιές , αναρίθμητες βρύσες και πηγές.

8. Η Κερασιά, σε υψόμετρο 1.340μ., γραφική, μέσα στα έλατα με πα [Η λίμνη του Μόρνου.] ραδοσιακά κτίρια, εκκλησίες και πετρόκτιστες παλαιές βρύσες. Το ηλικίας άνω των 100 ετών παραδοσιακό κτίσμα του σχολείου είναι σήμερα το πνευματικό κέντρο του χωριού.

9.Το Διχώρι, σε υψόμετρο 1.150μ., όπου τα αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν την παρουσία αρχαίου οικισμού. Με μεγάλη συνεισφορά των κατοίκων του στον αγώνα του 1821, όπως και όλα τα χωριά της Δωρίδας.

10. Το Κριάτσι, σε υψόμετρο 1.200μ., με θέα σε παραπόταμο του Φείδαρη (Εύηνος) και γραφικά ξωκλήσια.

11. Προχωρώντας προς το τέλος της διαδρομής μας και πριν από τις πηγές του Εύηνου ή Φείδαρη φτάνουμε στην Αρτοτίνα, στα 1.350 μ. Το χωριό έχει θέα στα βορειοδυτικά Βαρδούσια μπροστά στις κορυφές Πλάκα, Πάνω και Κάτω Ψηλό, Αλογόραχη, Νεραϊδάλωνο, Σούφλες, όλες πάνω από 2.000 μέτρα, και γι’ αυτό πολλές φορές είναι ορμητήριο ομάδων ορειβατών και αλπινιστών.

12.Το Ζωριάνο, χτισμένο σε υψόμετρο 800μ. στο νότιο τμήμα της βορειοδυτικής Δωρίδας, φέρει το όνομα του πρωτομάστορα Μιχαήλ Ζωριάνου. Υπάρχουν σε αυτό δύο χαρακτηριστικά ξωκλήσια, του Αγίου Ιωάννου και της Αγίας Σοφίας.

13. Το Κουπάκι, χτισμένο στην πλαγιά μιας κορυφής των Βαρδουσίων με την ονομασία Πύργος (1.100μ.), μια πλαγιά που καλύπτει χίλια στρέμματα πυκνού δάσους από καστανιές και βελανιδιές. Διαθέτει μικρό λαογραφικό μουσείο, το οποίο στεγάζεται στο πρώην δημοτικό σχολείο. Το Κουπάκι έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα.

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ: Οδικώς, είτε μέσω Ναυπάκτου και Εθνικής Αθηνών - Ιωαννίνων (275χλμ.) είτε από την Εθνική Αθηνών - Λαμίας, μέσω Αμφισσας (285χλμ.).
ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ: Ξενοδοχειακή Επιχείρηση Δ. Διαμ. Κροκυλείου, τηλ.: 22660-41500.
Καταφύγιο Δ.Δ. Κροκυλείου, τηλ.: 6977-599627.
Ενοικ. Δωμ. Β. Κοτρώνη, Αρτοτίνα, τηλ.: 22660-51812.
Ξενώνα [Ανηφορίζοντας προς τη... γαλήνη.] ς Διχωρίου, τηλ.: 22660-51481.
Ξενώνας Κερασιών, τηλ.: 22660-51995.
Ξενώνας Κουπακίου, τηλ.: 22660-41200.
Ξενώνας «Περιβόλι», τηλ.: 22660-52167.
Ξενώνας «Δάφνος», τηλ.: 22660-51714.
ΤΙ ΝΑ ΦΑΤΕ: Δοκιμάστε οπωσδήποτε κοντοσούβλι, χωριάτικη μακαρονόπιτα, τραχανόπιττα με σπανάκι και άγρια χόρτα, κολοκυθόπιτα, χωριάτικη χορτόπιτα, κατσικάκι στον φούρνο (ψιμαρνί) και αγριογούρουνο στιφάδο.

ΠΗΓΗ: http://www.coupaki.gr, http://www.petrina-paradisos.gr.

Espressonews.gr

Κεντρικό Ζαγόρι, Δίλοφο, Τσεπέλοβο: Χειμερινές διακοπές

Μια διαδρομή, πολλά χωριά και περισσότερες εκπλήξεις. Στο Κεντρικό Ζαγόρι χτυπάει η καρδιά της ευρύτερης  περιοχής μακριά από την έντονη τουριστική ανάπτυξη και κοντά σε πλαγιές με οξιές, πεύκα, πουρνάρια, έλατα και  πέτρινα γεφύρια.

