Ιταλία: Στις πιάτσες της αιώνιας πόλης

Το ταξίδι μου στη Ρώμη συνέπεσε με τις διαδηλώσεις των εκεί «Αγανακτισμένων» ακριβώς πριν από 15 ημέρες. Κάποιοι κλειστοί δρόμοι και ένα ελικόπτερο της αστυνομίας μάς έδωσαν να καταλάβουμε ότι κάτι συμβαίνει.

Την ίδια στιγμή για εμάς και τους υπόλοιπους τουρίστες η ζωή στις μεγάλες πλατείες κυλούσε σαν να μη συμβαίνει τίποτα: καλλιτέχνες του δρόμου εξέθεταν τα έργα τους, οικονομικοί μετανάστες με ινδικές εσάρπες σε τραβούσαν από το μανίκι, στα παγωτατζίδικα ουρές, στις καφετέριες όλοι λιάζονταν με ένα καπουτσίνο, στις τρατορίες τα γκαρσόνια προσπαθούσαν να σε πείσουν για την καλύτερη πίτσα.

Πολύ αργότερα, όταν είχε πλέον αποκατασταθεί η τάξη, μάθαμε από την τηλεόραση για τα γεγονότα στο Σαν Τζιοβάνι με τις οδομαχίες των κουκουλοφόρων με την αστυνομία, ενώ την άλλη ημέρα είδαμε και τα δύο καμένα αυτοκίνητα και τις σπασμένες βιτρίνες στη Βία Καβούρ.

«Στη Ρώμη κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο» μου λέει η Δώρα Καραβιώτη, Ελληνίδα που ζει μόνιμα στη Ρώμη και εργάζεται ως ξεναγός. «Ηταν, λέει, άρρωστος ο πρώην πρωθυπουργός Τζούλιο Ανδρεότι και ζήτησε να τον κοιμίσουν και να ξυπνήσει έπειτα από 100 χρόνια. Περνάνε λοιπόν τα χρόνια, ξυπνάει και βγαίνει στο μπαλκόνι να δει πώς είναι η Ρώμη. Πουθενά δεν βλέπει σκουπίδια, στον δρόμο δεν υπάρχουν διπλοπαρκαρισμένα και εντυπωσιάζεται! Αποφασίζει λοιπόν να πάει μια βόλτα. Παντού επικρατεί καθαριότητα, τάξη, ησυχία, ηρεμία. Μπράβο, λέει, τι μεγάλη εξέλιξη! Πάει λοιπόν σ’ ένα μπαρ και ζητάει να πιει μια πορτοκαλάδα. Πόσο κάνει; ρωτάει τον μπάρμαν, και του απαντάει: Ενα μάρκο!».

Η Πιάτσα Βενέτσια και το µνηµείο Βιτοριάνο

Στην περιοχή του Καπιτωλίου, ανάμεσα στα μνημεία και στην πλατεία που βρίσκονται σε αυτόν τον λόφο ο οποίος υπήρξε το κέντρο του ρωμαϊκού κόσμου, δίνει το δικό της στίγμα η Πιάτσα Βενέτσια. Το Παλάτσο Βενέτσια, ένα από τα πρώτα αναγεννησιακά κτίρια της Ρώμης που κατασκευάστηκε το 1455 ως κατοικία του βενετού καρδιναλίου Μπάρμπο, μετέπειτα Πάπα Παύλου Β’, υπήρξε παπική κατοικία και αργότερα έδρα του ιταλικού φασισμού – από το μπαλκόνι του εκφωνούσε λόγους ο Μουσολίνι.

Σήμερα πλέον μουσείο, φιλοξενεί θησαυρούς της Αναγέννησης: πίνακες Ιταλών ζωγράφων του 16ου-17ου αιώνα, ασημικά, πορσελάνες, ταπισερί, γλυπτά κτλ. Στην Πιάτσα Βενέτσια δεσπόζει το μνημείο γνωστό ως Βιτοριάνο, αφιερωμένο στον Βιτόριο Εμμανουέλε Β’, πρώτο βασιλιά της Ιταλίας.