Μια διαδρομή, πολλά χωριά και περισσότερες εκπλήξεις. Στο Κεντρικό Ζαγόρι χτυπάει η καρδιά της ευρύτερης περιοχής μακριά από την έντονη τουριστική ανάπτυξη και κοντά σε πλαγιές με οξιές, πεύκα, πουρνάρια, έλατα και πέτρινα γεφύρια. Από το Δίλοφο μέχρι και το Τσεπέλοβο, η διαδρομή είναι εύκολη (δεν περιλαμβάνει το σύνολο των χωριών του Κεντρικού Ζαγορίου) και απολαυστική. Ιδίως τώρα τον χειμώνα
Το ψηλό σπίτι (το ψηλότερο στο Ζαγόρι και ιδιοκτησίας σήμερα της οικογένειας Λουμίδη) που μας υποδέχεται στην είσοδο του Διλόφου (35 χλμ. από τα Γιάννινα) κρύβει τη δική του ιστορία. Κάποτε, λοιπόν, ένας Διλοφίτης παντρεύτηκε μια κοπέλα από το γειτονικό Κουκούλι. Η κοπέλα όμως γρήγορα έπαθε κατάθλιψη (αφού της έλειπε το πατρικό της) και ο γαμπρός σήκωσε το σπίτι τους ώστε εκείνη να έχει θέα στο χωριό της. Το πανέμορφο χωριό με την Αναγνωστοπούλειο Σχολή και την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου έχει κάτι από την ατμόσφαιρα της ταινίας «Αναπαράσταση» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Μπορεί οι σκηνές από το θρυλικό φιλμ να γυρίστηκαν στη γειτονική Βίτσα και στο Μονοδέντρι , το Δίλοφο όμως σήμερα αντέχει στον χρόνο αναλλοίωτο.

Στη συνέχεια κάνω στάση στο επόμενο χωριό που δεν είναι άλλο από το Κουκούλι. Εδώ το αρχοντικό του Πλακίδα είναι δυστυχώς ετοιμόρροπο, όμως βρίσκω λόγους να μείνω για λίγο στον οικισμό ανάμεσα στη χαράδρα του Βίκου και στο Βικάκι. Το Μουσείο του Λαζαρίδη , το παλιό σχολείο και η Κοίμηση της Θεοτόκου αιχμαλωτίζονται στον φακό μέχρι την επόμενη στάση που γίνεται στο Καπέσοβο, στην άκρη του φαραγγιού της Μεσαριάς. Η Πασχάλειος Σχολή, το παλιό σχολείο (σήμερα είναι μουσείο) και ο ναός του Αγίου Νικολάου είναι μερικές μόνο από τις εικόνες ενός χωριού που κάποτε φημιζόταν για τους θρυλικούς αγιογράφους του που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους σε εκκλησίες όλης της περιοχής.

Αμέσως μετά το Καπέσοβο, βρίσκω μια διακλάδωση και πηγαίνοντας αριστερά θα με βγάλει στο Βραδέτο (και με λίγη ακόμη οδήγηση ή περπάτημα στη θέση Μπελόη). Δεξιά, οδηγεί στο Τσεπέλοβο και στο Σκαμνέλλι (μέσα από μια διαδρομή στη δασωμένη πλαγιά της Τύμφης), όπου ψάχνω τη θέση Μπόκοβο και την ωραία θέα στο φαράγγι του Χάβου.

Μια ακόμη εναλλακτική διαδρομή στο Κεντρικό Ζαγόρι έχει ως αφετηρία το Δίλοφο. Ακολουθώντας τις ταμπέλες για τους Κήπους θα μετρήσω στη σειρά μια ομάδα εκπληκτικώνπέτρινων γεφυριών: του καπετάν Αρκούδα, του Κόκκορη και το Καλογερικό (ή Πλακίδα) λίγο πριν φτάσω στην άλλοτε πρωτεύουσα όλου του Ζαγοριού. Οι αμπελώνες, οι μπαξέδες και τα τόσα ποτάμια γύρω από τους Κήπους δημιουργούν ένα ανεπανάληπτο φυσικό σκηνικό που η αλήθεια είναι πως έχει την τιμητική του το φθινόπωρο και την άνοιξη. Αποκτά όμως μια άλλη διάσταση στην καρδιά του χειμώνα.

Όμορφα χωριά, όμορφα... περπατιούνται! Μπορείτε να αρχίσετε από το Δίλοφο, που έχει τα δικά του προνόμια. Το πρώτο είναι πως χαρακτηρίστηκε πολύ νωρίς διατηρητέο και άρα τα αυτοκίνητα εδώ δεν έχουν καμία θέση 
Φορέστε άνετα παπούτσια και περπατήστε στα πέτρινα καλντερίμια του, ψάχνοντας κρυφές γωνιές ενός από τους ωραιότερους οικισμούς της περιοχής. Σε υψόμετρο 880 και με μια πλατεία με πλάτανο που θυμίζει σκηνικό θεάτρου αναζητήστε τον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου και μετρήστε τα αποτυπώματα από μια εποχή που ήταν πραγματικό αρχοντοχώρι (μάλιστα παλιά λεγόταν Σωποτσέλι).

Σεργιάνι στο Δίλοφο και το Τσεπέλοβο

Σειρά έχει το Τσεπέλοβο σε μεγαλύτερο υψόμετρο (1.080) και από εδώ είχαν καταγωγή δύο κορυφαίοι ηθοποιοί του θεάτρου: η Μαρίκα Κοτοπούλη και ο Δημήτρης Μυράτ. Για πολλά χρόνια το Τσεπέλοβο αποτελούσε το διοικητικό κέντρο όλης της περιοχής (σήμερα είναι το μεγαλύτερο χωριό του Κεντρικού Ζαγορίου), ενώ στη βόλτα σας γρήγορα θα καταλάβετε πως η πελεκητή πέτρα έχει τον κύριο λόγο στην κατασκευή των σπιτιών και των εκκλησιών. Ο ναός του Αγίου Νικολάου με τις σπουδαίες αγιογραφίες από Καπεσοβίτες καλλιτέχνες ξεχωρίζει από παντού, ενώ το μαγαζάκι « Σπίτι της Μέλισσας » (τηλ. 26530 81320) αποτελεί μια ακόμη «υποχρεωτική» στάση σας για αγορές.

Στην κεντρική πλατεία του χωριού, ο Μωυσής Σανοζίδης διατηρεί το μαγαζί του με μελισσοκομικά προϊόντα από τις 200 κυψέλες του. Θα βρείτε μέλι, βασιλικό πολτό, γύρη, κερί, ρακόμελο και λικέρ μελιού σ΄ ένα συμπαθητικό μαγαζάκι με άποψη και γούστο.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ

Το Δίλοφο (απ΄ όπου μπορείτε να αρχίσετε την περιήγησή σας) βρίσκεται στο Κεντρικό Ζαγόρι, σε απόσταση 32 χλμ. από τα Ιωάννινα, κοντά στη Χαράδρα του Βίκου, στον Εθνικό Δρυμό ΒίκουΑώου. Προσεγγίζεται άνετα με παράκαμψη (15 χλμ.) από τον βασικό οδικό άξονα που συνδέει Ιωάννινα Τσεπέλοβο.

ΦΑΓΗΤΟ

Στο Δίλοφο « Λίθος » (τηλ. 26530 22600). Θα φάτε αγριογούρουνο κρασάτο, μοσχαράκι ελευθέρας βοσκής, χοιρινό κρασάτο με μανιτάρια και γαλοτύρι. Το «μυρμηγκάτο»- δηλαδή κρέμα σοκολάτα και παντεσπάνι- είναι το καλύτερο επιδόρπιο σ΄ έναν χώρο-σημείο αναφοράς στο χωριό και στην περιοχή.

« Τo Σωποτσέλι » (τηλ. 26510 70202). Το όνομα του καφενείου έχει το παλιό όνομα του χωριού, που στα σλαβικά σημαίνει τόπος με πολλά νερά. Το καλοκαίρι τα τραπεζάκια τοποθετούνται έξω, κάτω από τον πλάτανο, προσφέροντας στιγμές μοναδικής απόλαυσης! Τις κρύες νύχτες του χειμώνα και υπό τον ήχο σπάνιων δημοτικών τραγουδιών θα απολαύσετε πολλά πιάτα της ώρας και κρέας στα κάρβουνα από τα χέρια της Χριστίνας.

Στο Καπέσοβο « Στέρνα » (τηλ. 26510 33570, 6977202817). Το μικρό μαγαζί αποτελεί κόσμημα για το χωριό με πιάτα ημέρας, γίγαντες και μια μεγάλη γκάμα γλυκών από τα οποία ξεχωρίζουν τα μπισκότα με ταχίνι και το σταφυδόγλυκα. Επίσης υπάρχει τσίπουρο παραγωγής τους. Οι εκπλήξεις βέβαια δεν σταματούν εδώ, αφού οι κοπέλες του μαγαζιού φτιάχνουν κοσμήματα με χάντρες που στολίζουν τους τοίχους.