Το μνημείο ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1885 από λευκό μάρμαρο της Μπρέστια που ονομάζουν χαϊδευτικά «τούρτα» και ολοκληρώθηκε το 1911, μαζί με το επιχρυσωμένο ορειχάλκινο άγαλμα, ύψους 12 μ., που απεικονίζει τον βασιλιά έφιππο. Το μνημείο περιλαμβάνει επίσης το Μουσείο Ρεζορτζιμέντο, το μουσείο του κινήματος που οδήγησε στην ενοποίηση της Ιταλίας.

Στην Πιάτσα ντελ Πόπολο

Είναι από τις πιο δηµοφιλείς πλατείες καθώς από εκεί ξεκινούν η Βία ντελ Μπαµπουίνο, µε πολυτελή καταστήµατα ένδυσης και πολλές αντικερί, και η Βία ντελ Κόρσο, ένας από τους κεντρικότερους και εµπορικότερους δρόµους της Ρώµης που καταλήγει στην Πιάτσα Βενέτσια.

Είσοδος στην πλατεία είναι η Πόρτα ντελ Πόπολο του 16ου αιώνα που σηµατοδοτεί την οδό Φλαµίνια. Στην εξωτερική της πλευρά υπάρχουν τα αγάλµατα των Πέτρου και Παύλου, καθώς και το οικόσηµο των Μεδίκων.

Ο Πάπας Αλέξανδρος Ζ’ ανέθεσε στον Ραϊνάλντι να χτίσει τις δίδυµες εκκλησίες της πλατείας: στ’ αριστερά τη Σάντα Μαρία ιν Μοντεσάντο και στα δεξιά τη Σάντα Μαρία ντέι Μιράκολι, ενώ αργότερα στα 1816-20 ο Βαλαντιέ διαµόρφωσε το επιβλητικό οβάλ σχήµα της.

Στο κέντρο πίσω από τον οβελίσκο βρίσκεται το σιντριβάνι το οποίο στολίζουν µαρµάρινα λιοντάρια και κρήνες του 19ου αιώνα. ∆ύο επιπλέον κρήνες βρίσκονται ανατολικά και δυτικά της πλατείας. Ο οβελίσκος είναι του 12ου 13ου αι. π.Χ. και µεταφέρθηκε στη Ρώµη επί Αυγούστου το 10 π.Χ. από τον Ναό του Ήλιου της αιγυπτιακής Ηλιούπολης για να εορταστεί η κατάκτηση της Αιγύπτου.

Στην αρχή είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του Μεγάλου Ιπποδρόµου. Το 1589 ο Πάπας Σίξτος Ε’ διέταξε να τοποθετηθεί στο κέντρο ο οβελίσκος που έχει ύψος 24 µ. και µαζί µε τη βάση φτάνει τα 36,50 µ. Ονοµάστηκε Φλαµίνιος από την οδό Φλαµίνια, τη δεύτερη παλαιότερη οδό της Ρώµης που καταλήγει στην πλατεία.

Η Πιάτσα ντε λα Ρεπούµπλικα

Στον Κυρηνάλιο λόφο, έναν από τους επτά λόφους της Ρώµης, βρίσκεται η Πιάτσα ντε λα Ρεπούµπλικα. Ακολουθώντας το σχήµα µιας εξέδρας από τις Θέρµες του ∆ιοκλητιανού πήρε το αρχικό της όνοµα Πιάτσα Εζέντρα. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται η Φοντάνα ντε λε Ναϊάντι.

Το 1901, όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια της κρήνης, δηµιουργήθηκε σκάνδαλο καθώς οι µπρούντζινες νύµφες του Μάριο Ρουτέλι ήταν γυµνές. Θα τις δείτε καθεµιά να πλαγιάζει πάνω σε ένα υδρόβιο πλάσµα που συµβολίζει το νερό στις διάφορες µορφές του: τον θαλάσσιο ίππο για τους ωκεανούς, το νερόφιδο για τα ποτάµια, τον κύκνο για τις λίµνες, τη σαύρα για τα υπόγεια ύδατα. Το 1911 προστέθηκε στο κέντρο και ο θεός Γλαύκος συµβολίζοντας τη νίκη του ανθρώπου πάνω στις δυνάµεις της φύσης.

Η Πιάτσα ντι Τρέβι µε τη Φοντάνα ντι Τρέβι

Πού χάνονται οι τουρίστες τα βράδια; Μα φυσικά στη Φοντάνα ντι Τρέβι! Θα τους συναντήσεις καθισµένους στα σκαλάκια να απολαµβάνουν το θέαµα και να βγάζουν φωτογραφίες. Αναµφισβήτητα το τουριστικότερο σηµείο της Ρώµης, η Φοντάνα, συγκεντρώνει αµέτρητους επισκέπτες µέρα και νύχτα που έρχονται για να ρίξουν ένα νόµισµα και να κάνουν µιαν ευχή, αφού λέγεται ότι αυτός που θα ρίξει ένα νόµισµα στο σιντριβάνι θα επισκεφθεί ξανά τη Ρώµη.

Ο Νίκολα Σάλβι σχεδίασε στα 1732 την κρήνη εµπνευσµένη από τις ρωµαϊκές θριαµβικές αψίδες. Ο Ποσειδώνας ανάµεσα σε δύο τρίτωνες, που ο ένας προσπαθεί να δαµάσει το αλογάκι της θάλασσας και ο άλλος οδηγεί ένα υπάκουο ζώο δείχνοντας µε αυτόν τον τρόπο τις δύο όψεις της θάλασσας, είναι το κεντρικό θέµα της Φοντάνα. Ανάµεσα στα ανάγλυφα και εκείνο που απεικονίζει τη µυθική παρθένο που έδωσε το όνοµά της στο υδραγωγείο, Ακουα Βίργκο, που κατέληγε στο σηµείο αυτό το 19 π.Χ., να δείχνει την πηγή από όπου αναβλύζει το νερό.

Θυµηθείτε τις σκηνές διάσηµων ταινιών που έχουν γυριστεί στη Φοντάνα ντι Τρέβι, όπως οι «∆ιακοπές στη Ρώµη» µε την Οντρεϊ Χέπµπορν και η «Ντόλτσε βίτα» του Φεντερίκο Φελίνι.

Η Πιάτσα Ναβόνα των καλλιτεχνών

Ανεβαίνοντας τη χαριτωµένη Βία ντελ Γκοβέρνο Βέκιο θα οδηγηθείτε στην πλατεία. Αξίζει να την περπατήσετε για να χαζέψετε όµορφα καφενεδάκια και µια σταλιά ταβερνάκια ίσα ένα δωµατιάκι, τα µαγαζιά µε τις αντίκες και τα παγωτατζίδικα µε τα φηµισµένα τζελάτι. Ο δρόµος πήρε το όνοµά του από το Παλάτσο ντελ Γκοβέρνο Βέκιο που ήταν έδρα της παπικής εξουσίας κατά τον 17ο-18ο αιώνα. Τα ψηλά κτίρια µπαρόκ αρχιτεκτονικής αριστερά και δεξιά του στενού δρόµου όπου πεζοί και αυτοκίνητα βρίσκονται σε µια συνεχή πάλη κάποτε ήταν παλάτια ευγενών, ενώ µερικά χρονολογούνται από τον 15 ο αιώνα.

Η Πιάτσα Ναβόνα περιβάλλεται από µπαρόκ κτίρια, των οποίων τα θεµέλια βρίσκονται πάνω στα ερείπια των θεωρείων του Σταδίου του ∆οµιτιανού. Περίπου 33.000 άτοµα µπορούσαν να παρακολουθήσουν τους αγώνες (άγκονες) που διοργανώνονταν σε αυτό το στάδιο. Μάλιστα η λέξη ναβόνα είναι παράφραση της έκφρασης «ιν αγκόνε».