Στους Κήπους « Στου Μιχάλη » (τηλ. 26530 71630). Αγριογούρουνο με κάρυ, ελάφι κοκκινιστό, ζαρκάδι λεμονάτο και γίδα βραστή. Πού όλα αυτά; «Στου Μιχάλη» που δεν κλείνει ποτέ και αποτελεί εγγύηση για ένα καλό φαγητό σε ζεστό χώρο.

« Μαργαρίτες » (τηλ. 26530 71410). Αξίζει να θυμάστε πως πολλοί έρχονται εδώ για τα χειροποίητα γλυκά της Νινέτας Μπέλλου, όπως μήλα με γρεναδίνη, χυμό ρόδι και σαντιγί. Πάντως, πολλοί επιλέγουν επίσης μερικά από τα ωραία πιάτα τους όπως πράσα με κεφτέδες στο πήλινο, τηγανιά χοιρινό με μετσοβόνε, αλλά και ζαγορίσιες πίτες. Ακόμη, τα τρία είδη ριζότου είναι πολύ δημοφιλή, ενώ το κρασί από την Πύλη Τρικάλων θεραπεύει ουρανίσκους!

« Η Σάλα της Μαρίας » (τηλ. 26533 00309). Η κυρία Αγγελική Κατσαρού μαγειρεύει και θα νιώσετε σαν στο σπίτι σας σε μία από τις δύο αίθουσες (οι καπνιστές κάτω!) του εστιατορίου. Μπορείτε επίσης να κάτσετε και για καφέ ή τσίπουρο. Η κουζίνα είναι παραδοσιακή, οι πίτες (κρεατόπιτα, αλευρόπιτα, χορτόπιτα) υπέροχες και το αρνάκι στη γάστρα μοναδική εμπειρία. Για το τέλος, πορτοκαλόπιτα. Στο Βραδέτο « Καφενείο Κωνσταντίνας Κωνσταντοπούλου » (τηλ. 26530

71701). Περάστε μέσα στο καφενείο της 77χρονης Κωνσταντίνας Κωνσταντοπούλου, πάρτε θέση δίπλα στην ηρωική σόμπα και δοκιμάστε μία από τις πίτες, το τσίπουρο και τα άλλα πιάτα σε ένα στέκι που δεν κλείνει ποτέ!

Το Γεφύρι του Πλακίδα
Το λένε και «κάμπια εν κινήσει», λόγω της κατασκευής του, το φωτογραφίζουν όλοι και δύσκολα το μάτι σας δεν θα πέσει πάνω του λίγο πριν φτάσετε στους Κήπους- έχοντας ως αφετηρία το Δίλοφο. Το τρίτοξο γεφύρι του Πλακίδα (ή και Καλογερικό) μετά τη συμβολή του Μπαγιώτικου ρέματος με το Βικάκι, αρχικά ήταν ξύλινο και μετατράπηκε σε πέτρινο το 1748 με χορηγία της Μονής Προφήτη Ηλία της Βίτσας. Για πολλά χρόνια εξυπηρετούσε τους Κήπους, το Δίλοφο και το Κουκούλι. Η ανακαίνιση του γεφυριού ολοκληρώθηκε μεταξύ 1863- 1864 με λεφτά των Αλέξιου και Ανδρέα Πλακίδα απ΄ το Κουκούλι.

Τη Μονή Ρογκοβού
Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη Ρογκοβού ξετυλίγει τη δική του ιστορία σε μια εκπληκτική γεωγραφική θέση. Το 1815 εδώ οργανώθηκε Πανεπιστήμιο με διευθυντή τον Γεώργιο Γεννάδιο, γεγονός που εντασσόταν σε μια κρυφή συλλογική προσδοκία: στην αυτόνομη ηγεμονία του Ζαγορίου και την απόσχισή του από την οθωμανική επικυριαρχία. Αφιερωμένη στον Ιωάννη τον Πρόδρομο και με καθολικό που χτίστηκε στα 1749 (ανιστορήθηκε το 1765), έχει τη δική της ιστορική σημασία και ανακαινίστηκε από τον Νούτσο Κοντοδήμο, που εικόνα του σώζεται στον ναό. Επίσης, αξίζει να δείτε το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού και την εντυπωσιακή εικόνα του Προδρόμου.


Θα φθάσετε στη Μονή Ρογκοβού ως εξής: από το Καπέσοβο και με πορεία στο Τσεπέλοβο θα δείτε μια παράκαμψη (υπάρχει ταμπέλα) που κατεβαίνει στην κατάφυτη κοιλάδα του ποταμιού Βικάκι.

Τη θέα στη χαράδρα του Βίκου
Από το χωριό Βραδέτο θα ακολουθήσετε τις πινακίδες (βορειοδυτικά του) και έπειτα από περπάτημα σε χωματόδρομο και μονοπάτι 30 λεπτών θα βγείτε στον εξώστη της θέσης Μπελόη με θέα στη χαράδρα του Βίκου. Τα πράγματα δεν είναι απλά, αφού βρίσκεστε σε ένα από τα εμβληματικότερα σημεία με θέα στο τοπίο (το άλλο είναι στην Οξυά) και αυτή η εμπειρία δεν ξεχνιέται. Η διάρκεια είναι 1 ώρα και 10 λεπτά με επιστροφή και το μονοπάτι είναι εύκολο.

Τη θέα στο φαράγγι του Χάβου
«Απίθανη ομορφιά σε 100 μέτρα». Η ταμπέλα- 5 χλμ. μετά το Σκαμνέλλιυποδεικνύει την υπέροχη θέση Μπόκοβο και λίγο μετά το σύντομο μονοπάτι θα απολαύσετε ανεπανάληπτη θέα στο φαράγγι του Χάβου. Ο ομώνυμος ποταμός χύνεται στο σκαμνελλιώτικο ρέμα και καταλήγει στο Βικάκι. Ιδανική θέση για τους λάτρεις της φωτογραφίας!

Το Λαογραφικό Μουσείο Αγάπιου Τόλη
Ο Αγάπιος Τόλης είναι φαινόμενο συλλέκτη, αφού 62 χρόνια μαζεύει αδιάκοπα υλικό και σήμερα τα εκθέματά του (από την τοπική ζωή) έχουν φτάσει τις 40.000! Είναι χαρακτηριστικό πως ο κ. Τόλης δεν δημιούργησε οικογένεια, αλλά αφοσιώθηκε στην πλούσια συλλογή του που σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για τους Κήπους και σύντομα θα στεγαστεί σε καινούργιο χώρο (τηλ. 26530 71826).

Εναλλακτικές δραστηριότητες
Πώς θα σας φαινόταν το πέρασμα της χαράδρας του Βίκου, αλλά και η πεζοπορία από τους Κήπους στο Κουκούλι και στη Βίτσα από παλιά μονοπάτια; Απευθυνθείτε στην εταιρεία Robinson Εxpeditions που ξέρει το θέμα καλά και θα οργανώσει τις εναλλακτικές δραστηριότητές σας. Επίσης, μαζί τους θα έχετε την ευκαιρία για εξορμήσεις με ποδήλατα βουνού. (τηλ. 26530 71517, www.robinson.gr).

Τη Σκάλα του Βραδέτου
Η Σκάλα του Βραδέτου είναι η κορυφαία σε ολόκληρη την Ήπειρο και μέχρι το 1974 ήταν ο μοναδικός τρόπος για να επικοινωνεί το Βραδέτο με τα υπόλοιπα χωριά. Δρόμοι ανοίχτηκαν, η πρόσβαση εδώ είναι εύκολη, όμως μερικά πράγματα συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν τον ανήσυχο ταξιδιώτη. Τα 1.120 λιθόστρωτα σκαλοπάτια που αρχίζουν από τη χαράδρα της Μεσαριάς και καταλήγουν στην είσοδο του Βραδέτου είναι δύσκολα στην ανάβαση, αξίζουν όμως τον κόπο. Προσεγγίστε την περίφημη Σκάλα (από μονοπάτι 550 μέτρων μετά το Καπέσοβο), θαυμάστε τη και μη φοβηθείτε να την ανεβείτε. Βέβαια μπορείτε και να την κατεβείτε (με αφετηρία το Βραδέτο) και με πεζοπορία μίας ώρας. Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι πως όλα εδώ είναι μελετημένα (κάθε στροφή έχει υπολογιστεί να στρίβει ένα μουλάρι με σαμάρι) και το χρώμα στην πέτρα των σκαλοπατιών δεν είναι τυχαίο: στη λευκή περπατούν οι άνθρωποι και στη μαύρη τα ζώα! Τη

Βοτανολογική Συλλογή Κ. Λαζαρίδη
Βρίσκεται στο Κουκούλι και στεγάζεται στο πατρικό σπίτι του δημιουργού του Κώστα Λαζαρίδη, που με μεράκι συγκέντρωσε όλη τη σπάνια χλωρίδα του Βίκου και συγκεκριμένα πάνω από 1.300 είδη φυτών. Εδώ επίσης θα βρείτε πολλές πληροφορίες και υλικό για τους περίφημους Βικογιατρούς, ενώ το μουσείο-κόσμημα δημιουργήθηκε με χρήματα του Ριζαρείου Ιδρύματος (τηλ. 26530 71775)

ΤΑ ΝΕΑ

Πράγα: Ταξίδι στο παραμύθι.