Τον 16ο αιώνα τοποθετήθηκαν τα δύο ακριανά σιντριβάνια Φοντάνα ντι Νετούνο και Φοντάνα ντελ Μόρο ενώ τον 17ο αιώνα η Φοντάνα ντέι Κουάτρο Φιούµι που σχεδίασε ο Τζιάν Λορέντζο Μπερνίνι. Η Φοντάνα ντέι Κουάτρο Φιούµι εγκαινιάστηκε το 1651 για τον Πάπα Ινοκέντιο Ι’ και βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας. Τέσσερις γίγαντες απεικονίζουν τους ποταµούς Γάγγη, Ρίο ντε λα Πλάτα, ∆ούναβη και Νείλο.

Οι κακές γλώσσες λένε ότι το καλυµµένο κεφάλι του Νείλου αλλά και ο φόβος του Ρίο ντε λα Πλάτα δείχνουν την αποδοκιµασία του Μπερνίνι στο δηµιούργηµα του ανταγωνιστή του Μποροµίνι, την εκκλησία Σαντ’ Ανιέζε. Στην πραγµατικότητα όµως η εκκλησία κατασκευάστηκε πολύ αργότερα.

Στη θέση του οίκου ανοχής όπου το 304 µ.Χ. ξεγύµνωσαν την Αγία Αγνή για να την εξευτελίσουν και να απαρνηθεί τον χριστιανισµό και τότε τα µαλλιά της, ως εκ θαύµατος, µάκρυναν για να καλύψουν τη γύµνια της. Η εκκλησία παραγγέλθηκε από τον Ινοκέντιο Ι’ αρχικά στον Ραϊνάλντι και την ολοκλήρωσε ο Μποροµίνι.Αγαπηµένη πλατεία των ζωγράφων όπου ζωγραφίζουν και εκθέτουν τους πίνακές τους ανάµεσα στο πλήθος, των µουσικών αλλά και των καλλιτεχνών, ηθοποιών και χορευτών, που δίνουν υπαίθριες παραστάσεις.

Η Πιάτσα ντι Σπάνια και η αριστοκρατική Βία Κοντότι

Η καρδιά της Ρώµης χτυπάει στην Πιάτσα ντι Σπάνια και κυρίως στο αριστοκρατικότερο εµπορικό κοµµάτι της Βία Κοντότι. Πήρε το όνοµά της τον 17ο αιώνα καθώς ο πρεσβευτής της Ισπανίας στην Αγία Εδρα είχε εδώ το ορµητήριό του και η γύρω περιοχή εθεωρείτο ισπανικό έδαφος.

Ετσι όσοι ξένοι κατά λάθος το καταπατούσαν κατατάσσονταν µε το ζόρι στον ισπανικό στρατό. Κατά τον 18ο αιώνα η περιοχή ήταν γεµάτη ξενοδοχεία για τους Εγγλέζους προσκυνητές του Βατικανού. Η τουριστική κίνηση ήταν µεγάλη, γι’ αυτό και µαζεύονταν πολλοί καλλιτέχνες, ζητιάνοι αλλά και ιέρειες του αγοραίου έρωτα.

Φθάνοντας στην πλατεία θα δείτε τη Φοντάνα ντε λα Μπαρκάτσια, έργο του Μπερνίνι. Το «Τρύπιο καράβι», όπως σηµαίνει η ονοµασία, βρίσκεται µισοβυθισµένο σε µια ρηχή λίµνη, ενώ ήλιοι και µέλισσες το διακοσµούν – θέµατα εµπνευσµένα από το οικόσηµο του Πάπα Ουρβανού Η’, ο οποίος και παρήγγειλε την κρήνη.