Πράγα, μια πόλη που φαντάζει σαν σκηνικό, ιδανική για όλες τις εποχές. Πιστεύουν ότι είναι μαγεμένη. Ο θρύλος λέει πως η Πράγα χτίστηκε γύρω από το κάστρο της, όταν η πριγκίπισσα Λίμπουσε, αυτοκράτειρα των Τσέχων, είδε σε όραμα έναν άνδρα να λαξεύει το κατώφλι στον λόφο που υψωνόταν πάνω από τον ποταμό, ο οποίος διασχίζει την Πράγα.

Πήρε το όνομά της από την τσέχικη λέξη prah -σημαίνει κατώφλι- ενώ ο ίδιος θρύλος λέει πως η πριγκίπισσα προφήτεψε τη δημιουργία μιας πόλης της οποίας η δόξα και η φήμη θα έφταναν μέχρι τα αστέρια. Η πρωτεύουσα της Τσεχίας είναι ιδανική για μια ανοιξιάτικη τριήμερη απόδραση.

Μια βόλτα στους δρόμους της είναι ένα μάθημα Ιστορίας, μια γνωριμία με την Τέχνη και τα ρεύματα που την επηρέασαν μέσα στους αιώνες. Κτίρια γοτθικά, μπαρόκ, ροκοκό, αρτ νουβό της δίνουν το χρώμα και την καλλιτεχνική ρομαντική-μαγική φύση της.

Η Πράγα είναι εικόνες, χρώματα, άνθρωποι, ατμόσφαιρα, ζωντάνια. Τα θέατρα, τα μουσεία, τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα clubs της έχουν παντού κάτι τόσο δικό τους και ξέχωρο. Αλήθεια, όλα αυτά δεν μπορώ να σας τα περιγράψω μέσα σε λίγες γραμμές, πρέπει να τα δείτε. Πάρτε, λοιπόν, αεροπλάνο, τρένο ή λεωφορείο και ταξιδέψτε στη μαγεμένη πόλη της Τσεχίας.

Αυτή είναι μια υπέροχη εποχή, αν θέλετε να αποφύγετε τη βασανιστική ζέστη του καλοκαιριού, να δείτε τα υπέροχα άνθη των οπωροφόρων δέντρων στον Λόφο Πέτριν, να περιπλανηθείτε στους κήπους του βασιλικού παλατιού ή να επισκεφθείτε τον καταπράσινο χώρο του Βίσεχραντ.

ΠΥΡΓΟΙ, ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΙ

Η πόλη φαντάζει σαν σκηνικό από κουκλίστικα παιχνίδια. Ο χρόνος θαρρείς πως έχει παγώσει, καθώς διασχίζεις τα νοτισμένα από την υγρασία πλακόστρωτα καλντερίμια και τις γέφυρες, ανάμεσα σε επιβλητικά κάστρα. Νιώθεις ότι από κάποιες γωνιές θα ξεπροβάλουν μάγισσες και δράκοι. Μπροστά ο πύργος της Πυρί [Η Πράγα είναι εικόνες, χρώματα, άνθρωποι, ατμόσφαιρα, ζωντάνια.] ίτιδας που υψώνεται στο κέντρο της πόλης, ίδιος με αυτόν του παραμυθιού.

Σήμα-κατατεθέν και βασική ατραξιόν της περιοχής αποτελεί το Αστρονομικό Ρολόι του Παλιού Δημαρχείου. Βρίσκεται στην κεντρική πλατεία με τα τουριστικά καφέ. Τα κτίρια με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εδώ είναι οι εκκλησίες, με πιο χαρακτηριστική την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και τον Καθεδρικό της Παναγίας του Τιν. Το Κάστρο, με τον Καθεδρικό του Αγίου Βίτου και το «χρυσό σοκάκι» με τα πολύχρωμα σπιτάκια που οδηγεί στο σπίτι του Κάφκα.

Η αψιδωτή γέφυρα του Καρόλου μετρά πεντακόσια είκοσι δύο μέτρα καλυμμένα με αμμόλιθο Βοημίας και κοσμείται με αγάλματα και γλυπτά καθ’ όλο το μήκος της.

Πλανόδιοι μικροπωλητές, μουσικοί και ζωγράφοι βρίσκονται σε διάφορα σημεία της ολοκληρώνοντας την πανέμορφη εικόνα. Και φυσικά δεν νοείται να έρθετε μέχρις εδώ και να μην παρακολουθήσετε μια παράσταση του φημισμένου Μαύρου Θεάτρου.