Από εκεί ξεκινά η «σκαλινάτα», στα σκαλάκια της οποίας ξεκουράζονται αµέτρητοι τουρίστες και αποτελεί ένα από τα δηµιουργήµατα του όψιµου µπαρόκ. Στην κορυφή της σκάλας βρίσκεται η εκκλησία µε τον οβελίσκο. Τον 17ο αιώνα οι γάλλοι ιδιοκτήτες της εκκλησίας Τρινιτά ντέι Μόντι αποφάσισαν να κατασκευάσουν µια σκάλα που ολοκληρώθηκε το 1726.

Στη σκάλα, που συνδυάζει καµπύλες και αναβαθµίδες, έγραφε ο Κάρολος Ντίκενς ότι ανεβοκατέβαιναν µοντέλα ντυµένα φανταχτερά προκειµένου να τραβήξουν την προσοχή κάποιου πλούσιου ζωγράφου. Ο οβελίσκος έχει 30 µ. ύψος και πρόκειται για αποµίµηση κατά τη ρωµαϊκή αυτοκρατορική περίοδο. Η πριγκίπισσα Λουντοβίζι τον προσέφερε στον Πάπα Κλεµέντιο 12ο το 1733 και έπειτα από 50 χρόνια ο αρχιτέκτονας Αντινόρι τον τοποθέτησε εκεί κατ’ εντολήν του Πάπα Πίου 6ου .

Από την Πιάτσα ντε Σπάνια ξεκινάει η περίφηµη Βία Κοντότι µε τα πολυτελέστατα καταστήµατα των ιταλικών και των γαλλικών οίκων µόδας. Πήρε το όνοµά της από τους αγωγούς που µετέφεραν ζεστό νερό στις Θέρµες του Αγρίππα δίπλα στο Πάνθεον. Σε αυτόν τον δρόµο βρίσκεται και το Καφέ Γκρέκο που άνοιξε ένας Ελληνας το 1760. Αγαπηµένο στέκι συγγραφέων και καλλιτεχνών όπως ο Γκαίτε, ο Μπάιρον, ο Λιστ, ο Βάγκνερ αλλά και ο Καζανόβα, έχει καταφέρει να κρατήσει την ατµόσφαιρα εκείνης της εποχής.

Η αγορά στην Πιάτσα Κάµπο ντε Φιόρι

Ισως είναι τουριστική, όµως είναι και ένα µέρος για να ζήσετε λίγο την καθηµερινότητα της πόλης. Η πλατεία Κάµπο ντε Φιόρι είναι γεµάτη πολύχρωµους πάγκους λαϊκής αγοράς µε ό,τι τραβάει η όρεξή σας: από φρέσκα φρούτα και λαχανικά ως διάφορα τυριά, µπαχαρικά για τα ζυµαρικά και λιαστές πικάντικες ντοµάτες διαφόρων ειδών.

Φυσικά γύρω από την πλατεία τα ισόγεια των αναγεννησιακών σπιτιών που κάποτε φιλοξενούσαν µεσαιωνικά πανδοχεία – κάποια ιδιοκτησίας της Βανότσα Κατανέι, διάσηµης κυρίας της αυλής του 15ου αιώνα και ερωµένης του Πάπα Αλέξανδρου Στ’ Βοργία – τώρα φιλοξενούν είτε παντοπωλεία µε λαχταριστά αλλαντικά είτε µικρές χαριτωµένες τρατορίες.

Βεβαίως και διατηρούνται ως σήµερα τα αναγεννησιακά ανάκτορα που έχτισαν οι ευγενείς της Ρώµης κοντά στα σηµεία απο όπου περνούσαν οι λιτανείες του Πάπα. Η περιοχή ξεκίνησε ως λιβάδι που καταλάµβανε τον χώρο απέναντι από το Θέατρο του Ποµπήιου και η αγορά ήταν ένα ζωντανό κοµµάτι της µεσαιωνικής και αναγεννησιακής Ρώµης όπου συνωστίζονταν ευγενείς αλλά και απλός λαός. Στο κέντρο της πλατείας θα δείτε να ξεπροβάλλει πάνω από τις τέντες της λαϊκής το άγαλµα του Τζιορντάνο Μπρούνο που κάηκε ως αιρετικός το 1600.

H Πιάτσα ντε λα Ροτόντα και το Πάνθεον

Ο ναός όλων των θεών, το ηλικίας 2.000 ετών Πάνθεον, ήταν από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαίας Ρώμης. Χτισμένο από τον αυτοκράτορα Αδριανό, μετετράπη σε εκκλησία τον Μεσαίωνα. Το τεράστιο προστώο με τις γρανιτένιες κολόνες βρίσκεται πάνω στα ερείπια του παλιού ναού του Μάρκου Αγρίππα, γαμπρού του Αυγούστου.

Πολύ εντυπωσιακός ο τεράστιος ημισφαιρικός τρούλος με τα φατνώματα, που έχει ύψος 43,3 μ., ενώ μοναδική πηγή φωτός αποτελεί ο οφθαλμός στην κορυφή του τρούλου. Κατά μήκος του τοίχου του Πανθέου οι βωμοί φιλοξενούν τάφους επιφανών, όπως εκείνον του Ραφαήλ, σύμφωνα με δική του επιθυμία, ενώ πάνω από τον τάφο του βρίσκεται ένα άγαλμα της Παναγίας, έργο του Λορεντζέτο (1524). Το 1873 αποκαταστάθηκε και το μαρμάρινο δάπεδο με τα αυθεντικά ρωμαϊκά σχέδια.

Στην πλατεία όπου συνωστίζονται ντόπιοι και ξένοι γύρω από το σιντριβάνι του Τζιάκομο ντε λα Πόρτα, που διακόσμησε ο Φίλιπο Μπαριτζόνι με αρκετά διακοσμητικά στοιχεία, δεσπόζει και ο οβελίσκος. Κατασκευασμένος από κόκκινο γρανίτη, έχει ύψος 6 μ. και μαζί με τη βάση και τον σταυρό φτάνει τα 12,97 μ. Αρχικά ο Ραμσής Β’ τον είχε υψώσει στην Ηλιούπολη και ήρθε στη Ρώμη από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό.

Τοποθετήθηκε στην πλατεία του Πανθέου το 1711 από τον Πάπα Κλεμέντιο 11ο. Η πλατεία σφύζει από ζωή καθώς αμέτρητα καφέ και τρατορίες την περιβάλλουν τόσο στο κέντρο όσο και στα γύρω στενά, στα ισόγεια των παλιών μπαρόκ κτιρίων.

Το Τραστέβερε και η Σάντα Μαρία

Για αρκετούς το Τραστέβερε, στην αντίπερα όχθη του Τίβερη, αποτελεί το πιο αυθεντικό κομμάτι της Ρώμης, το κομμάτι του απλού λαού που βιώνει μια λιγότερο πομπώδη καθημερινότητα, με τα χρωματιστά βαμμένα σπίτια με τις λουλουδιασμένες γλάστρες, με τις απλωμένες μπουγάδες στα στενά δρομάκια να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των πεζών θυμίζοντας Νάπολι, με τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια χωρίς πεζοδρόμιο όπου αγωνίζονται να επιβιώσουν πεζοί και αυτοκίνητα.

Φυσικά και αυτή η γειτονιά δεν έχει γλιτώσει από τον τουρισμό αφού σε κάθε γωνιά της ξεπροβάλλουν στριμωγμένα καφέ και ταβερνάκια που τα βράδια μονοπωλούν ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι των επισκεπτών της Ρώμης.

Στο κέντρο της συνοικίας δεσπόζει η εκκλησία Σάντα Μαρία ιν Τραστέβερε, που φημίζεται για τα ψηφιδωτά του Πιέτρο Καβαλίνι (1291) τα οποία απεικονίζουν τη ζωή της Παναγίας. Ηταν ο πρώτος επίσημος χώρος χριστιανικής λατρείας στη Ρώμη και ιδρύθηκε από τον Πάπα Κάλλιστο Α’ τον 3ο αιώνα, ενώ το κτίριο χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Οι 22 κίονες από γρανίτη στο κλίτος του ναού μεταφέρθηκαν από ερείπια αρχαίων ρωμαϊκών κτιρίων. Στο κέντρο της πλατείας η ζωή περιστρέφεται γύρω από το σιντριβάνι (1692) του Κάρλο Φοντάνα με την οκταγωνική βάση.