Στην Πράγα θα συναντήσετε πολλές και καλές σκηνές τζαζ. Ιδανικός τρόπος για να απολαύσετε την αγαπημένη σας μουσική είναι να ταξιδέψετε στον Μολδάβα με το «Jazzboat» και να δείτε τα αξιοθέατα εν πλω.

Η Πράγα είναι μια πόλη για όλες τις εποχές στην καρδιά της Ευρώπης. Την άνοιξη είναι γεμάτη ζωή και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις. Τότε ανοίγουν οι δημόσιοι κήποι και τα πάρκα, και ο καιρός είναι ευνοϊκός! Μη μείνετε με τίποτε μέσα. Βγείτε έξω, περπατήστε, διασκεδάστε με τους μουσικούς του δρόμου και με τις παραδοσιακές παραστάσεις κουκλοθέατρου.

TIPS: Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε το εθνικό φαγητό της Τσεχίας, το gulash. Να κάνετε μονοήμερη εκδρομή στο Karlovy Vary, το οποίο βρίσκεται στη δυτική Τσεχία, κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία. Φημίζεται για τα κρύσταλλα, τα λουτρά και το λικέρ Becherovka.

ΠΡΟΤΙΜΗΣΤΕ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ: Η διάρκεια των απευθείας πτήσεων από το αεροδρόμιο της Αθήνας προς την Πράγα είναι δυόμισι ώρες. Η Τσεχία βρίσκεται μία ώρα πίσω από την ώρα Ελλάδας.

ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ: Η πλειονότητα των ταξιδιωτών στην Πράγα επιλέγει διαμονή κοντά στο κέντρο. Θα βρείτε πολλές επιλογές γύρω από την πλατεία Βέντσεσλας, αλλά και στη γειτονική Νάμεστι Ρεπούμπλικι, που βρίσκεται επίσης κεντρικά.

Φιλόσοφοι, συγγραφείς, αλλά και απλοί άνθρωποι την επισκέφθηκαν και την ερωτεύτηκαν μονομιάς! Δύσκολα θα... αποτελέσετε εξαίρεση, αφού η «Χρυσή πόλη των εκατό πύργων» έχει πολλές ομορφιές. Η μικρογραφία του Παρισιού βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης. Αριθμεί περί τους 500 πύργους και οι μοναδικές γέφυρες, οι εξαιρετικής αρχιτεκτονικής καθεδρικοί ναοί που καθρεφτίζονται στα νερά του ποταμού Μολδάβα και τα υπέροχα παλιά κτίρια δημιουργούν παραμυθένιες εικόνες. 
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ... 
> Ιδιαίτερα ξεχωριστός είναι ο Καθεδρικός του Αγίου Βίτιου με την πλούσια διακόσμησή του, αλλά και το Παλιό Βασιλικό Παλάτι (1135) με την αίθουσα στέψης, που ακόμη χρησιμοποιείται για την ορκωμοσία των νέων προέδρων.

> Τα φημισμένα χριστουγεννιάτικα παζάρια που λειτουργούν μέχρι την Πρωτοχρονιά. Τα μεγαλύτερα από αυτά στήνονται στην πλατεία της Παλαιάς Πόλης και στην πλατεία Wenceslasγύρω από τα τεράστια χριστουγεννιάτικα δέντρα με τα χιλιάδες λαμπάκια.

> Την πλατεία της Παλιάς Πόλης που είναι η ομορφότερη της Πράγας. Τα μπαρόκ κτίρια με τις εξαιρετικές τους προσόψεις «αιχμαλωτίζουν» το βλέμμα.

> Το αστρονομικό ρολόι του 1400 που βρίσκεται στο Παλαιό Δημαρχείο της πόλης. Ξεχωρίζει για τους Αποστόλους που εμφανίζονται στα μπλε παραθυράκια στο πάνω μέρος του ρολογιού. Από αυτό συνήθιζε να βλέπει την ώρα ο Μότσαρτ όταν επισκεπτόταν την Πράγα. > Το «Cαfe Savoy» που βρίσκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού Μολδάβα, στην περιοχή της Μala Strana. Αγαπημένο στέκι συγγραφέων και καλλιτεχνών, σε μια τοποθεσία γεμάτη εκπληκτικά μπαρόκ ανάκτορα του 17ου και του 18ου αι., σήμερα προσφέρει έναν άψογο συνδυασμό ντιζάιν και ιστορίας. Εξίσου ενδιαφέρον είναι το « Cafi Νouveau»: Το εσωτερικό του είναι επιπλωμένο με αυθεντικά παλιά έπιπλα και εβένινα τραπέζια.