Η Πιάτσα Σαν Πιέτρο του Βατικανού

Η ιερή πλατεία, εκεί όπου το πλήθος ευλογείται τις Κυριακές και σε ειδικές περιστάσεις από τον Πάπα, είναι ακόµη ένα δηµιούργηµα του «πολύ» Μπερνίνι µεταξύ 1656 και 1667. Η πλατεία µπροστά από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου περιλαµβάνει και δύο απόλυτα συµµετρικές κιονοστοιχίες από τον Μπερνίνι, ελλειψοειδούς σχήµατος, που ξεκινούν από τις πλευρές της εκκλησίας.

Βεβαίως, πέρα από τον εντυπωσιακό θόλο ύψους 136,5 µ. του Μιχαήλ Αγγέλου, δεσπόζει ο οβελίσκος, που αποτελείται από ένα µόνο κοµµάτι πορφυρίτη. Ο οβελίσκος του Βατικανού ήταν ο πρώτος που τοποθέτησε ο Πάπας Σίξτος Ε’ στη Ρώµη και έχει ύψος 25,5 µ. και µαζί µε τη βάση του µε τα τέσσερα µπρούντζινα λιοντάρια φτάνει τα 40 µέτρα. Ανυψωµένος στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου τον 7ο αι. π.Χ., έφτασε στη Ρώµη από τον αυτοκράτορα Καλιγούλα το 37 π.Χ. για να τοποθετηθεί στον Ιππόδροµο του Νέρωνα, όπου παρέµεινε ως το 1586, χρονιά που διέταξε ο Πάπας Σίξτος Ε’ να µεταφερθεί στην πλατεία του Βατικανού. Ο αρχιτέκτονας Ντοµένικο Φοντάνα χρειάστηκε τέσσερις µήνες για τη µεταφορά του µε τη βοήθεια 150 αλόγων και 47 τροχαλιών. Από την πλατεία ξεκινά η Βία ντε λα Κοντσιλιατσιόνε.

Με τη Συνθήκη του Λατερανού το 1929 το Βατικανό ανακηρύχθηκε «κράτος εν κράτει» και το γεγονός επισφραγίστηκε µε τη δηµιουργία ενός νέου δρόµου, της Βία ντέλα Κοντσιλιατσιόνε, που οδηγεί από τον Αγιο Πέτρο στο Καστέλ Σαντ Αντζελο. Σήµερα στη Βία ντε λα Κοντσιλιατσιόνε συνωστίζονται τουριστικά λεωφορεία, κατάκοποι τουρίστες µε τους ξεναγούς, πακιστανοί οικονοµικοί µετανάστες µε ινδικές εσάρπες, κιόσκια µε θρησκευτικά αγαλµατάκια και σουβενίρ κοµποσκοίνια, καντίνες µε παγωτά και αναψυκτικά αλλά και τραπεζάκια πανάκριβων καφέ και εστιατορίων.

Πρόσβαση

Η Olympic Air και η Aegean Airlines έχουν καλές προσφορές για Ρώμη αν κλείσετε έγκαιρα το εισιτήριό σας.
Από το αεροδρόμιο μπορείτε να πάρετε το λεωφορείο ως τον κεντρικό σταθμό Termini με εισιτήριο 8 ευρώ.
Το ταξί από το αεροδρόμιο ως το κέντρο έχει διατιμηθεί στα 40 ευρώ.

Μέσα στο κέντρο αν θέλετε να γνωρίσετε την πόλη θα πρέπει να περιηγηθείτε με τα πόδια. Μια πρώτη γνωριμία είναι τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία που κάνουν κυκλική διαδρομή και ανεβοκατεβαίνεις στα κυριότερα αξιοθέατα.
Υπάρχουν πέντε εταιρείες που έχουν πάνω-κάτω το ίδιο πρόγραμμα και το εικοσιτετράωρο εισιτήριο κοστίζει 21 ευρώ.

Μια συμφέρουσα επιλογή είναι το Roma Pass: με 25 ευρώ, για τρεις ημέρες μετακινείστε απεριόριστα με τις δημόσιες συγκοινωνίες, έχετε δωρεάν είσοδο σε δυο μουσεία της επιλογής σας και έκπτωση στα υπόλοιπα που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, καθώς και σε αρκετές εκθέσεις.

Διαμονή

Το μικρό και κλασικό «Hotel Fontana» (Piazza di Trevi 96, τηλ: 36 06 6786113, www.hotelfontana-trevi.com) βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη διάσημη Φοντάνα ντι Τρέβι, με πολύ λογικές τιμές.

Το «Raphael» (Largo Febo 2, τηλ: 36 06 682831) στην Πιάτσα Ναβόνα είναι μικρό και επιπλωμένο με αντίκες και έργα τέχνης.

Το ιστορικό ξενοδοχείο «D’ Inghilterra» (V.Bocca di Leone 15, τηλ: 36 06 0669981) κοντά στην Πιάτσα ντε Σπάνια, έχει φιλοξενήσει προσωπικότητες όπως ο Λιστ και ο Χεμινγκγουέι.

Για όσους διαθέτουν τα χρήματα για κάτι εξαιρετικό, το «Hotel de Russie» (V.del Babuino 9, τηλ: 39 06 328881) στην Πιάτσα ντελ Πόπολο χτίστηκε το 1837 από τον αρχιτέκτονα Βαλαντιέ και ανήκει στην αλυσίδα των ξενοδοχείων Rocco Forte.

Φαγητό

Να είστε προετοιμασμένοι να πληρώσετε εξωφρενικές τιμές σε εστιατόρια στα τουριστικά σημεία. Χειροποίητα ζυμαρικά δοκιμάστε στο «433» (Via del Governo Vecchio 123, τηλ: 06 68308796). Στον ίδιο δρόμο στο νούμερο 12, στο «Caffe Novecento» , θα βρείτε μπουφέ με αλμυρές και γλυκές τάρτες, σαλάτες και ποικιλία συνοδευτικών του καφέ ή της μπίρας.

Το διάσημο «Caffe Greco» (Via Condotti 86), κοντά στην Πιάτσα ντε Σπάνια, προσφέρει ένα ιστορικό περιβάλλον, αγαπημένο συγγραφέων και διανοουμένων του 19ου αιώνα. Ελέγξτε τις τιμές προτού παραγγείλετε: ένα μικρό σάντουιτς κοστίζει 10 ευρώ, ενώ το μικρότερο ανθρακούχο νερό – ίσα ένα ποτηράκι – 5 ευρώ.

Σε οικονομικότερο πνεύμα, το επίσης διάσημο για τα παγωτά και τα γλυκά – δοκιμάστε τιραμισού και μον μπλαν – «Giolitti» (V.Uffici del Vicario 40) που ιδρύθηκε στα 1900.

Πάνω στην Πιάτσα Ναβόνα, το «Tre Scallini» είναι διάσημο για το κυριολεκτικά θεϊκό παγωτό ταρτούφο το οποίο σερβιρισμένο χρεώνεται 10 ευρώ και στο χέρι 5 ευρώ.

Το εστιατόριο «Caffe delle Arti» (Via Gramsci 73) του μουσείου «Galleria Nazionale d’ Arte Moderna» διαθέτει καταπληκτικό μπουφέ κάθε Κυριακή, με τεράστια ποικιλία στην τιμή των 28 ευρώ.

Το εστιατόριο «Canova Tadolini» (V.del Babuino 150) στεγάζεται σε ένα μαγικό περιβάλλον με τεράστια αγάλματα στο παλιό ατελιέ του διάσημου γλύπτη Αντόνιο Κανόβα.

 tovima.gr