Η παλιά πόλη
Περιλαμβάνει μεσαιωνικά κτίσματα, εκκλησίες, μαγαζιά και πλακόστρωτα, κάτι σαν τη δική μας Πλάκα.

Σήμα-κατατεθέν και βασική ατραξιόν της περιοχής αποτελεί το Αστρονομικό Ρολόι του Παλιού Δημαρχείου. Βρίσκεται στην κεντρική πλατεία με τα τουριστικά καφέ, τα οποία όμως υπολείπονται σε μεγαλοπρέπεια των αντίστοιχων της Βιέννης. Εξαίρεση, το καφέ του Δημοτικού Μεγάρου, χαρακτηριστικό δείγμα αρ-νουβό, με βελούδινους καναπέδες και αυτοκρατορική περιποίηση. Κάντε οπωσδήποτε μια στάση.

Τα κτίρια με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον εδώ είναι οι εκκλησίες, με πιο χαρακτηριστική την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και τον Καθεδρικό της Παναγίας του Τιν.

Το σπίτι του Κάφκα
Από την άλλη πλευρά του Μολδάβα δεσπόζει το Κάστρο, με τον Καθεδρικό του Αγίου Βίτου και το «χρυσό σοκάκι» με τα πολύχρωμα σπιτάκια. Σε αυτόν τον δρόμο ζούσαν κάποτε οι αλχημιστές, όλοι στην υπηρεσία του βασιλιά, ενώ αργότερα μετατράπηκε σε στέκι καλλιτεχνών. Στο νούμερο 22, θα δείτε το σπίτι του Κάφκα.

Αν θέλετε απλώς να διασχίσετε το κάστρο, η είσοδος είναι ελεύθερη, ενώ για να μπείτε σε κτίρια και μουσεία θα πληρώσετε εισιτήριο. Εδώ φυλάσσονται και τα κοσμήματα του Στέμματος της Βοημίας. Για μια ολοκληρωμένη περιήγηση χρειάζεστε 2 με 3 ώρες.

Μάλα Στράνα
Κατηφορίζοντας τον λόφο προς το ποτάμι θα διασχίσετε τους δρόμους της Μάλα Στράνα, η οποία τον Μεσαίωνα στέγαζε πολυτελείς κατοικίες και παλάτια. Εδώ θα δείτε πολλά κυβερνητικά κτίρια και πρεσβείες ανάμεσα σε επαύλεις που χάνονται στους κατάφυτους κήπους τους. Μην αμελήσετε να επισκεφθείτε τον λόφο όπου βρίσκεται ο πύργος Πέτρζιν (60 μέτρων), μια μικρογραφία του Αϊφελ.

Η γέφυρα με τα αγάλματα
Πεντακόσια είκοσι δύο μέτρα, καλυμμένα με αμμόλιθο Βοημίας, μετρά η αψιδωτή γέφυρα του Καρόλου, η οποία κοσμείται με αγάλματα και γλυπτά καθ’ όλο το μήκος της. Πλανόδιοι μικροπωλητές, μουσικοί και ζωγράφοι βρίσκονται σε διάφορα σημεία της ολοκληρώνοντας την πανέμορφη εικόνα.

Το Μαύρο Θέατρο της Πράγας
Δεν νοείται να έρθετε μέχρι εδώ και να μην παρακολουθήσετε μια παράσταση του φημισμένου θεάτρου (είδος παντομίμας που βασίζεται στην ψευδαίσθηση). Το ιδιαίτερο αυτό είδος γεννήθηκε στην Πράγα και οι πιο γνωστές καλλιτεχνικές ομάδες είναι των Image Theatre, National Black Light Theatre και Jiri Srnec Black Light Theatre οf Prague.
ΦΑΓΗΤΟ Η τσέχικη κουζίνα περιλαμβάνει κυρίως χοιρινό καθώς και βιεννέζικο σνίτσελ. Οι τιμές για ένα αξιοπρεπές γεύμα κυμαίνονται μεταξύ 15-20 ευρώ το άτομο. Οι γεύσεις είναι οικείες σ’ εμάς.

ΑΓΟΡΕΣ Θα βρείτε καταπληκτικά κρύσταλλα Βοημίας, αλλά δεν θα πετύχετε τις χαμηλές τιμές που υπήρχαν στο παρελθόν. Αν προλαβαίνετε πεταχτείτε και μέχρι το Κάρλο Βιβάρι, με τα ιαματικά νερά, όπου θα προμηθευτείτε προϊόντα ομορφιάς που υπόσχονται θαύματα.

Espressonews.gr